หลังจากใช้เวลาไปอีกราวครึ่งชั่วโมง สำหรับการสำรวจรอบบริเวณบ้านแล้ว เราทั้งสามคนก็ยังไม่พบอะไรที่ผิดปกติหรือแปลกประหลาดผิดธรรมชาติใดๆเลยสักอย่างเดียว จากนั้นผมก็เลยชวนไอริณและจันขึ้นไปชั้นบน เพื่อไปเปิดห้องใต้หลังคาดูว่าในห้องใต้หลังคาแคบๆเตี้ยๆนั้นมันได้เก็บอะไรไว้บ้าง แต่ทว่าหลังจากเอาไฟฉายส่องดูจนทั่วถึงแล้ว ผมก็ไม่เห็นมีสิ่งแปลกประหลาดอันใดให้สะดุดตานอกจากห้องโล่งๆที่เต็มไปด้วยหยากใย่ใยแมงมุมเท่านั้น จากนั้นพวกเราจึงได้ชวนกันลงไปที่ชั้นล่างอีกครั้ง
"คราวนี้ก็เหลือแต่ห้องเก็บของแล้วนะพี่..." จันหันมาพูดกับผมขณะที่เรากำลังยืนอยู่ที่ห้องครัวชั้นล่าง
ผมมองไปที่ประตูหน้าห้องเก็บของอย่างพินิจพิจารณา ซึ่งห้องเก็บของนี้ก็อยู่ติดกับห้องครัวชั้นล่างนั่นเอง
"ก่อนหน้านี้ จันกับมะลิได้เคยเข้าไปดูในห้องนี้กันบ้างหรือเปล่า ว่าข้างในเขาใช้เก็บอะไรไว้บ้าง ?" ผมถามจัน
"เคยอยู่นะพี่กิต แค่ครั้งเดียวกับมะลิ แต่ผมก็ไม่เห็นมันจะมีอะไรนะพี่ นอกจากถ้วยชามกระเบื้องโบราณเก่าๆ ที่วางอยู่ จนเต็มชั้นด้านในเลย" จันตอบ
"ถ้วยชามกระเบื้องโบราณหรือ...?" ไอริณเอ่ยถามขึ้น "แล้วเขาเก็บเอาไว้ทำอะไรล่ะจัน ก็เจ้าของบ้านตัวจริงเขาไม่ได้พักอาศัยอยู่ที่บ้านนี้ไม่ใช่หรือ ?"
"จริงด้วยสิ...?" พอไอริณพูดแล้ว ผมก็เกิดสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน "น้องริณ พี่เคยได้ยินเจ๊สาแกเล่าอยู่บ้างเหมือนกันว่า เจ้าของตัวจริงของบ้านนี้น่ะ เขาไปอยู่ที่ต่างประเทศ นานๆทีเขาถึงจะกลับมา ก็เลยจ้างให้เจ๊สาที่มีอาชีพขายส่งพวกเสาวรส อยู่ที่ร้านหน้าปากซอยมาดูแลบ้านหลังนี้ให้ เจ๊สาแกเคยเล่าอีกว่า บ้านหลังนี้มันรกร้างมาตั้งแต่ตอนที่แกเข้ามาดูแลให้ตั้งแต่ตอนแรกๆแล้ว และทั้งบ้านก็ไม่มีอะไรเลย นอกจากตัวบ้านเปล่าๆ แถมแกยังถูกกำชับจากเจ้าของบ้านคนนั้นว่า อย่าไปบูรณะหรือซ่อมแซมส่วนไหนส่วนหนึ่งของตัวบ้านใดๆทั้งสิ้น และก็อย่าไปเคลื่อนไหวของอะไรที่เคยอยู่เดิมๆด้วย และนั่นก็ทำให้เจ๊สาต้องคงสภาพบ้านไว้ ให้อยู่ในสภาพเดิมๆเหมือนอย่างที่เห็นทุกวันนี้..."
YOU ARE READING
สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )
Mystery / Thrillerนิยายเรื่องนี้เคยลงไว้ที่เว็บอื่นมาบ้าง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสยองขวัญซะทีเดียว แต่เป็นเรื่องของการสืบค้นเรื่องลึกลับของวิญญาณ พูดได้ว่าอาจจะเป็นแนวนักสืบประเภทจิตวิญญาณก็ว่าได้ครับ (เรื่องย่อ) กิตติเป็นนักเขียนอิสระและคอลัมนิสต์ในสำนักพิมพ...
