sleeping with ghost • malik

weak

Şaşırtıcı bir şekilde sabah erken uyandığımda bir duş alarak hazırlanmış ve evden çıkmıştım. Dün akşam bugün için yaptığımız plana göre önce onun evinde bir kahvaltı yapacak, sonra da istediğimiz şekilde takılacaktık. İkimizin de herhangi bir işi olmadığı için tamamen birbirimize aittik ve içimdeki bir ses günün güzel geçeceğini söylüyordu. Yani öyle umuyorum.

Fakat dairesinin kapısının önünde dikilirken zile birkaç kez basmama rağmen kapıyı açmamıştı. Uyuduğunu düşündüm. Bir yandan da onun bu saate kadar çoktan uyanacağının farkındaydım. Endişelenmemeye çalışarak onu aradığımda ikinci çalışta açtı.

"Ne?" dedi kaba sayılmayacak bir şekilde. Nefes nefeseydi.

"Kapıyı neden açmıyorsun?"

"Koşuya çıktım. Erken uyanmazsın diye düşünmüştüm."

"Ne zaman geleceksin?"

"Birkaç dakika sürer."

"Tamam, bekleyeyim öyleyse."

"Tamam."

Ona veda edip telefonu kapattıktan sonra bıkkın bir nefes bırakarak merdiven basamağına oturdum. Bir şeyi beklemekten nefret ederdim. Umarım hemen gelir.

Yaklaşık on dakika boyunca orada kıpırdamadan otururken üst kattan gelen kapı kapanma sesini duydum. Birkaç saniye sonra ise yukarıdaki dairede oturan Bayan Lopez, elindeki çöp poşetiyle görünüre çıkmıştı. Her zamanki gibi fazla süslü görünüyor. Altmışlarında olmasına rağmen bakımından asla taviz vermezdi. Biraz absürt dursa da kendince olan bir tarzdı bu.

"Winter, tatlım." dedi beni görünce.

Tüm basamakları inerek karşımda durduğunda "Günaydın Bayan Lopez." dedim gülümseyerek. Gümüş ve parlak spor ayakkabılarından gözlerimi alamamıştım. O ise kısaca Zayn' in kapısına bakıp gözlerini kıstı.

"Günaydın. Deli çocuk artık seni içeri almıyor mu?"

Ona her zaman deli çocuk derdi. Ben buna gülerken Zayn ise her olayda olduğu gibi tepkisiz kalıyordu.

"Hayır, koşuya çıkmış. Birazdan gelecek."

"Sende anahtar yok muydu?"

Yüzümdeki tebessüm solduğunda gözlerimi kısa bir anlığına kaçırıp tekrar gülmeye çalıştım.

"Şu an yok."

"Tatlım, sakın üzülme. İlişkilerde zaman zaman böyle problemler olur."

"Evet, haklısınız."

"Neyse ki artık döndün, değil mi? Deli çocuk mümkünmüş gibi sen yokken daha da delirdi. Ondan gerçekten korkuyorum."

Kaşlarımı çattığımda "Bir şey mi gördünüz?" diye sordum.

"Tam olarak değil, tatlım. Sabahlara kadar o korkunç gürültülü müzikleri açıyor. Sadece yürüyüş yapmaya gidince sessiz bir gece geçiriyoruz. O hiç uyumaz mı?"

"Uykuyu çok sevmez." Bacaklarıma sarıldım. Gittikçe daha çok üşümeye başlamıştım. Apartman çok soğuktu.

"Her neyse, onunla müzik konusunu konuşursan memnun olurum. Seni dinleyecektir."

O sırada adım sesleri duyulduktan kısa bir süre sonra eşofmanlarının içindeki Zayn karşımıza çıktı. Önce merdivende oturan bana ve sonra da umursamaz bir tavırla Bayan Lopez' e baktı. Bayan Lopez onu gördüğü anda yüzünü çevirmişti.

"Sonra görüşürüz Winter, tatlım."

"İyi günler Bayan Lopez."

Bayan Lopez gözden kaybolurken cebindeki anahtarı çıkaran Zayn ise kapıyı açmaya koyulmuştu. O sırada elindeki poşete baktım. Fırından alınmış taze çöreklerin kokusu midemden seslerin gelmesine neden oldu. Çok acıkmıştım.