สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

59 สลายจิต

"ถูกต้องแล้วล่ะ ท่านกิตติ..." น้ำเสียงแปลกๆ ที่ยังสรุปไม่ได้ว่าเป็นเสียงของผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ดังอ้อมมาจากหลังเนินหินก่อนที่เจ้าของเสียงจะปรากฏตัวตามมา ซึ่งก็คือมูติชาห์บุตรแห่งท่านจ้าวแห่งมิตทราห์นั่นเอง

และผู้ที่ได้ปรากฏตัวตามเขามาติดๆ ก็คือสิงห์ที่ยังคงอยู่ในร่างของหญิงงามที่ชื่อนุช

ขณะที่ก็ยังมีพี่เมฆของเราก้าวตามมาที่เบื้องหลังของสิงห์อีกคน

"อา... ในที่สุดพวกเจ้าก็ปลอดภัยกันทุกคน" ท่านจ้าวแห่งมิตทราห์กล่าวขึ้นพร้อมกับเดินไปจับมือของพี่เมฆ

"ไม่นึกเลยว่าท่านผู้นี้ก็กลับมีฝีมือในการใช้ธนูได้อย่างไม่ธรรมดาเลยเช่นกัน? " ท่านจ้าวกล่าวชมพี่เมฆจนเขาเองก็ต้องเกาหลังหัวตัวเองอย่างเขินๆ

"ท่านจ้าวยกย่องกระผมเกินไปนิดนะครับ เพราะที่จริงฝีมือของกระผม ก็ถือได้ว่ายังห่างไกลกับบุตรของท่านหรือสิงห์อยู่ค่อนข้างเยอะนะครับ..." คำพูดของพี่เมฆกลับถ่อมตัวอยู่ไม่น้อย

"แต่การที่พวกทหารทรยศนั่นได้ถอยร่นกลับไปอย่างไม่เป็นท่าก็เป็นเพราะท่านผู้นี้เองนะพ่อจ้าว..." มูติชาห์กลับกล่าวยกย่องพี่เมฆขึ้นมา ทั้งที่ตอนแรกๆ ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ชอบขี้หน้าพี่เมฆสักเท่าไร

"เกิดอะไรขึ้นรึ... ทำไมทหารทรยศนั่นถึงได้ถอยร่นแทนที่จะรุกคืบเข้ามาอีกกันล่ะ? " สีหน้าของท่านจ้าวดูจะแปลกใจอยู่ไม่น้อย

แล้วมูติชาห์ก็ได้เล่าเหตุการณ์

"ที่ข้าได้เห็นอย่างชัดเจนหลังจากที่ข้ากับสิงห์ได้วิ่งหลบลูกธนูของพวกมันกันอย่างซิกแซกก่อนที่จะพุ่งเข้ามาถึงยังโขดหินใหญ่ทางด้านนี้แล้วก็คือ ดอกธนูทางฝั่งนี้ที่เพิ่งได้พุ่งไปตกยังกลางวงของพวกมันนั้นกลับมีสิ่งที่แตกกระจายออกมาเป็นฝูงผึ้งนับพัน จนทำให้พวกมันที่กำลังวิ่งตามข้ากับสิงห์มา ถึงกับแตกฮือกันไปเพราะได้ถูกฝูงผึ้งเข้าโจมตีอย่างไม่ทันที่จะได้ตั้งตัวกันเลยทีเดียว"