Romaissa&Adam Deel 2

25.0

Pov Soufiane
Met moeite open ik mijn ogen. Ik voel een hevige pijn in mijn zij en grijp er naar. Mijn zij zit onder het verband. Wat is er gebeurd? Waar ben ik? Ik voel een hand op de mijne, maar kijk niet op. Ik sluit mijn ogen voor eventjes. Ik open mijn ogen weer en kijk op. Ik zie Intisar zitten. Ze heeft gehuild zie ik. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik met moeite. Ze zegt niets en veegt haar tranen weg. 'Waar zijn we?' Vraag ik. 'Het ziekenhuis. Er was een schietpartij.' Zegt ze zacht. 'Tussen?' Vraag ik. 'Is er iemand gewond?' Vraag ik er snel achter. 'Ja jij.' Zegt ze alsof ik dom ben. Ik glimlach en streel haar wang. 'Ben ik de enige?' Vraag ik. 'Mijn broer ook. Hij ligt wat kamers verder. Hij was al eerder wakker, dus jou moeder is daar even heen.' Zegt ze. Ik pak haar hand en druk er een kusje op. 'En die jongens?' Vraag ik. 'Politiebureau. Zij schoten, dus ze krijgen waarschijnlijk een gevangenisstraf.' Zegt ze. 'Gelukt dus.' Zeg ik. 'Gelukt? Kijk waar je bent!' Zegt ze boos en slaat me. Ik kreun pijnlijk en moet lachen. 'Dit is het waard. Dan blijven ze temminste van je af.' Zeg ik. 'Wat lul je nou stoer. Ze hebben jullie keihard gepakt.' Zegt ze lachend. Ik moet ervan lachen. 'Je bent zo mooi.' Zeg ik automatisch. 'Kop dicht klootzak. ben nog steeds boos.' Zegt ze en rolt met haar ogen. De deur gaat open en ik zie mijn ouders verschijnen. 'Soufiane je bent wakker!' Zegt mijn moeder blij en loopt naar me toe. 'Nee ik dacht dat ik sliep.' Zeg ik sarcastisch. Ze moet lachen en knuffelt me. Dan slaat ze me hard. 'Hoe kom jij in een schietpartij?!' Vraagt ze boos. 'Lang verhaal.' Zeg ik met een zucht. 'Dat gebeurt niet meer geloof mij maar. Anders vermoord ik hem.' Zegt Intisar en kijkt me dodelijk aan. Ik knipoog naar haar. Terwijl zij met mijn moeder praat over hoe dom ik wel niet ben praat ik wat met mijn vader.

'Doe voorzichtig. Rustig. Rustig.' Zegt Intisar bezorgt. Ik kijk haar droog aan. 'Ik kan gewoon lopen hoor. Ben niet gehandicapt.' Zeg ik. 'Klep dicht en ga zitten.' Zegt ze en ondersteunt me naar een rolstoel. Ik ga erin zitten en kijk haar met een glimlach aan. Ze begint me te duwen. 'Je bent fucking dik jongen.' Zegt ze lachend. Ik moet hard lachen en bekijk haar hoe ze mij duwt. 'Harder.' Plaag ik haar. Ik krijg een klap op mijn hoofd en moet hard lachen. Ze brengt me naar Safouanes kamer. Hij mag ook zo weg. Ik zie hem en groet hem met een knikje.

Ik hang aan Intisars arm. 'Wat is er nou? Doe eens niet zo irritant.' Zegt ze geïrriteerd. Ik moet ervan lachen. 'Lach niet zo dom.' Zegt ze en rolt met haar ogen. Ik leg mijn hoofd tegen haar schouder. 'Gaan we?' Vraag ik. 'Waarheen? We zitten gewoon wat te kletsen.' Zegt ze. 'Gewoon weg. Ergens anders heen. Filmpje kijken ofzo. Kom op.' Zeg ik en prik haar in haar zij. Ze moet ervan lachen. 'Schatje.' Zeur ik verder. 'We gaan zo. Zo.' Zegt ze lachend. Ik druk kusjes op haar wang en irriteer haar.

'Nou we zijn weg. Waar wil je heen?' Vraagt ze en kijkt me vragend aan. 'Bios. Ik heb wel zin in een horrorfilm.' Zeg ik. 'Romantische film bedoel je.' Zegt ze en rijdt weg. 'Horror.' Zeg ik. 'Romantiek.' Herhaalt ze. 'Horror.' Herhaal ik. 'Ik kan ook naar je huis rijden en dan ga ik naar een romantische film met mezelf.' Zegt ze. 'Zeik niet zo we gaan wel weer naar een domme romantische film.' Geef ik me over. Ze heeft een brede glimlach op haar gezicht. 'Ik hou van je lach weet je dat.' Zeg ik oprecht. Ze slaat me lachend op mijn wang. 'Dacht het niet vriend. We gaan gewoon naar een romantische film.' Zegt ze. Ik zucht diep en kijk naar buiten.

Pov Intisar
Ik moet hard lachen en maak en foto van Soufiane. Hij is in slaap gevallen tijdens de film. De film is nu afgelopen en ik wek hem. Moeizaam wordt hij wakker en wrijft door zijn ogen. 'Is de film al begonnen?' Vraagt hij gapend. Ik moet hard lachen. 'Afgelopen bedoel je. Kom we gaan slaapkop. Je hebt vast trek gekregen van al dat slapen.' Zeg ik en help hem overeind. 'Ik heb wel honger ja.' Zegt hij met een lach. 'Cute.' Mompel ik. Hij trekt me bij zich en ik moet lachen. 'Wat zei je?' Vraagt hij. 'Cute.' Herhaal ik. Hij drukt zijn lippen op de mijne en ik doe mijn armen om hem heen. Hij kreunt wat en duwt me rustig weg. 'Au au au.' Zegt hij en legt zijn hand op zijn zij. 'Ohja vergeten. Sorry. Gaat het?' Vraag ik meteen. 'Nee ik zeg au, maar het gaat.' Zegt hij sarcastisch. Ik kijk hem droog aan en hij moet lachen. Hij gaat recht staan en vermant zich. 'Oké kom we gaan wat eten bolle.' Zeg ik. Ik pak zijn hand en we lopen naar buiten. Hij loopt naar de bestuuderskant en ik lach hard. 'Verkeerde kant.' Zeg ik. Hij kijkt me scheef aan. 'Meen het Souf. Ga daar zitten.' Zeg ik doodserieus. Hij moet lachen. 'Wat? Ben je serieus? In mijn eigen auto?' Vraagt hij verward. Ik kijk hem droog aan. Hij zucht diep en loopt naar de andere kant. Hij stapt in en doet met een zucht zijn gordel. Ik ga zitten en doe mijn gordel. 'Waar wil je eten?' Vraag ik. 'Gaan we pasta eten? Ik heb zin in pasta.' Zegt hij. 'Niet denken omdat we pasta gaan eten dat het weer goed zit tussen ons. Ik ben nog steeds boos.' Zeg ik serieus. 'Dat begrijp ik niet. Waarom ben je boos?' Vraagt hij dom. 'Misschien omdat ik je wat vroeg en je dat totaal genegeerd hebt! Misschien omdat ik dacht dat je niet agressief was. Niet net als mijn vader.' Zeg ik hard. 'Ik heb je al gezegd, niemand raakt jou aan. Einde discussie. En als je daarom boos ben mag dat. Dat begrijp ik volkomen. Maar jij moet ook begrijpen dat ik niemand je laat aanraken.' Zegt hij kalm. Ik zucht diep en haal mijn vingers door mijn haren. 'Ik heb geen trek meer. Ik rijd naar mijn huis en dan mag je in je eentje eten gaan halen. Voel me niet zo goed.' Zeg ik en rijd weg. Soufiane zegt niks meer en kijkt me lang aan. Bij mijn huis stap ik uit. Soufiane doet hetzelfde en houdt me vast. 'Ik kom zo je eten brengen. Niet in slaap vallen.' Zegt hij. Ik zeg niks en loop naar mijn huisdeur. Ik open het en loop rechtstreeks naar boven. Ik ga in bed liggen en zucht diep. Ik begrijp hem. Als iemand hem zou aanraken zou ik ook door het lint gaan. Maar ik had hem gevraagd om het te laten rusten. Ik had het hem gesmeekt. Ik ben teleurgesteld. Heel erg. Door mij heeft hij nu pijn.

De deurbel is net gegaan. Mijn moeder heeft de deur geopent en ik hoor haar en Soufiane praten. Even later zie ik hem mijn kamer inlopen met twee tasjes. 'Hé.' Zegt hij en plaatst het eten op mijn bed. Ik ga recht zitten en begin met eten. Hij kijkt me lang aan. 'Ik wil met je trouwen.' Zegt hij. Ik kijk hem met open ogen aan. 'Jij bent hét voor mij. Ik zou alles voor jou doen.' Zegt hij en gaat op zijn knieën. 'Niet doen. Nee. Souf.' Zeg ik meteen. Hij kijkt me lachend aan. 'We hebben hierover gepraat. Kom eten.' Zeg ik. Hij pakt een doosje uit zijn zak en haalt een ring tevoorschijn. 'Souf.' Zeg ik lachend. 'Wil je met me trouwen?' Vraagt hij romantisch. Ik sta op en hij omhelst me. 'Souf wat doe je nou?' Vraag ik lachend. 'Nu nog niet. Als je er klaar voor bent. Wil je dan met me trouwen?' Vraagt hij. 'Je bent zo eigenwijs.' Zeg ik en ga mee met zijn zoen.