สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

50 สองทหารนัยตาทมิฬ !

แล้วท่านจ้าวแห่งมิตทราห์ก็ได้ตระหนักในเวลาไม่ช้าว่า หน้ากากอสูรอูราณห์นั้นไม่ได้มีความหมายใดๆต่อสถานการณ์นี้อีกต่อไป เมื่อสองทหารนั้นเหมือนกับจะกลายพันธ์เป็นอสูรที่เกิดจากการติดเชื้อที่ไร้ซึ่งจุดอ่อนไปเสียแล้ว

"เหล่าทหารหาญแห่งข้าจงฟัง !" ท่านจ้าวที่ยืนอยู่ตรงจุดศูนย์กลางของการคุ้มครองประกาศก้อง "หน้ากากอสูรอูราณห์ณ.บัดนี้ใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไปแล้ว จงถอดหน้ากากทิ้ง และเตรียมใช้ธนูกับลูกธนูสีแดง !"

รวดเร็วดั่งพายุ เหล่าทหารแห่งมิตทราห์รีบถอดหน้ากากออกมาและโยนทิ้งลงไปอย่างพร้อมเพรียง จากนั้นคันธนูกับลูกธนูสีแดงเพลิงก็อยู่ในท่าพร้อมยิงทันที

สองทหารผู้ติดเชื้ออสูรดำยังคงย่างสามขุมเข้ามา ในสายตาของพวกมันกลับมีเป้าหมายหลักอยู่ที่ท่านจ้าวแห่งมิตทราห์เพียงผู้เดียวเท่านั้น

สีหน้าของท่านจ้าวบัดนี้ก็ดูจะมีความพรั่นพรึงอยู่ไม่น้อย แต่แล้วท่านจ้าวก็ตัดสินใจ

"โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถิด สองนักรบผู้เป็นพี่น้องแห่งข้า..." ท่านจ้าวกล่าวด้วยความสทกสะท้าน "ปล่อยดอกธนู..!"

สื้นเสียงนั้น ดอกธนูราวสามสิบดอกก็พุ่งออกจากแหล่งตรงไปยังร่างทั้งสองของทหารที่ติดเชื้อในพริบตา และแม้แต่เจ้างูยักษ์สีดำก็ไม่พ้นกับการต้องตกเป็นเป้าธนูในครั้งนี้

เสียงสวบๆๆดังถี่ๆติดกันระหว่างที่ลูกธนูทั้งหมดได้ปักตรึงอยู่ที่เป้าหมายข้างหน้านั้น

แต่ทว่า... ร่างทั้งสองของทหารที่ติดเชื้อกลับดูจะไม่มีปฏิกิริยาของความเจ็บปวดอันใดนอกจากอาการเซผงะไปด้านหลังเล็กน้อย ก่อนที่จะย่างสามขุมกันเข้ามาอีกครั้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนดอกธนูที่ได้กระทบกับร่างของเจ้างูยักษ์นั้นก็กลับไม่ระคายผิวชั้นนอกของมัน แถมยังกระเด็นกระดอนออกมาราวกับได้เจอแรงดีดสะท้อนอันรุนแรงจากผิวอันเป็นมันเลื่อมของมันเอง !