Secrets [l.h]✔️

Rozdział 24

-Lucas musimy porozmawiać...

Chłopak spojrzał na mnie. Na jego twarzy nie było widać już uśmiechu, który miał jeszcze przed chwila od ucha do ucha. Spojrzał na mnie z powagą. Chyba domyślam się o co mi chodzi.

-O czym?-zapytał

-O nas.

-O nas?-powtórzył moje słowa, lecz to brzmiało bardziej jak pytanie

-Tak Luke. O nas. Musimy sobie w końcu wyjaśnić co miedzy nami jest, bo ja sama nawet nie wiem. Kim my dla siebie jesteśmy?

-Przyjaciółmi.-powiedział Luke

-Przyjaciółmi, którzy się całują? Nie Luke tak nie może być. Pozwoliłam ci na to dwa razy, ale jeśli to zrobisz trzecie raz, to wyprowadzam się do Olivii

-Ale Is...

-Luke nie ma ale. Ja twierdzę, że jesteśmy świetnymi przyjaciółmi i nie chce tego zepsuć.

-Bo jesteśmy przyjaciółmi, ale ja się po prostu nie mogłem oprzeć, bo ty tak seksownie wyglądałaś. To nie moja wina, że mnie kusisz.

-Gdy widzisz jakąś seksowną dziewczynę na ulicy też ją całujesz? Nie wydaje mi się. Dlatego nie chce, aby to zaszło za daleko, a jeśli jeszcze raz coś takiego zrobisz to gwarantuje ci, że już mnie nie zobaczysz.

-Is...

-Nie Lucas. Pomyśl nad tym co zrobiłeś i może pózniej pogadamy.-odparłam i wyszłam z sali

Powędrowałam po pokoju i od razu skierowałam się na balkon. Usiadłam na zimnych płytkach i zaczęłam wpatrywać się w krajobraz przede mną.

LUKE's POV

Isa wyszła z sali i zamknęła za sobą drzwi.

Walnąłem pięścią w ścianę, na której nie było luster.

Luke idioto co ty zrobiłeś?

Dlaczego ja ją pocałowałem? Nie mogełem się jakoś powstrzymać?

Właśnie nie, bo ona wyglądała tak ślicznie i seksownie, a jej usta tylko prosiły aby być przy moich.

Z resztą to nie jest tylko moja wina.

Po co odwzajemniła pocałunek? Gdyby tego nie zrobiła nie zrobiłbym jej malinki, bo widziałbym, że tego nie chce i nie zmuszałbym jej do tego.

Ale skoro ona odwzajemniła pocałunek to znaczy, że jej się podobało. A ja chyba właśnie wpadłem na genialny plan, który zrealizuje jutro, aby sprawdzić czy jej się podobało.

Lucas jesteś geniuszem, pieprzonym geniuszem.