Romaissa&Adam Deel 2

7.0

Ik open mijn ogen door wat geluiden. 'Vieze klote ding.' Murmelt Adam en gooit de strijkijzer op de grond. Ik sta langzaam op en ruim het op. Hij kijkt me aan, maar zegt niets. Ik begin met het strijken van zijn blouse. 'Dankje.' Zegt hij net verstaanbaar. Ik kijk hem aan, maar hij blijft naar de muur staren. Zonder nog wat te zeggen loopt hij weg. Ik zucht zacht en strijk zijn blouse. Ik hang hem op en neem een douche. Ik kleed me aan en maak me klaar. Ik loop naar beneden en zie Adam niet zitten. 'Waar is je vader?' Vraag ik. 'Buiten.' Antwoordt Dounia zonder van de tv te kijken. Ik slik en kijk uit het raam. Hij is weer aan het roken. Oude gewoontes vallen terug. Ik begin met het maken van ontbijt. Ik leg alles klaar op tafel. 'Ga maar eten, roep je vader maar.' Zeg ik en loop naar boven. Ik wek Intissar en Safouane. Zelf ga ik aan mijn make-uptafel zitten. Misschien als ik me mooi maak, draait Adam weer bij. Hij vindt het immers altijd leuk als ik me voor hem opdof.

Helemaal opgemaakt met parfum op en mijn mooiste jurk loop ik naar beneden. Iedereen zit op de bank. 'Wat zullen we vandaag doen?' Vraag ik met een glimlach. Iedereen kijkt me aan. Iedereen behalve Adam. 'Wauw je ziet er leuk uit mam.' Zegt Intissar. 'Dankje schat.' Zeg ik en hou me groot. 'Wat willen jullie doen?' Vraag ik. 'Shoppen.' Zegt Intissar blij en staat op. 'Gaan we shoppen? Please?' Smeekt ze. 'Ja ik heb ook nog wat nieuwe kleren nodig.' Zegt Safouane. 'Is goed, dan doen we dat.' Zeg ik en druk een kus op Intissars wang. 'Yeah! Ik ga me klaarmaken!' Zegt ze en loopt naar boven. 'Gaan jullie je ook maar aankleden.' Zeg ik. Safouane loopt al naar boven. Ik doe de tv uit en jammerend gaan de andere drie ook naar boven. Adam kijkt me aan. Hij scant me goed. Hij zegt niks en laat zijn blik weer naar zijn telefoon gaan. Ik hou me groot en begin met het opruimen van alles. Ik breng wat spullen naar de keuken en als ik terugloop is Adam weg. Ik hou mijn tranen in bedwang en ruim alles op. Terwijl ik het huis opruim komt iedereen langzaam naar beneden. Adam loopt langs me zonder wat te zeggen en stapt in zijn auto. 'Ga maar naar papa.' Zeg ik tegen de kinderen. Na vijf minuutjes kom ik ook en rijdt Adam zonder ook maar één woord te zeggen weg.

We zijn in een grote winkelcentrum aangekomen. We lopen de eerste winkel in en terwijl ik bezig ben met kleren uitzoeken voor de kids. Ik zie Adam tegen de muur staan en wachten. Ik loop naar hem toe met een jurkje voor Dounia. 'Vind je hem mooi?' Vraag ik. Hij kijkt mij aan en dan naar het jurkje dat zich in mijn handen bevindt. Hij zegt geen woord. 'Wat is er aan de hand liefje?' Vraag ik. Hij zegt nog steeds niks. 'Dan kan je oprotten ook! Dag.' Zeg ik en duw hem weg. Hij geeft geen reactie en zucht. Er is wat met hem. Hij wilt niet vertellen wat het is. Ik moet het weten. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt Safouane plots. 'Niks, je vader was net van plan weg te gaan.' Zeg ik en loop weg. 'Kom we gaan wel naar een andere winkel.' Zeg ik en loop de winkel met een snelle pas uit. 'Mama waarom gaat papa niet mee?' Vraagt Yassir. 'Papa moet wat dingen doen.' Zeg ik en loop door. Ik kijk kort achterom. Adam is weg. Ik slik. Ik had het hem zelf gevraagd, maar dat hij het ook echt zou doen? Niet verwacht. Ik verman me en loop door.

Na een uur shoppen ben ik weer "mezelf". 'Zullen we een hapje gaan eten?' Stel ik voor. 'Ja zullen we pizza gaan eten!' Zegt Dounia snel. 'Nee pasta.' Zegt Intissar. 'Doe mij maar vis.' Zegt Safouane. 'Pizza.' Zeggen Yassir en Damir tegenlijk. 'Getal onder de twintig. Wie hem als eerst raad mag kiezen.' Zeg ik. Damir wint uiteindelijk met het nummer negen. 'Pizza!' Roept hij blij. Ik moet lachen en samen zoeken we een geschikt restaurant om in te eten.

Zodra we thuiskomen stop ik de kinderen in bed. Intissar en Safouane verdwijnen naar hun kamer. Zonder in mijn kamer geweest te zijn neem ik een heerlijk lange bad. Met geurkaarsen en een lekker filmpje erbij. Nadat de film is afgelopen loop ik met een dun handdoekje om me heen mijn kamer in. Ik doe het licht aan en leg mijn handdoek op het bed. Adam draait zich om en zijn ogen gaan moeizaam open. Hij doet niet eens moeite om wat te zeggen en draait zich alweer om. Ik zeg niks en trek mijn nachtjurkje aan. Ik loop uit de kamer en ga in de logeerkamer zitten. Ik zucht zacht. Over een paar uur al vertrekken we naar Nederland. Alle spullen zijn ingepakt en al in de auto gezet. Ik sluit mijn ogen, maar kan niet slapen. Na een tijdje sta ik op en besluit dan maar op te gaan ruimen tot het tijd is om weg te gaan. Ik loop naar mijn slaapkamer en zet de wekker uit. Ik ga op het rand van het bed zitten en kijk naar Adam. 'Adam lieverd opstaan. We moeten gaan.' Zeg ik zacht en breng mijn hoofd naar zijn wang toe. Hij opent zijn ogen en zet zijn hand tegen mijn kin als teken dat ik weg moet. Ik bijt op mijn lip en sta op. 'Ben je werkelijk waar serieus?' Vraag ik boos, maar op een normale toon. 'Ik zei toch al, het is over. Klaar.' Zegt hij en loopt weg. Verbaasd over wat er zojuist gebeurd is blijf ik staan. 'Mam wil je mijn haar weer invlechten?' Hoor ik dan. Ik kijk op en loop zonder wat te zeggen mee met Intisar.

'Je bent erg stil. Is er wat?' Vraagt Safouane als we in het vliegtuig zitten. Ik ben even stil, voordat ik reageer. 'Het gaat.' Ik kijk naar Dounia, die slaapt. Hetzelfde geldt voor Yassir en voor Damir. 'Mam.' Zegt Safouane. 'Niet jou probleem liefje.' Zeg ik en aai hem over zijn haren. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en sluit mijn ogen.