27 การประจัญหน้า

10 0 0
                                    

เขาผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นมาโดยที่พวกเราไม่ทันจะได้สังเกตุหรือรู้สึกตัวนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากชายที่ชื่อสิงห์...!

เขายืนสงบนิ่งอยู่ตรงหน้าห้องด้านใน โดยที่เราก็ไม่สามารถที่จะเห็นหน้าเขาได้อย่างชัดเจน เพราะว่าเขายืนหันหลังให้กับประตูห้องเก็บของที่เปิดแง้มไว้ ทำให้เรามองเห็นเขาเป็นแค่เงาดำๆย้อนแสงกับแสงไฟที่ส่องลอดมาจากหน้าประตูห้อง และไฟฉายในมือของจันนั้น ตอนนี้ก็ดันตกกลิ้งอยู่บนพื้น เพราะจันเองนั้น คงมัวแต่ตกใจกลัว จนเผลอทำไฟฉายหลุดจากมือไป

ผมรีบหยิบไฟฉายนั้นขึ้นมา "ทำใจดีๆไว้หน่อยจัน เขาไม่ทำอะไรเราหรอก จันชื่อฉันสิ...!" ผมบอกจันและค่อยๆพยุงเขาขึ้นมายืนให้มั่นคง พร้อมกับค่อยๆส่องไฟฉายไปที่ร่างของชายที่ชื่อสิงห์ แล้วเราก็ได้เห็นตัวและใบหน้าของเขาอย่างชัดเจนเต็มตา...!

ชายที่ชื่อสิงห์ในตอนนี้ใส่เสื้อยืดสีขาวแขนสั้นกับกางเกงยีนสีซีดๆ ที่เป็นชุดเดียวกันกับที่ผมได้เห็นเขาที่ใต้ต้นโพธิ์ในคืนเดือนหงายที่ผมได้เห็นเขาในครั้งแรกนั้น

ขนที่ดกหนาบนลำแขนทั้งสองข้างของเขานั้น บัดนี้ก็ได้อวดสายตาให้ไอริณกับจันได้เห็นเหมือนกับที่ผมได้เห็นในครั้งแรก จนทั้งสองคนนั้นแทบจะไม่กระพริบตาไปครู่หนึ่ง และจันนั้นก็ดูเหมือนจะตั้งสติได้ดีขึ้น แต่เขาก็ยังคงเกาะแขนผมอยู่ที่ด้านหลังอย่างหวาดกลัวอยู่บ้าง

"ขนของเขาดูน่ากลัวจัง..." ไอริณพูดขึ้นเบาๆพอให้ผมได้ยิน " และหน้าตาของเขาก็ไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนอย่างที่คิด... แต่รู้สึกว่า..."

ผมหันควับไปที่ไอริณทันที "รู้สึกว่าอะไรเหรอน้องริณ ?" ไอริณไม่ตอบผม แต่เธอกลับค่อยๆเดินเข้าไปหาเขา

"น้องริณ... ?" ผมเรียกเธอเพราะไม่เข้าใจว่าเธอจะทำอะไร แล้วก็เห็นเธอไปยืนอยู่ที่เบื้องหน้าของเขาราวกับจะชวนเขาพูดคุย แต่ไอริณก็ไม่ได้เอ่ยคำพูดอะไรออกมา เธอแค่มองหน้าเขานิ่งๆ ส่วนเขาก็มองเธอนิ่งๆโดยที่ไม่เอ่ยคำพูดใดๆออกมาเช่นกัน

สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )Where stories live. Discover now