สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

55 แผนการของมูติชาห์

"แล้วตอนนี้จะทำยังไงต่อไปกันดีล่ะมูติชาห์ ?" ด้วยอารมณ์ที่ห่วงในความปลอดภัยของไอริณทำให้ผมแทบจะเค้นเสียงถามไป

"สิ่งเดียวที่จะทำได้ในตอนนี้ก็คือ เราต้องหาจังหวะที่จะไปสมทบรวมกำลังกับท่านพ่อของข้าให้ได้ก่อน..." มูติชาห์พูดเนิบๆ

"เอาอย่างนั้นเหรอ... จะเป็นไรไหม ถ้าผมจะขอแยกออกไปตามหาตัวไอริณในตอนนี้ เอ่อ... ผมคิดว่าจะไปกับจันน่ะ" ผมตัดสินใจบอกมูติชาห์ไปอย่างนั้นเพราะความร้อนใจของผมในตอนนี้มันก็ได้ทำให้ผมไม่อาจจะนึกถึงเรื่องอื่นๆได้อีกเลย

มูติชาห์เลิกคิ้วมองหน้าผมอย่างอึ้งๆ แล้วเขาก็หันไปสบตากับสิงห์ ซึ่งสิงห์เองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่กลับแค่เพียงยิ้มออกมาที่มุมปากอย่างเบาบางตามสไตล์ของเขา แต่ทว่าในดวงตาของเขานั้นมันก็หมือนจะมีความเข้าใจหรือมองเห็นว่าในใจของผมรู้สึกอย่างไร

แล้วมูติชาห์ก็หันมาพูดกับผม "ท่านมีความเป็นห่วงเป็นใยต่อสตรีนางนั้นจนถึงกับไม่แม้แต่จะคิดใคร่ครวญถึงเหตุถึงผลของอะไรอย่างอื่นเลยแม้แต่นิดเดียวสินะ..." คำพูดของมูติชาห์กลับเป็นการติติงผมอย่างชัดเจน

"ผม..." แล้วผมก็ตัดสินใจกล้ำกลืนคำพูดที่กำลังจะพูดออกมาไว้ทันที เพราะการติติงของมูติชาห์นั้น ก็ถือได้ว่าไม่ได้ผิดไปจากความจริงในตอนนี้เลยแม้เต่น้อย ใช่ล่ะ... ความที่เป็นห่วงไอริณมากเกินไป ทำให้ผมไม่คิดคำนึงถึงเหตุผลใดๆเหมือนอย่างปกติก่อนหน้านี้

แล้วลูกธนูอีกระลอกหนึ่งก็ถูกยิงออกมาจากหลังเนินหินฝั่งตรงข้ามเราอีกครั้ง สามสี่ดอกได้พุ่งผ่านเลยเหนือก้อนหินใหญ่ตรงที่เราใช้เป็นที่กำบังกายจนเสียงดังเฟี้ยวๆ และอีกสองสามดอกก็ได้พุ่งกระทบกับหลังก้อนหินจนมีเสียงหักให้ได้ยินอยู่เป็นระลอกๆ และแน่นอนว่าถ้าพวกเราจะยังคงหมอบกำบังกายอยู่ที่ตรงนี้โดยไม่ขยับออกไปโดยไร้เหตุผล ลูกธนูเหล่านั้นก็จะไม่สามารถทำอะไรพวกเราได้แม้แต่นิดเดียว