Romaissa&Adam Deel 2

35.0

Pov Safouane

Ik speel een spelletje terwijl ik ongeduldig wacht. Waar blijft Safae nou? Ze is al een kwartier te laat. Echt irritant. Zeker nu ik haar lang niet gezien heb. Terwijl ik druk bezig ben met mijn spelletje leunt er iemand tegen me aan. Ik zet mijn telefoon weg en kijk Safae verliefd aan. Ik doe me armen om haar heen en kijk haar goed aan. Ik wil haar zoenen, maar ze duwt me weg. 'Niet hier.' Zegt ze zacht. Ik knik zuchtend. 'Dus hoe is het?' Vraagt ze en pakt mijn hand. 'Lekker man. Vakantie is wel goeie, maar heb je gemist. Mijn ouders zeiken zo fucking veel. Ze zijn fucking hatelijk.' Zeg ik zuchtend. 'Praat niet zo!' Zegt ze en slaat me hard op mijn schouder. 'Het is zo.' Zeg ik lachend. 'Safe!' Zegt ze streng. Ik moet lachen. 'Heb je honger? Wat wil je eten? Ik heb zin in tajine. Jij ook? Kom we gaan tajine eten.' Zeg ik en trek haar mee naar een cafe.

Pov Khalid (oude beste vriend van Adam)

'Waar is Shaima?' Vraagt mijn vrouw, Ibtissam. Ik kijk rond. We zijn aan het eten op een tankstation in Spanje. De weg naar Marokko is chaos, maar altijd gezellig. 'He Zaki heb jij je zusje gezien?' Vraag ik en sta op. 'Nee geen idee.' Zegt Zakaria. 'Blijf zitten, ik kijk wel even rond.' Zeg ik tegen Ibtissam en loop een rondje. Ik zie haar verderop spelen. 'He madame we waren toch duidelijk?' Zeg ik en aai haar over haar haren. 'Kijk een konijn. Echt schattig.' Zegt ze en negeert me compleet. 'Ja, ja leuk. Kom eten yallah.' Zeg ik. Samen lopen we naar onze auto toe en gaan terug aan de tafel zitten. 'Hier schat.' Hoor ik achter me. Ik draai me om en pak het broodje tonijn van mijn vrouw aan. 'Thanks.' Zeg ik en neem een grote hap.

'Stop! Ik ga je echt trappen hé!' Zegt Zakaria hard. Ik kijk kort naar Ibtissam. Ze slaapt. Schattig. Ik kijk af en toe via de spiegel naar de kids die zoals altijd weer ruzie hebben. 'Au! Papa Shaima heeft me geslagen!' Zegt Zakaria hard en slaat zijn zusje. 'He kappen!' Zeg ik hard. 'Ik ga jullie beide uithalen. Heb ruzie, sla elkaar voor mijn part dood, maar doe het stil! Als de moeder wakker wordt, maak ik jullie af. Ik heb eindelijk wat rust.' Zeg ik serieus. Ze beginnen hard te lachen en ik automatisch ook. 'He Zaki pak eens die zak skittles, daarzo bij je voeten.' Zeg ik. Hij geeft me de zak aan en ik pak er een handje van. Ik stop het in mijn mond en gooi de zak naar hun toe. Ik zet de muziek harder en focus me weer op het rijden.

Inmiddels is het een heel aantal uren later. We zitten in de boot en hebben een kamer. 'Ik ga slapen. Jij ook neem ik aan?' Zegt mijn vrouw en legt de spullen neer. 'Straks. Effe rondje lopen.' Zeg ik en aai Zakaria over zijn hoofd. 'Dombo.' Hoor ik achter me als ik wegloop. Ik draai me om. Ibtissam gooit de kamersleutel naar me toe. 'Wist ik wel.' Zeg ik nep. 'Let op ze.' Zegt ze streng en doet de deur dicht. 'Bij papa blijven.' Zeg ik en loop samen met de kids de boot rond. 'Kijk we vertrekken.' Zeg ik en kijk naar de zee. We blijven voor een tijdje kijken. 'Yallah ga staan. Foto voor mama.' Zeg ik en pak mijn mobiel erbij. Ik maak een paar foto's van Shaima apart en Zakaria apart. 'Samen. Ga.' Zeg ik als ze beide weglopen. 'Nee ik wil niet met haar.' Zegt Zakaria gelijk. 'Ik wel met jou dan? Papa hij is een kneus.' Zegt Shaima. Ik moet lachen. 'Yallah. Doe alsof jullie elkaar aardig vinden.' Zeg ik. Ze gaan naast elkaar staan en lachen nep. 'Kneus.' Mompelt Shaima. 'Bitch.' Zegt Zakaria terug. 'Wat een liefde.' Zeg ik lachend.

'Wil je ophouden met knijpen? Het is maar een boot afrijden.' Zeg ik en kijk Ibtissam kort aan. Ze haalt haar hand van mijn been en zucht. 'Wees niet zo bang schijterd. Alsof dit de eerste keer is.' Zeg ik. 'Klep dicht.' Zegt ze geïrriteerd en geeft me een klap tegen mijn hoofd. 'Waarom moet je altijd slaan?' Vraag ik. 'Khalid wollah ik ga je zo hard slaan dat je, je eigen naam niet meer weet.' Zegt ze pissig. Ik moet lachen. 'Zien jullie dat. Mama is weer eens boos.' Zeg ik lachend. Ik voel weer een platte hand tegen mijn hoofd en moet nog harder lachen.

Midden in de nacht komen we in ons huis aan. De kinderen slapen inmiddels in de auto. Samen met Ibtissam brengen we alle spullen naar binnen en leggen het gewoon bij de deur. We zijn beide te kapot om dat nu allemaal uit te pakken. Ik til eerst Shaima naar haar bed en daarna Zakaria. Dan loop ik naar de badkamer en neem een douche. Ik bid het gebed en loop dan naar de kamer. Ibtissam is zich aan het uitkleden zie ik. Gapend ga ik in bed liggen. 'Laat je haar. Kom liggen.' Zeg ik en bekijk haar goed. 'Ik ga even douchen en bidden.' Zegt ze en loopt weg. Gapend pak ik mijn mobiel en speel een spelletje. Niet veel later komt Ibtissam met haar hoofddoek de kamer binnen en bid het gebed. Ik speel het spelletje gewoon in rust verder. Na het bidden doet ze een nachtjurkje aan en komt naast me liggen. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en kijkt naar mijn telefoon. 'Je bent echt een klein kind.' Zegt ze lachend. Ik doe m'n arm om haar heen en leg de telefoon weg. Met mijn vingers ga ik over haar arm terwijl we over de reis praten. Niet al te lang later moet ze gapen. 'Yallah ga slapen. We zien morgen wel wat we doen.' Zeg ik en ga goed liggen. Ze gaat goed liggen en sluit haar ogen. Ook ik sluit de mijne en val kort erna in slaap.