สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

22 เขาชื่อเมฆา

ราวกับว่าเขาจะอ่านจิตใจผมออก เขาจึงถอดแว่นตาดำออกมาให้เห็นหน้าเห็นตาเขาชัดๆ หน้าตาของเขานั้น ถือว่าดูบ้านๆเหมือนคนต่างจังหวัดทั่วๆไป ดวงตาของเขานั้นค่อนข้างจะตี่เล็กเรียว มองดูดีๆหน้าตาของเขาก็ดูละม้ายคล้ายกับนักร้องเพลงเพื่อชีวิตระดับตำนานของเมืองไทยคนหนึ่งอยู่เหมือนกัน

"พวกน้องสองคน คงมีคำถามที่อยากจะถามผมอยู่มากมายแน่ๆ" เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูจริงใจ "ส่วนตัวผมเอง...เอ่อ... ขอแทนตัวเองว่าพี่ดีกว่า เพราะว่าเริ่มจะแก่แล้ว ฮ่าๆ ส่วนตัวพี่เองก็มีสิ่งที่จะเล่าให้น้องทั้งสองฟังอยู่หลายเรื่องเหมือนกัน และก็ล้วนแต่เป็นเรื่องที่สำคัญ ตอนแรกน้องสองคนคงจะคิดว่าพี่นั้นมาตามสะกดรอย แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เพราะถ้าช่วงนี้มันไม่มีเหตุอันสำคัญบางอย่าง พี่เองก็คงไม่ได้มาปรากฏตัวอยู่แถวนี้หรอกนะ..."

ไอริณยิ้มกริ่มออกมา พร้อมชำเลืองมองหน้าผม ประมาณเหมือนจะพูดว่า 'เห็นไม๊ริณนิกแล้ว'

แล้วชายลึกลับคนนี้ก็ชี้ไปที่ศาลาริมทางที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้นัก "พี่เห็นตรงโน้นมีศาลาอยู่ริมทางหลังหนึ่ง เราไปนั่งคุยกันตรงนั้นเถอะ ดีกว่าจะมายืนคุยให้ยุงกัดอยู่ตรงนี้ ผีสางน่ะ พี่ไม่เคยกลัวหรอกนะ แต่ยุงนี่พี่กลัวมันกัดจริงๆเลย ฮ่าๆ..." เขาพูดแล้วก็เดินนำเราไปทันที

ผมสบตากับไอริณ แล้วเราก็รีบเดินตามเขาไป

ที่ศาลาริมทางหรือริมทุ่งนี้ ได้เปิดไฟนีออนไว้ ทำให้เราพอจะมองเห็นหน้าเห็นตากันได้ชัดเจนมากขึ้น

พอนั่งลงได้ที่แล้ว ผมก็แนะนำตัวเอง "เอ่อ... ผมชื่อกิตตินะครับพี่ชายส่วนเธอคนนี้..."

"ส่วนเธอคนนี้ก็คือไอริณ..." เขาชิงพูดชื่อเธอขึ้นมา 'พี่สืบมาหมดแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกการเคลื่อนไหวของน้องทั้งสอง ตั้แต่ก่อนที่พวกน้องจะมาถึงร้านขายของชำของเจ๊ทับทิมนั่นอีก..."