สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

05 ลุงหัวหงอก

โดยส่วนตัวนั้น ผมมักเป็นคนที่ยิ่งกลัวก็ยิ่งสงสัย ยิ่งสงสัยก็ยิ่งอยากรู้ ยิ่งอยากรู้ความจริงผมก็ต้องหาคำตอบให้ได้ ไม่ใช่กลัวแล้วย้ายบ้านหนี หรือรีบไปรดน้ำมนต์เจ็ดวัดเก้าวัด 

แต่ในครั้งนี้ผมเองก็หาได้เกิดความกลัวอย่างแท้จริงไม่ ผมเพียงแค่ตกใจกับปรากฏการณ์ทางด้านวิญญาณที่ผมไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนซะมากกว่า และความสงสัยอันแท้จริงของผมที่เกิดขึ้นมานั้นกลับอยู่ที่ในเสี้ยวนาทีที่เขามองสบตาผมนั้น ทำไมแววตาของเขาจึงดูประหลาด... คือนั่นมันไม่ใช่แววตาแห่งความน่ากลัวใดๆเลย ประกอบกับกิริยาอันสงบนิ่งของเขานั้น มันค่อนข้างมีความหมายตรงกันข้ามกับคำว่าหลอกหลอนอย่างที่ผมคิดไว้ตั้งแต่ตอนแรกด้วยซ้ำ...

หลังจากกลับบ้านไปนอนกระสับกระส่ายครุ่นคิดอยู่เกือบทั้งคืนแล้ว วันต่อมาผมก็ตัดสินใจหยุดงาน แล้วเดินดิ่งมายังต้นโพธิ์ที่อยู่ริมถนนนั้น

ผมยืนมองต้นโพธิ์ขึ้นๆลงๆอยู่หลายรอบ แล้วก็เดินเข้าไปมองดูจนชิดลำต้น จากนั้นก็วิเคราะห์ไปว่า ต้นโพธิ์ต้นนี้ดูแล้วน่าจะขึ้นอยู่ที่นี่มาไม่ต่ำกว่าสามสิบสี่สิบปีได้แล้วกระมัง ? ดูแล้วก็เป็นต้นโพธิ์ที่ค่อนข้างเก่าแก่อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน แล้วผมก็นึกเปรียบเทียบกับหมู่บ้านจัดสรรค์ที่ผมอยู่ว่า หมู่บ้านจัดสรรค์นี้น่าจะเพิ่งมามีขึ้นในราวไม่เกินสิบกว่าปีมานี่เอง สองสถานที่ใกล้ๆกันแค่นี้กลับมีความแตกต่างทางด้านช่วงเวลาอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

แล้วผมก็เดินวนไปรอบๆต้นโพธิ์โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังมองหาอะไรกันแน่

แต่ขณะที่ผมยืนอยู่หลังต้นโพธิ์นั้นผมก็ต้องใจหายวาบ เมื่อเสียงพูดของใครคนหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ

"ฆ่ามึงซะะตั้งแต่ตอนนั้นก็ดีแล้ว กูน่าจะฆ่ามึงซะก่อน...!"

ผมตกใจกับคำพูดประหลาดนั้น ก็เลยรีบชโงกหน้าออกไปดู