สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

42 เกิดอะไรขึ้นกับไอริณ ?

ที่อยู่ตรงเบื้องหน้าของพวกเราทั้งหมดนี้ก็คือกลุ่มของต้นไม้ยืนต้นราวสิบต้นที่ขึ้นอยู่ใกล้ๆกันในระยะไม่เกินสามเมตรต่อต้น ทั้งลำต้นและกิ้งก้านใบของแต่ล่ะต้นล้วนสมบูรณ์สวยงามราวกับได้รับการบำรุงดูแลด้วยปุ๋ยเกษตรกรชั้นดี แต่สิ่งที่ทำให้พวกเราแทบหมดแรงลงไปนอนกองกับพื้นตรงนั้นก็คือ

มันไม่เห็นจะมีลูกหรือผลของต้นไม้ที่ดูคล้ายๆกับต้นแอปเปิ้ลนี้อยู่เลยสักลูกเดียวผลเดียว และไม่ว่าจะเป็นต้นนี้หรือต้นอื่นๆที่อยู่ใกล้ๆกัน เราก็มองไม่เห็นลูกเห็นผลของต้นไม้เหล่านี้เลยแม้แต่ลูกเดียวเช่นกัน หรือว่านี่มันจะไม่ใช่หน้าหรือฤดูกาลออกผลของมันกันล่ะนี่?

ขณะนั้นสิงห์ในร่างนุชก็เดินตามมาจนถึงพวกเรา และเขาก็แหงนมองขึ้นไปยังต้นไม้พวกนี้ด้วยดวงตาอันเบิกโพลง

"พี่ว่าสงสัยเราจะบังเอิญโผล่มาผิดหน้าผิดฤดูกาลกันซะแล้วล่ะมั้งน้องสิงห์? " พี่เมฆเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยๆ

สิงห์ยังไม่ตอบว่าอะไร แต่เขากลับเดินเข้าไปจนชิดลำต้นของต้นไม้ต้นหนึ่ง พลางมองขึ้นไปยังกิ่งก้านที่อยู่ด้านบนอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหันหน้ากลับมาหาพวกเรา พร้อมกับพูดอะไรบางอย่างที่ปราศจากซึ่งเสียงพูดหมือนเดิม

แล้วพี่เมฆก็สนธนากับสิงห์อยู่อีกครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหันมาพูดกับผมและไอริณ (นอกจากกุสุมาแล้ว พี่เมฆยังคงเป็นบุคคลเพียงคนเดียวในกลุ่มพวกเราที่สามารถฟังเสียงของสิงห์ผ่านเวทมนต์ของเขาเองได้)

"สิงห์บอกว่าในระยะที่เขาได้เคยเดินทางผ่านไปผ่านมาอยู่ในระแวกขุนเขาลูกนี้ เขาก็ได้เข้ามาดูหรือเข้ามาเด็ดพวกผลไม้สีเหลืองจากต้นไม้พวกนี้ไปกินแก้หิวอยู่หลายครั้งหลายคราก็ไม่เคยเห็นจะมีครั้งไหนที่จะไม่มีผลไม้นั่นอยู่บนต้นไม้พวกนี้เลยสักครั้งเดียว ดังนั้นเมื่อกี้นี้เขาก็เลยเข้าไปดูใกล้ๆ ลำต้นแล้วก็สรุปได้ว่า เมื่อเร็วๆ นี้นั้น มันยังมีลูกผลไม้หลายลูกอยู่บนกิ่งของต้นไม้พวกนี้อยู่แน่ๆ เพียงแต่ว่า... ดูเหมือนจะมีมือดีของใครหรือของอะไร มาเด็ดลูกผลไม้เหล่านี้ไปจนเกลี้ยงหมดทุกต้นเลยน่ะสิ! "