Romaissa&Adam Deel 2

51.0

Pov Soufiane

Het is een week later en we hebben nog steeds niks gehoord van Safouane. Ik weet wie wel; Adam. Ik ken Adam en weet wat hij in het verleden gedaan heeft. Safouane blijft zijn zoon, maar waar hij nu is zal alles behalve prettig zijn. Intisar heeft een kroon laten zetten en haar gezicht is weer bijna helemaal hersteld. Op een paar schrammen na dan. Emotioneel is ze nog hetzelfde, ongelukkig. Ik probeer alles, maar niks helpt. Ze rookt nu niet meer stiekem en dat vind ik prima. Als het maar geen stiekeme gedrag is. Daar hebben we beide niks aan. En sowieso, een sigaret is beter dan wiet en drank. Zo kan ik haar nog soort van sturen. Ik hoop alleen dat ze niet door de depressie haar studie vergooit. Ik begrijp hoe moeilijk dat alles is, maar haar studie betekent zoveel voor haar. En ik weet dat ik haar moet steunen en haar moet helpen alleen ik weet niet hoe. Ik ben uit mijn opties. Ikzelf word er ook niet echt vrolijker op. Ik heb van alles geprobeerd, maar niks werkt. Ik wil niet opgeven en ik probeer niet op te geven, maar het is zo moeilijk. 

Pov Intisar

Ik steek mijn sigaret aan en loop een rondje. Ik gil als ik een hand op mijn schouder voel. Ik kijk boos als ik zie wie het is. Safouane. Hij heeft een capuchon aan en zijn gezicht is paars. 'We moeten praten.' Zegt hij en trekt me aan mijn jas. 'Ik moet niks. Laat me met rust.' Zeg ik en loop verder. 'Int. Int kom op nou.' Probeert hij en loopt me achterna. Ik stop met lopen en kijk hem vies aan. 'Laat me met rust. Ik hoef geen contact meer met jou te hebben schijnheilige rat. Nooit meer. Val me niet lastig of ik bel de politie.' Zeg ik en storm weg. Hij blijft verslagen staan. Ik loop rechtstreeks naar huis en zie Soufiane de tafel dekken. 'He alles goed babe?' Vraagt hij en kijkt me ongerust aan. 'Prima. Ik ga douchen.' Zeg ik en loop weg. 'Schiet wel op. Het eten is bijna klaar.' Roept hij me na. Ik loop naar de badkamer en neem een douche. Ik kleed me om in een pyjama en loop naar beneden. Ik zie Soufiane aan tafel zitten en voor zich uit staren. Ik begin met eten en kijk naar het bord. 'Hoe was je dag? Nog wat gebeurd?' Vraagt hij. Ik neem een hap. 'Nee niks gebeurd.' Zeg ik neutraal en eet door. 'Irene was jarig. Ze had chocoladetaart meegenomen. Die vind je lekker toch?' Vraagt hij hopeloos. 'Ja.' Zeg ik kortaf en eet rustig door. 'Ik heb een stuk voor je meegenomen. Als je wilt kan ik hem pakken.' Gaat hij door. 'Nee hoef niet.' Zeg ik zacht. Hij knikt langzaam en is stil. Ik eet mijn eten op en ruim het dan op. 'Ik ben erg moe. Slaapse.' Zeg ik en loop naar boven. Ik ga in bed liggen en staar naar het plafond tot ik in slaap val.

Ik voel Soufiane het bed in komen. Ik voel zijn lippen tegen mijn blote schouder. Ik open mijn ogen en kijk naar het plafond. 'Ik ben Safouane tegengekomen.' Zeg ik zacht. 'Ik heb hem gezegd dat ik geen contact meer wil. Als je hem ziet, laat hem dan met rust.' Zeg ik en kijk hem aan. Hij zegt niks en kijkt me strak aan. 'Het is voorbij. Klaar.' Zeg ik zacht. 'Wanneer word je weer jezelf?' Vraagt hij dan schor. Ik kijk hem aan en slik. 'Ik mis je zo.' Gaat hij door. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en snik.