สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

64 ทะลุสู่ห้องลับ

การข้ามสะพานเชือกกลับไม่ได้สร้างความกดดันให้จันมากเหมือนอย่างที่คิด เพราะในที่สุดแล้ว จันก็สามารถข้ามไปได้โดยตลอดรอดฝั่งโดยที่ไม่ค่อยมีอาการเสียหลักหรือเสียศูนย์จนต้องมีการช่วยเหลือจากพวกเราหรือจากพวกของท่านจ้าว จนผมเองก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ หรือว่านี่จะเป็นฐิฑิมานะของเขาที่ต้องการจะเอาชนะคำพูดของมูติชาห์ให้ได้

ส่วนผมเองแม้จะมีความกังวลต่อสะพานเชือกนี้อยู่บ้างในตอนก่อนที่จะข้ามไป แต่ในที่สุดผมก็ไต่ข้ามไปได้อย่างไม่ติดขัด โดยผมเองก็พยายามนึกถึงตัวเองในสมัยเด็กๆ ว่าเคยซ้อมไต่สะพานเชือกต่างๆ ในสมัยเรียนลูกเสือได้เร็วเกินหน้าเกินตาเด็กคนอื่นๆ หลายๆ คน สะพานเชือกนี้ก็เลยไม่ใช่ยาขมสำหรับผมเหมือนอย่างที่คิด

และสำหรับคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นมูติชาห์ สิงห์และพี่เมฆ ต่างก็ไต่สะพานนี้ได้อย่างรวดเร็วราวกับลิงดีๆ นี่เอง และพวกคณะของท่านจ้าวเองก็ไม่ได้ต่างกัน

และพวกเราทั้งหมดนั้น ก็ถือว่ายังโชคดีกันอีกอย่างที่ขณะกำลังข้ามสะพานเชือกนี้ไป พวกเราก็ไม่ได้ถูกลอบโจมตีจากพวกศัตรูเหมือนเมื่อก่อนหน้านี้จนน่าแปลกใจ?

แต่เมื่อพวกเราได้ข้ามไปยังอีกด้านของหน้าผากันถ้วนทั่วทุกคนแล้ว พวกเราก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรกับเรื่องนี้อีกต่อไปนัก เพราะสิ่งที่พวกเรามุ่งหวังกันตอนนี้ก็คือการมุ่งเข้าสู่ห้องลับที่อยู่ใต้คุกใต้ดินของหมู่บ้านชาวมิตทราห์ให้ได้โดยเร็วที่สุด

ฝั่งตรงข้ามของหน้าผาที่เราข้ามมาแล้วนี้ ก็เป็นผนังถ้ำเช่นเดียวกับฝั่งโน้น แต่กลับไม่มีทางเดินออกไปทั้งทางซ้ายและทางขวา จะมีก็แต่ร่องรอยของประตูเหล็กที่มีความสูงราวสองเมตรและกว้างประมาณหนึ่งเมตรพอที่จะให้พวกเราเข้าไปได้

"ประตูเหล็กนี้ ข้ากับมูติชาห์ได้นำกุญแจมาคล้องไว้เอง และโชคดีที่ครั้งนี้ข้าก็ได้พกดอกกุญแจมาด้วย..." ท่านจ้าวกล่าวแล้วก็ดึงดอกกุญแจมาไขที่แม่กุญแจที่คล้องอยู่บนห่วงหน้าประตู