Romaissa&Adam Deel 2

37.0

Pov Youssef (broer Romaissa)

'Nee! Waag het niet! Youssef nee!' Zegt mijn vrouw, Sara lachend. Ik gooi het water over mijn twee zoontjes, Imran van 9 en Aymane van 7 heen. Ze zijn net aangekleed en al. Ik kijk Sara uitdagend uit. 'Er komt een dag dat ik jou vermoord.' Zegt ze en duwt me pissig weg. 'Het is Marokko ah pissenbed. Ze drogen in vijf minuten al op.' Zeg ik lachend. 'Yallah ga in de zon voetballen.' Zeg ik, negeer hun gezeik en duw ze richting de zon. Sara gooit wat tegen mijn hoofd en gaat verder met waar ze ook mee bezig was.

Hard schiet ik de bal weg. 'Haal de bal voordat die hond hem pakt!' Roep ik snel en ren achter de bal aan. Een straathond wild in onze bal bijten. Één van de twee mongolen gooit een steen tegen de hond. 'Wat doe je?!' Roep ik hard. De hond blaft hard en komt dichterbij. 'Rennen!' Roep ik hard. Ik pak een steen van de grond en gooi deze tegen de hond. 'Schiet op! Snel pap!' Roepen ze. Ik pak stenen en gooi deze terwijl ik naar huis ren. Net op tijd ben ik binnen en gooi de deur dicht. 'Wat zijn jullie aan het doen?' Vraagt Sara en komt met een wasmand aanlopen. 'Een hond. Hij wilt ons bijten!' Zeg ik hijgend. 'Maar ik heb hem geraakt. Kleine puppy. Ik dood hem.' Ga ik door. Samen met Imran en Aymane kijk ik door het kleine raampje. 'Hij is weg.' Zegt Aymane. 'Wist het wel.' Zegt Imran. 'Ik zei toch. Ik eet hem levend.' Zeg ik. De hond springt voor het raam en blaft keihard. Alle drie schreeuwen we en vallen naar achteren. Ik kijk achter me in hoop dat Sara het niet gezien heeft. Helaas. Ze gaat helemaal stuk en stikt bijna in haar heksenlach. 'Voorlopig niet meer naar buiten.' Zeg ik en loop naar de woonkamer. 'En het eten dan?' Vraagt Aymane. 'Ja pap zonder eten verhongeren we.' Zegt Imran. 'Geen stress. Jullie held is er.' Zeg ik en ga op de bank zitten. 'Wat ga je doen dan?' Vraagt Imran. 'Ja pap wat ga je doen?' Vraagt Aymane. 'Stop met elkaars vragen herhalen.' Zeg ik snel. Ze moeten lachen. 'Vrouw, wat ga je eraan doen? Je mannen verhongeren.' Zeg ik en leun achterover. 'Ja mam.' Herhalen ze beide en komen naast me zitten. Sara kijkt ons scheef aan. 'Ga fifa spelen ofzo mietjes.' Zegt ze en legt de wasmand op de tafel neer. Ze pakt iets uit de koelkast en komt terug. Ze loopt naar de deur en ik sta meteen op. 'Wat? Wat doe je?' Vraag ik snel. 'Mam nee!' Roept Imran bang. 'Niet doen!' Schreeuwt Aymane bang. Ze opent de deur en de hond blaft hard. Ze geeft de hond iets. Ik verstop me achter de muur en kijk stiekem mee. Vlees. De hond begint te eten en ze aait hem alsof het een lief beest is. 'Mietjes.' Zegt ze lachend en sluit de deur. Met open mond kijk ik haar aan. 'Je vangt vliegen.' Zegt ze en duwt me weg.

'Nee kom we blijven thuis vandaag.' Zeg ik snel. 'Ja mam please.' Zegt Aymane. 'Loop ah boizans. Ik heb honger en ik ga niet koken. Loop.' Zegt Sara geïrriteerd. 'Loop nou maar losers.' Zegt Imran zogenaamd stoer. 'Loop jij eerst dan.' Zegt Aymane tegen hem. 'Open de auto dan.' Zegt hij. Ik open de auto met de sleutel. 'Ga dan.' Zeg ik. Sara opent zuchtend de deur en loopt naar buiten. Imran loopt stoer naar buiten. De hond staat op en hij rent schreeuwend naar de auto. Ik en Aymane gaan helemaal stuk. De hond stond alleen op. 'Loop!' Zegt Sara zuchtend. 'Schat.' Probeer ik. 'Yous ik zweer je ik maak je zelf af.' Zegt ze pissig. 'Liever de hond dan haar.' Zeg ik en sprint naar de auto. De hond vervoert zich niet eens. Ik doe mijn raam open. 'Lekker voor je! Klote beest!' Roep ik. De hond begint hard te blaffen. 'Sara!' Gil ik en doe snel mijn raam dicht. 'Mama!' Roept Aymane huilend. Hij is nog binnen. 'Serieus? Serieus Youssef?' Vraagt Sara en trekt Aymane mee. 'Nee mama!' Zegt hij huilend. De hond blaft harder. 'Bek dicht!' Roept Sara keihard. De hond is meteen stil en loopt weg. 'Loop ah boizan.' Zegt ze en duwt Aymane de auto in. Ze stapt in en kijkt pissig voor zich. 'Liefje.' Zeg ik en kijk haar onschuldig aan. 'Mijn telefoon ligt nog thuis.' Zeg ik snel. 'Heb je hersens? Heb je die?' Vraagt ze en slaat me hard tegen mijn hoofd. Ze stapt uit en loopt terug naar binnen. Imran en Aymane beginnen hard te lachen. 'Kleppen dicht losers.' Zeg ik en duw hun hoofden weg. Ze moeten nog harder lachen en Sara stapt in. Ze geeft me mijn telefoon. 'Dankje schat.' Zeg ik zo lief mogelijk. 'Rij nou maar.' Zegt ze zuchtend. Lachend rij ik weg. Ik rij langs de hond en toeter hard. 'Lekker voor je! Klote hond!' Roep ik hard. Hij begint hard te blaffen. Ik schrik me de tering. 'Ah pap! Rijden!' Roepen de jongens bang. Meteen rij ik snel weg. Sara lacht ons hard uit.

We eten wat en gaan nog langs wat winkeltjes. Thuis aangekomen rij ik zo dicht mogelijk bij de deur. Ik stop de auto en kijk Sara lief aan. 'Het is donker. Ik kan die duivel niet zien. Kan je de auto goed parkeren?' Vraag ik. 'Wollah je bent echt nutteloos.' Zegt ze pissig. 'Dankje.' Zeg ik en ren de auto uit. Ik open de deur en ren naar binnen. Imran en Aymane rennen bang naar binnen en we sluiten de deur meteen. Met z'n drietjes kijken we uit het kleine raampje. Sara stapt rustig uit en loopt naar de andere kant. Ze parkeert de auto en wij lopen naar boven. 'Doe de playstation aan. We gaan potje fifa.' Zeg ik en plof op de bank neer.

Sara komt naast me liggen en ik trek haar tegen me aan. 'Niet doen.' Zegt ze zuchtend. 'Wat is er vandaag? Je zucht kapot veel.' Zeg ik. Ze lacht. 'Omdat je vandaag kapot dom doet.' Zegt ze moe. 'Ik doe elke dag dom.' Zeg ik. 'Heb je überhaupt ballen? Wat was dat vandaag met die hond?' Vraagt ze en slaat me lachend op mijn buik. 'Sst. Sst. Ga slapen ga.' Zeg ik snel. 'Mietje.' Mompelt ze en gaat slapen.