สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

43 กุญแจเปิดนรก ดอกที่ 3

ความร้อนใจของผม ทำให้ผมวิ่งล้ำนำหน้าจันไปช่วงหนึ่ง ในขณะที่พี่เมฆเองก็วิ่งตามจันมาติดๆ

และพอพ้นหัวโค้งตามแนวลำธารนี้ไปทางขวาแค่เพียงอึดใจแล้ว ผมก็ได้เห็นร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่ริมธารข้างหน้านั้นทันที

แต่ทว่าร่างที่นอนอยู่นั้นกลับไม่ใช่ไอริณ แต่เป็นใครก็ไม่รู้ที่กำลังนอนอยู่บนตักของไอริณ

"น้องริณ... ?!" ผมตะโกนเรียกเธอขณะที่วิ่งเข้าไปจนใกล้แล้ว

ไอริณเงยหน้ามองผม "พี่กิต ! เร็วๆค่ะ เขาคนนี้ยังไม่ตาย แต่กำลังจะตายค่ะ !"

พอเราทั้งสามคนวิ่งมาจนถึงไอริณแล้ว ก็ได้เห็นว่าร่างที่นอนอยู่บนตักของไอริณในขณะนี้ก็คือร่างของผู้ชายคนหนึ่ง เป็นผู้ชายที่ได้รับบาดเจ็บและมีลูกธนูปักคาร่างอยู่บนเนินอก เลือดที่ออกมาจากปากบาดแผลของลูกธนูนัั้นตอนนี้ก็ไหลเปลอะเปื้อนร่างกายของเขาจนชุ่มโชก

แล้วผมก็หันไปมองหน้าจัน แล้วถามด้วยเสียงหอบๆ

"เมือกี้ฉันถามว่า เกิดอะไรขึ้นกับน้องริณ แต่จันดันบอกว่าตายแล้ว จันนี่เเทบจะทำให้ฉันหัวใจวายตายไปซะเองจริงๆเลยนะ ?!"

จันทำหน้าเหรอหรา "ระ... เหรอครับพี่กิต ก็เมื่อกี้ผมกำลังตื่นเต้นนี่ครับ พอพี่ริณกับผมมาเจอคนๆนี้นอนแน่นิ่งอยู่ตรงนี้แถมมีเลือดออกเต็มตัว พี่ริณก็ใช้ให้ผมวิ่งไปตามพวกพี่ทันทีนี่ครับ ผมเองก็ไม่ทันได้ฟังว่าพี่กิตถามผมว่าไรกันแน่น่ะ แฮะๆ"

ไอริณมองหน้าผมแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก "นี่พี่กิตห่วงริณจริงๆเหรอคะ ถึงว่าเมื่อกี้ริณเห็นพี่วิ่งมาหน้าตั้งเลย"

"ก็... ก็..." ผมรู้สึกเขินและติดอ่างขึ้นมาทันที "ช่างพี่เถอะน่า แล้วตกลงผู้ชายคนนี้เขาไปสู้รบกับใครหรือไปโดนใครยิงมากันล่ะเนี่ย ?"

"ริณก็ไม่รู้หรอกค่ะ พอริณกับจันเดินเลียบลำธารมาถึงตรงนี้แล้ว ก็เห็นเขานอนหงายแน่นิ่งอยู่ตรงนี้แล้วล่ะค่ะ"