Romaissa&Adam Deel 2

45.0

'Oh mijn god wat heerlijk!' Zeg ik en neem nog een hap van de watermeloen. 'Lekker?' Lacht Soufiane. 'Om hierheen te gaan is je beste idee ooit.' Zeg ik en neem nog een hapje. Hij lacht en kijkt rond. 'Best wel he. Heerlijk hier.' Glimlacht hij. 'Heerlijk? Je bedoelt perfect.' Zeg ik en stop een stukje kiwi in zijn mond. Hij eet het op en lacht. 'Jij bent in een goede mood.' 'Dat komt omdat het hier zo perfect is. Zo rustig en het water is zo leeg en warm. De zon schijnt zo perfect en jij ziet er zo goed uit in je zwembroek. God wat een leven.' Zeg ik en geniet ervan. 'Je bent schattig.' Lacht hij. Ik druk een kusje op zijn lippen. 'Bedankt. Dit is geweldig.' Zeg ik dankbaar. 'Dit is letterlijk pas het eerste uur van de dag. Nog veel uren te gaan.' Lacht hij. 'Ik verdien jou niet.' Zeg ik en druk nog een kusje op zijn lippen.

'Oh ik heb wat voor je.' Zegt Soufiane plotseling. 'Je hebt iets voor me? Oeh je verwent me wel.' Zeg ik en glimlach. Ik pak het tasje over en open het. 'Dit is zo mooi. Oh my god bedankt!' Zeg ik en knuffel hem. 'Wie had ooit gedacht dat jij zo'n mooie smaak had.' Zeg ik en bekijk het rode jurkje goed. 'Nog iets voor je het aan gaat trekken. Hier.' Zegt hij en geeft me een armband aan. 'Het is niet zo duur of mooi, maar hij was van mijn oma, dus ik dacht dat je hem wel wat zou vinden.' Zegt hij onzeker. Ik vlieg hem over de hals. 'Ik kan niet wachten om elke dag voor de rest van mijn leven met jou te spenderen. Je bent perfect.' Zeg ik intens gelukkig. 'Ik ook met jou.' Lacht hij. 'Kan je hem omdoen?' Vraag ik en ga recht staan. Hij doet hem om en ik kijk er naar. 'Hij is prachtig.' Zeg ik en knuffel hem. 'Bedankt. Dit betekent zo veel voor me.' Zeg ik zacht. Hij glimlacht puur als hij me aankijkt. 'Nou neem je tijd om je om te douchen, omkleden enzo. Als je klaar bent vertrekken we.' Zegt hij en strijkt een pluk haar achter mijn oor. 'Weet je zeker dat je hier weg wilt? Ik bedoel het zwembad is perfect.' Zeg ik met een glimlach. 'Je gaat het leuk vinden wat we gaan doen.' Lacht hij en streelt mijn wang. 'Nou ik kleed me om terwijl jij gaat douchen, goed? Als ik klaar ben wacht ik op je in de lobby.'

'Oh gaan we soms picknicken?' Vraag ik door. 'Nope.' Zegt Soufiane en loopt door. 'Niet? Ugh Souf wat dan? Zeg het gewoon.' Zucht ik. Hij lacht en wijst naar het meer. 'We gaan varen.' 'Varen? Op een bootje?' Vraag ik enthousiast. 'Nee man op een paard.' Zegt hij sarcastisch. 'Oh Soufi van mij wat schattig.' Zeg ik en negeer zijn opmerking. 'Wat heb ik gezegd over Soufi?' Zucht hij. 'Dounia noemt je ook zo.' Zeg ik. 'Jij bent geen Dounia.' Zegt hij droog. 'En jij kan beter je mond houden.' Ga ik verder. Hij lacht en loopt naar een man toe. Hij praat even met hem en dan seint hij dat ik kan komen. Hij helpt me met opstappen en stapt zelf in. Hij pakt de peddels en we drijven weg. 'Mijn god wat romantisch! Zo schattig!' Zeg ik blij.

'En kijk eens voor madame.' Zegt hij en legt de peddels neer. Hij pakt wat onder een handdoek vandaan. Een hele picknickmand. Hoe kon ik dat niet gezien hebben? Ik pak twee glazen aan die hij vult met wat drinken. 'Op ons.' Glimlacht hij. 'Op ons.' Zeg ik met een glimlach en proost met hem. Ik neem een slok en hij opent een bakje. Hij legt het op zijn schoot en pakt twee vorken. 'Voor mevrouw.' Zegt hij en geeft me er eentje. Ik glimlach dankbaar en neem het aan. Voor ik begin te eten pak ik mijn mobiel en maak een fotootje. 'Voor later.' Lach ik. Hij pakt mijn mobiel af en maakt een selfie. Ik kijk het terug en beide lijken we intens gelukkig erop. Het is ook echt een mooie foto door het water en het eten op de achtergrond. Ik leg mijn telefoon weg en neem een hap van het eten dat hij meegenomen heeft. 'Ik heb hier nog wat. Alleen dit wel even om het af te maken.' Zegt hij en pakt een zak van mijn favoriete chips eruit. 'Je bent de beste.' Zeg ik en glimlach breed.

'Weet je zeker dat we ze niet even moeten bellen? Gewoon om te kijken of het goed gaat?' Vraag ik als we weer op land zijn. Soufiane pakt zijn mobiel en laat me wat foto's zien. Het zijn foto's van Damir, Yassir en Dounia lachend. 'Damir stuurt me om de twee uur een foto. Over een uur moet hij me bellen. Alles is goed met ze.' Zegt hij dan. 'Deze is schattig.' Zeg ik en kijk met een glimlach naar de foto. Ik geef hem zijn telefoon terug. 'Hou maar. De enige met wie ik wil praten is er al.' Zegt hij en geeft hem terug. Automatisch kruip ik in zijn armen en geniet er even van. 'Nou heb jij nog trek?' Vraagt hij en loopt verder. 'Ik niet echt. Jij?' Vraag ik. 'Ik ook niet echt. Zullen we een ijsje halen schoonheid? Het is best heet hier.' Stelt hij voor. 'Dat komt door mij.' Zeg ik serieus. 'Dat komt door jou.' Herhaalt hij lachend. 'Echt.' Lach ik. Hij rent van me weg. 'Nah je bent er niet en heb het nog steeds heet.' Roept hij. Ik moet lachen en ren achter hem aan. Wat een sukkel.

'Gaan we naar huis?' Vraag ik gapend. 'Heb nog een klein dingetje gepland.' Zegt Soufiane geheimzinnig. 'Jij bent romantischer dan ik.' Zeg ik. 'Veel meer ja.' Lacht hij. 'Kop dicht.' Lach ik.

'Omg Souf! Dit is zo perfect! En omg wat schattig! Ahw babe!' Zeg ik en spring op hem. 'Na u.' Zegt hij deftig en laat me zitten. 'Wat een heer.' Zeg ik verliefd. Ik lees wat er op het "menu" staat. 'Pasta met roomsaus, nog wat dingen en garnalen.' Zeg ik hardop. 'Dat vind je wel wat toch?' Lacht hij. 'Ik hou teveel van jou. God wat perfect. Wanneer komt het eten?' Vraag ik opgewekt. 'Zo, zo geen haast.' Lacht hij.