36 ตุ๊กแกประหลาด

10 0 0
                                    

แล้วเสียงร้องอันน่าขนลุกก็ดังมาจากเจ้าตัวที่ดูน่ากลัวนั้น...!

กุสุมาถึงกับสะดุ้งและรีบหันขวับกลับไปมองที่ตัวมันทันที

เจ้าตัวที่ดูน่ากลัวนั้นยังคงเกาะนิ่งอยู่ที่เดิม แต่มันกลับผงกหัวขึ้นมองกุสุมา และทำตาพองโตกว่าเดิม พร้อมอ้าปากผงาบๆ ราวกับจะทักทายกุสุมา

"กรี๊ดดดดดดดดด....."

กุสุมากรีดเสียงร้องออกมาดังลั่น แล้วสลายร่างกลายไปเป็นแมวดำดังเดิม ก่อนที่จะวิ่งหนีหายไปอีกทางหนึ่งของมุมห้อง

ผมกับไอริณรีบมองตามไป แต่ก็กลับไม่เห็นวี่แววของกุสุมาหรือแมวดำนั้นอีกเลย นี่เธอคงกลัวหรือตกใจมาก จนต้องรีบเผ่นหนีไปอย่างไวเลยรึ?

แล้วพวกเราต่างก็หันกลับไปมองที่ตัวประหลาดอันน่าขนลุกที่ยังคงเกาะอยู่ที่เดิม

"ก็แค่... ก็แค่'ตุ๊กแก'ไม่ใช่เหรอน้องริณ ทำไมกุสุมาถึงกับต้องตกใจร้องลั่นขนาดนั้นด้วยล่ะ...? " ผมถามไอริณ

ไอริณยิ้มกริ่ม "คนเราทุกๆ คนต่างก็มีจุดอ่อนของแต่ล่ะคนนะพี่กิต ริณคิดว่าพี่กุสุมาคงจะกลัว หรืออาจจะไม่ชอบตุ๊กแกมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะค่ะ..."

"ถูกแล้ว...! นังนั่นมันกลัวข้ามาตั้งแต่โบราณแล้วล่ะ...! "

เสียงพูดประหลาดนั้น กลับดังมาจากตุ๊กแก...!

พวกเราทั้งหมดถึงกับสะดุ้งขึ้นมาพร้อมๆกัน ตุ๊กแกที่เป็นแค่สัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่ง ไฉนจึงพูดได้กันล่ะนี่...?!

แล้วตุ๊กแกตัวนี้ก็หัวเราะออกมาด้วยเสียงที่ฟังดูประหลาด

"ตะ... ตุ๊กแก พะ... พูดได้... หัวเราะได้ ?! ผะ... ผีตุ๊กแก...?!! " จันผวาเข้ามากอดผมทันที ส่วนสิงห์ที่อยู่ในร่างของนุชแค่มีสีหน้าแปลกใจขึ้นมานิดหน่อย

ไอริณหรี่ตามองจ้องตุ๊กแกตัวนี้อยู่ครู่หนึ่ง แล้วรอยยิ้มน้อยๆ ของเธอก็ปรากฏขึ้นมาบนสีหน้า

สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )Where stories live. Discover now