Romaissa&Adam Deel 2

24.0

Pov Adam
'Ik kan je alleen de gegevens laten zien. Verder niet. Ik wil geen moorden meer op mijn naam.' Zegt Hafid. 'Ik wel dan? Ik was gestopt Hafid. Je weet hoe ik geworden was, maar deze jongens zijn met mijn familie begonnen. Ik eindig het.' Zeg ik. Hij typt wat dingen in en na tien minuten heeft hij het. 'Deze zou iemand hebben verkracht, vermoord en mishandeld. Meerdere malen bij meerdere meisjes. Nog zo'n eentje precies hetzelfde. Allemaal nog vrij.' Zegt hij in zichzelf en gaat verder.

'Het zijn jonge jongens. Onderschat ze niet, deze bende is heftig. Heel erg. Drugs, overvallen, verkrachtingen, moorden.' Zegt hij. 'Hoeveel man?' Vraag ik. 'Honderd als het er niet meer zijn.' Zegt hij. 'Fuck.' Zeg ik hardop 'Bel hem, hij zal je verder helpen. Geef hem mijn nummer en bel deze ook. Zeg dat ik je gestuurd heb. Dan heb je genoeg. Backup. Maar je moet me iets beloven.' Zegt hij. 'Wat?' Vraag ik. 'Je gaat niet zonder een plan. Je moet een plan hebben. Je kan niet iedereen vermoorden die je ziet. Je hebt kinderen. Een gevangenis zou daar niet bij passen. Heb je me gehoord?' Vraagt hij. Ik neem hem in een knuffel. 'Dank je broer. Het komt goed. We lossen het op.'

Pov Intisar.

Ik heb spijt dat ik het gezegd heb. Nu gaat mijn vader weer het slechte pad op en nu door mij. Er gaan mensen vermoord worden door mij. Hun doden zitten op mijn rug. Ik had het voor me moeten houden. Ik slik en kijk voor me. Mijn moeder heeft me vandaag ziekgemeld. Ik lig op mijn bed naar het plafond te staren.

Pov Safouane

'Dat is mijn zusje! Als het je niet aanstaat flikker je maar op!' Zeg ik hard. 'Doe eens normaal! Dat is veel te gevaarlijk! En het is slecht!' Schreeuwt Kira terug. 'Ik moet doen wat ik moet doen. Of je geeft me het nummer van je neem en alles is goed of je laat me in de steek en dit is over.' Zeg ik vol woede en verdriet. Ze slikt en veegt haar tranen weg. 'Ik kan het niet geven Safe. Je gaat niet de gevangenis in door mij.' Zegt ze en houdt zich sterk. 'Ik vind het zelf wel. Jou keuze is gemaakt. Zoek geen contact meer.' Zeg ik en vertrek.

Pov Soufiane

Ik kraak mijn vingers en geef de jongen nog een vuist tegen zijn kaak. 'Waar is hij?' Vraag ik weer. De jongen spuugt zijn bloed uit op mijn schoen. 'Had je beter niet kunnen doen knul.' Zeg ik en geef hem een harde klap in zijn maag. Ik ben een hele lieve jongen. Niet gewelddadig of jaloers. Maar als je aan mijn meisje komt breek ik je benen.

Het is laat. Ben de hele dag bezig geweest met dingen uitzoeken en achter dingen komen. Ben erg moe, maar ga eerst even langs Intisar. Heb haar vandaag nog niet gezien. Ik bel haar en zeg dat ik voor de deur sta. Vijf minuutjes later stapt ze in. Ze kijkt me gebroken aan. 'He liefje, alles goed?' Vraag ik en streel haar wang. Ik pak haar hand en hou het warm. Ze knikt en kijkt me niet aan. 'Ik hou van je. Heb je honger? Zin in pizza?' Vraag ik en start de auto. Ze zegt niets en staart naar voren. Ik rijd weg en kijk haar vaak aan. Het doet me pijn dat zij pijn lijdt. Ik wil al haar pijn van haar afnemen en het zelf voelen. Zij verdient dit niet. Ze is de aardigste persoon die ik ken. Die doet nog geen vlieg kwaad. Dit alles maakt me alleen pissiger. Die jongens zullen boeten. Niemand komt aan haar.