Romaissa&Adam Deel 2

48.0

Pov Safouane

Ik hijs me broek op en loop het water uit. Ik ga in mijn hangmat liggen en geniet van het heerlijke weer. Ik bel de "roomservice" en bestel een coktail. Na vijf minuten komt mijn heerlijke koude drankje tevoorschijn. Ik geef de serveerder wat geld en geniet van alles. Wie the fuck is Safae ookal weer?

Pov Intisar

'Wat is er met jou aan de hand man? Waarom doe je telkens zo raar?' Vraagt Soufiane nogal pissig. Ik bedwing mijn tranen met veel moeite en kijk hem met een trillende lip aan. 'Je gedraagt je echt als een fucking bitch!' Gaat hij boos door. Ik moet hard huilen en hij kijkt me raar aan. Snel neemt hij me in zijn armen. 'Ik meende het niet. Het spijt me.' Zegt hij zachtjes. Ik veeg mijn tranen weg en neem afstand. 'Ik denk.' Zeg ik en probeer niet meer te huilen. 'Ik denk dat ik weer depressief aan het worden ben. Ik voel me zo klote en ik weet niet waarom.' Zeg ik en begin weer te huilen. 'Ik voel me zo slecht. Zo zwak.' Snik ik in zijn armen.

'Zal ik met je mee naar binnen gaan?' Vraagt Soufiane zorgzaam. Ik knik langzaam als een klein kind. We stappen beide uit en hij pakt mijn hand. 'Het komt wel goed. Ik help je er door heen.' Spreekt hij me moed in.

Na een uur hebben gepraat met de psycholoog ben ik wat tot rust gekomen. In de auto is het stil. Ik kijk naar buiten en denk diep na. Hoe kan ik me weer zo slecht voelen? Net nu alles goed gaat. Ik ben eindelijk van m'n onzekerheid af en komt dit weer. Ik ben er zo klaar mee. Wat ik ook doe ik voel me beroerd. Ik voel Soufianes hand op mijn wang en glimlach zwak. 'Ik moet even wat halen. Blijf je hier of ga je mee?' Vraagt hij als hij voor het winkelcentrum parkeert. 'Ik wacht hier wel.' Zeg ik zacht. 'Is goed. Zo terug.' Zegt hij en vertrekt. Ik kijk uit het raam en zucht diep. Waarom voel ik me zo slecht?

Even later komt Soufiane terug en legt een boodschappentas in de kofferbak. Hij rijdt naar zijn huis en we stappen beide uit. 'Ik bel je ma zo wel effe. Vandaag doen we helemaal niks.' Zegt hij en pakt de boodschappentas uit de kofferbak. Ik loop naar de deur een open het. 'Bed of bank?' Vraagt hij. 'Bed.' Zeg ik zacht en loop door naar boven. Ik open zijn kamer en zie wat rommel op de grond liggen. Ik kleed me uit en trek wat van hem aan. Ik ga in bed liggen en zucht diep. Even later komt hij ook en zet de tv aan. Hij gaat liggen en kiest een film. 'Deze?' Vraagt hij. 'Ja.' Zeg ik zonder te kijken. 'Je kijkt niet eens.' Lacht hij. Ik ga op hem liggen en leg mijn hoofd op zijn buik. Ik kijk naar de muur en zucht diep. Hij lacht en aait me over mijn hoofd. 'Ook geen ijs?' Vraagt hij dan. Ik kijk op. Hij pakt een Ben&Jerry bakje van zijn nachtkastje. Ik kruip tegen hem aan als ik naast hem ga zitten. Ik neem een hapje en zucht vermoeid. Hij doet zijn arm om me heen en zet de film aan.

Soufiane is inmiddels in slaap gevallen. Terwijl ik zijn gezicht nauwkeurig bestudeer rollen er tranen over mijn wangen. Hij is zo slim en lief. Zo zorgzaam en romantisch. Zo mooi en aantrekkelijk. Ik verdien hem niet. Het enige wat ik breng is verdriet. Altijd moet ik huilen of altijd ben ik boos. Hij is veel te goed voor mij. Met zijn pure hart. Ik ben zo'n slecht mens. Ik moet hier weg. Ik kruip uit zijn armen en trek een broek aan. Ik kijk hem nog even aan en loop dan naar beneden. 'Waar ga je naar toe?' Hoor ik dan schor. Ik kijk hem aan en weet niet wat te zeggen. 'Kom nou maar slapen. Je denkt veel te veel na.' Zegt hij gapend. Ik zeg niks en blijf staan. 'Kom nou sukkel. Ik ben moe.' Lacht hij en kijkt me verward aan. 'Ik verdien dit niet. Zoek iemand die beter voor je is.' Zeg ik zacht en bedwing mijn tranen. 'Ugh.' Kreunt hij en loopt de trap af. Hij pakt de schoenen uit mijn handen en gooit ze op de grond. Hij tilt me op en neemt me mee naar boven. 'Je denkt te veel na.' Zegt hij en zet me in zijn bed. 'En ik helemaal niet. Daarom passen we bij elkaar.' Gaat hij door terwijl hij mijn broek uittrekt. 'Je bent te goed voor mij.' Zeg ik zacht. Hij rolt met zijn ogen en komt naast me liggen. Zijn armen doet hij om me heen en drukt me goed tegen zich aan. 'Ga nou maar slapen domkop. Je zegt domme dingen.' Fluistert hij en sluit zijn ogen. Ik kijk hem in stilte aan. 'Stop met staren loser! Ga slapen!' Zegt hij lachend. Ik moet lachen en sluit mijn ogen. 'Ik hou van je domkop. Laat me dat niet elke keer zeggen. Zo klef.' Kreunt hij vermoeiend.