สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

48 มูติชาห์ลอบสังหาร

  "ทุกคนวางมือก่อนเถอะค่ะ...!" ไอริณพูดออกมาด้วยเสียงค่อนข้างดัง และทำให้มูติชาห์กับสิงห์และคณะของท่านจ้าวแห่งมิตทราห์ต้องหยุดชงักไปชั่วขณะ

  "ชายผู้นี้ชื่อชัยยา ในขณะนี้เขาได้กลับสู่ความเป็นตัวของเขาเอง และคุยกับดิฉันได้อย่างรู้เรื่อง" ไอริณพูดแล้วก็กวาดสายตาไปรอบๆ "เพราะฉนั้นไม่จำเป็นจะต้องถึงกับใช้ความรุนแรงอะไรกันหรอกนะ เพราะยังไงแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดจะทำร้ายดิฉันหรือใครในตอนนี้หรอกนะคะ "

  "หึ... เมื่อก่อนหน้านี้ เขายังจะลงมือทำร้ายเพื่อนของเจ้าอยู่เลยนะ จำไม่ได้หรอกรึ ?" มูติชาห์ไม่ยอมลดธนูในมือลงไป

  "นั่นมันก็ใช่..." ไอริณชายตามองมูติชาห์ "แต่นั่นมันก็เป็นตอนที่จิตของเขาถูกครอบงำด้วยพิษของอสูรดำ แต่ตอนนี้เขากลับดึงสติขึ้นมากดเชื้ออสูรดำให้อยู่ในความควบคุมของเขาได้แล้ว..."

  "แต่ใครเล่าจะรับประกันได้ว่า สติของเขาจะไม่ถูกกลืนกินไปอีกครั้ง..." มูติชาห์พูดด้วยรอยยิ้มเยาะๆ "และถ้าถึงตอนนั้นแล้ว เจ้าและเพื่อนของเจ้าคนใดคนหนึ่ง ก็อาจจะต้องสังเวยร่างให้กับคมเขี้ยวและคมเล็บของมันจนทำให้ต้องติดเชื้อและกลายเป็นพวกของพวกมันไปโดยปริยาย"

  "ถ้ามันจะต้องเป็นไปอย่างนั้น..." ไอริณเชิดหน้าขึ้นเพ่งมองดวงตาของมูติชาห์ "มันก็เป็นเรื่องของดิฉันหรือของพวกเราเองไม่ใช่เหรอ...? และถ้าหากดิฉันต้องติดเชื้ออสูรดำนั่นเข้าไปด้วย ก็เชิญท่านลงมือฆ่าดิฉันไปในตอนนั้นด้วยธนูเส็งเคร็งของท่านได้เลย...!"

  "เจ้า...?!" สีหน้าของมูติชาห์ถึงกับแดงก่ำขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำท้าทายของไอริณเข้าแบบนี้

  "เอาล่ะๆ... " ท่านจ้าวแห่งมิตทราห์ยกมือขึ้นโบก "ใจเย็นๆกันก่อน อย่าเพิ่งมามีโทสะใส่กันในตอนนี้"

  "ท่านจ้าวเดินออกมาที่มูติชาห์ "ลดธนูของเจ้าลงซะก่อนมูติชาห์ ข้าเชื่อในสิ่งที่แม่หนูนั่นพูด แม้ว่าเราต่างก็รู้กันว่าพิษจากเชื้อของอสูรดำบางครั้งก็ไม่สามารถจะควบคุมสติของผู้ที่ติดเชื้อได้อย่างเสถียรซะทุกคน แต่ก็อย่างที่แม่หนูนั่นว่า คือมันเป็นเรื่องของเธอหรือของพวกเธอเองถ้าหากจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นจนเป็นอันตรายต่อพวกเธอขึ้นมา..."