Romaissa&Adam Deel 2

30.0

Pov Intisar
Ik doe mijn haren goed en stap de auto uit. Soufiane wou vandaag per se uiteten. Ikzelf heb er niet zo'n zin in. Ben ongesteld en heb steeds erge kramp. Hij stond erop, dus uit respect ben ik maar meegegaan. Hij weet niet dat ik ongesteld ben of van mijn krampen. Ik wil hem daar niet steeds mee belasten. Ik moet me maar gewoon leren in te houden. Ik neem plaats tegenover hem. Hij ziet er goed uit vandaag, netjes. Hij draagt een rode polo met een zwarte jeans. Hij is naar de kapper geweest en heeft nieuw parfum op gedaan. Hij kijkt naar zijn vingers en zegt helemaal niks. 'Wat is er?' Vraag ik met een lach. Hij kijkt me aan en glimlacht. 'Ik weet dat je nieuws hebt ofzo. Je bent nerveus.' Zeg ik. Hij lacht en is even stil. 'Liefje.' Probeer ik. Je gaat boos op me worden, maar ik weet niet man. Jij. Wauw.' Zegt Soufiane verliefd. 'Ben je stoned?' Vraag ik meteen. Hij lacht. 'Nee tuurlijk niet gek.' Zegt hij. 'Okee, wat is er dan? Wat heb je gedaan?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij moet lachen en kijkt me lang aan. 'Zeg nou!' Zeg ik ongeduldig. 'Ik heb niks gedaan, het is gewoon dat je het niet leuk gaat vinden wat ik wil zeggen.' Zegt hij. 'Je maakt het uit? Je gaat verhuizen?' Raad ik. 'Je hebt een ander? Je hebt iets kapot gemaakt? Eh wollah als je mijn ring kapot hebt gemaakt eh.' Ga ik door. Hij lacht en pakt mijn hand. 'Je bent geweldig.' Zegt hij lachend. 'Wat is er nou Souf?' Vraag ik gestrest. Hij lacht en is een tijdje stil. 'Ik heb een huisje gevonden. Niet al te ver van hier. Heb hem gekocht met mijn spaargeld.' Begint hij. Ik kijk hem nieuwsgierig aan. 'Waarom kom je niet bij me wonen? Dan kunnen we eindelijk trouwen en kinderen krijgen. Wil je dat?' Vraagt hij. Ik moet ervan lachen. 'Een huis gekocht? Gefeliciteerd. Maar je meent het niet toch? Ofwel?' Vraag ik meteen. Hij kijkt me vol hoop aan. 'Het is een goede kans om aan onze toekomst te werken. Ik bedoel, je wilt toch wel een toekomst met mij?' Vraagt hij. 'Natuurlijk, maar nog niet nu. Stel je voor ik raak zwanger. Wat dan? Ik wil me school afmaken en aan mijn carriére beginnen.' Zeg ik in hoop dat hij het gaat begrijpen. 'Dan hebben we geen seks. Boeit mij niet. Of er bestaan condooms misschien. Er zijn oplossingen om niet zwanger te worden.' Zegt hij. 'Een condoom werkt niet altijd. Ik wil geen onverwachte veranderingen Souf. Ik heb zo hard gewerkt om te staan waar ik nu sta. Ik heb nachten doorgehaald, omdat ik de beste cijfers van de klas moest halen en wat gelukt is. Wil je dat ik dat weggooi?' Vraag ik emotioneel. 'Zeg ik dat je alles weg moet gooien dan? Ik vraag je alleen of je aan onze toekomst wil werken. We zijn oud genoeg. Je zoekt altijd een reden om niet bij me te zijn.' Zegt hij teleurgesteld. 'Mijn leven is perfect nu. Met school, werk en jou. Waarom moet dat per se veranderen?! Vraag ik. 'Ik wil me leven met jou delen. Wat begrijp je er niet aan?' Vraagt hij opgefokt. 'En ik ben er nog niet klaar voor. Wat begrijp je daar niet aan?' Vraag ik met een boze toon. 'Hoe kan je er niet klaar zijn? Ik vraag niks raars? Ik bind je niet vast, ik sla je niet. Wat is het probleem? Ben ik het? Wil je niet met mij wonen? Is dat het?' Vraagt hij en staat op. 'Souf doe eens normaal.' Zeg ik. 'Misschien moet dit over zijn. Blijkbaar wil jij niet doen wat er voor nodig is voor deze relatie. Ik heb een fucking huis gekocht om met jou een toekomst op te bouwen. Ik vraag je niks moeilijks en vraag je niet eens om vandaag antwoord te geven. Geef me maar een belletje als je hier nog een toekomst inziet. Want om eerlijk te zijn doe ik dat al niet meer.' Zegt hij en verdwijnt. Ik kijk even stil om me heen. Gelukkig hebben we nog niks besteld. Met een traan sta ik op en trek mijn jas aan. 'Gaat u al weg?' Vraagt de serveerder aan mij. 'Uh ja sorry mijn vriend moest met spoed weg. Fijne avond.' Zeg ik en loop weg. Ik loop naar de tramhalte en zie dat ik een kwartier moet wachten. Het is al erg donker. Ik doe mijn jas dicht en staar naar voren.

Ik stap uit de tram en loop langs een groepje rokende jongens. Ik herken een vriend van Safouane. Ik zeg niks en weer mijn blik af. Ik loop naar huis en voel mijn telefoon in mijn zak trillen. Met alle hoop haal ik hem uit mijn zak. Ik zucht als ik zie dat het Safouane is. Ik neem op.

Safouane: Waar ben jij?

Ik: Laat me raden je domme vriendje heeft je geappt.

Safouane: Waar ben je? Het is laat.

Ik: Onderweg naar huis. En zeg dat je domme vrienden niet op me hoeven te letten. Ik ben oud genoeg dag.

Safouane: Pas op wat je zegt.

Ik: Was dat alles?

Safouane: Bel me als je thuis bent.

Ik: Geen zin in.

Safouane: Intisar ik ben serieus.

Ik: Ben al in de straat. Dag ik moet mijn sleutels pakken.

Safouane: Saff isgoed.

Hij hangt op. Met een zucht loop ik verder. Ben helemaal niet in de straat, maar heb geen zin om met hem te praten. In stilte loop ik naar huis. Thuis loop ik rechtstreeks naar boven. Ik neem een douche en ga in mijn bed liggen met gemengde gevoelens. Ik kijk op Soufiane app. Hij is online. Ik sta wel gewoon nog in zijn status en profielfoto. Ik blijf tien minuten ernaar staren, in de hoop dat hij me terug appt. Ik ga echt geen sorry zeggen. Ik heb niks fouts gedaan. Hij gaat offline. Met een zucht leg ik mijn telefoon weg. Ik huil mezelf in slaap.