Team Alpha

Chapter 8

'The Devil's Toll'

XIN

Being human is not that bad of an option. Milo was human when we became part of the team. I was living like a human before and I think I survived through those years. But then again, everything's different now. I made witch enemies. We're surrounded by deadly creatures. I'm not accustomed to the ways of man now.

What am I even thinking? As if I'll be human. I'm not even human in the first place.

Tumingin ako sa pinto nung nakarinig ako ng katok mula dito. Jun didn't need an answer when he opened the door. Dumungaw lang siya sa pinto at sinalubong ako ng ngiti. "Dinner?" Tanong niya kaya umupo na ako sa kama at tumingin sa kanya. Tumango ako at sinundan siya papunta sa baba kung saan naaamoy ko kung anong niluluto nila.

I found the other members on the couch, getting a good whip of the air. Hoshi was on the carpet with Xy.

"Fifteen, sixteen, seventeen—oh, wait. I just realized that seventeen spelled backwards is neetneves which makes no sense at all." We all tilted our heads towards Hoshi's words.

"Yeah, it makes no sense just like the reason why you're counting all of a sudden." Sumbat ni Wolfie sa kanya na siya namang nakasandal sa likod ni Hoshi at nakaupo rin sa carpet at nags-strum ng guitar. Hoshi mumbled some childish insults at him, probably thinking of a comeback. "Yeah, it makes no sense like your nipple piercing." Pagpapatol ni Hoshi sa sumbat ni Wolfie sa kanya. Wolfie just smacked him at kailangan pang ipaghiwalay ni Seth 'yung dalawa.

Well, hindi lang pala si Xy ang nakikipagpatayan kay Hoshi.

"Dun na nga kayo sa mesa. Nagkalat pa kayo diyan sa carpet." Suway ni Matthew sa kanila at pinatayo na si Xy. Tinulungan ko na sila sa paghahanda ng pagkain at kailangan ko pang bilangin ang members kung may kulang ba. Kumunot ang noo ko nung hindi ko nakita si Milo kaya hinarap ko agad si Jun.

"Si Milo?" Tanong ko sa kanya dahilan para tumingin narin siya sa team.

"Baka nasa kwarto niya." Sambit ni Baxter habang may chicken wings na sa bibig. Tumango lang ako at sinabing ako na ang pupunta. Umakyat kaagad ako papunta sa kwarto ni Milo at kumatok sa pinto. I knocked for a couple more times pero hindi niya parin binubuksan ang pinto kaya inilapit ko nalang ang tenga ko sa pinto. Maybe he's playing his games again at baka naka-headset 'yun.

Kumunot lang ang noo ko nung marinig kong parang may kausap siya.

"But it's already past ten. We can do the meeting tomorrow." I backed off from the door when I heard what he said. It's one of those conversations with his business partners since he's a well-known new money in the industry. What I don't understand about the conversation is that they're supposed to be under Milo's command since he's the big boss now.

Pero dahil baka baguhan palang siya at kung ano man ang rason kung bakit nagpapakumbaba siya. Umangat kaagad ang tingin ko sa pinto nung bumukas ito at nakita ko si Milo na inaayos ang jacket niya.

"Lalabas ka?" Tanong ko sa kanya at alam kong alam niyang may narinig ako sa usapan nila. Napayuko nalang siya at hinawakan ang batok niya.

"May glitch raw sa bagong laro na ginawa ko. We need to solve the problem right now before it reaches the media." Sabi niya habang hinahanap ang susi niya.

"Samahan na kita." It was not an offer. It was more like a statement. Tiningnan niya ako at parang hindi pa siya sasang-ayon sa sinabi ko pero naglakad na ako at kinuha ang susi sa key bowl dun sa kitchen counter dahilan para mapatingin silang lahat sa akin at parang hinihintay kaming dalawa ni Milo bago magsimulang kumain.