Romaissa&Adam Deel 2

57.0

Pov Safouane

Ik klop aan. De moeder van Safae doet open. Ik groet haar en loop achter haar aan naar binnen. Haar man tref ik op de bank aan. Hij heeft een krant en een kop thee in zijn handen. Ik groet hem met een hand en ga ver van hem af zitten. 'Shokran.' Zeg ik als ik een glas verse Marokkaanse thee in mijn hand krijg geduwd. Ik hou even een praatje met de moeder van Safae. Het gaat prima tot ze naar de keuken gaat. Het is doodstil. Heel erg ongemakkelijk.

De dodelijk stilte wordt onderbroken door het geluid van een engel. 'Salam papa, salam Safouane.' Ik kijk meteen op. Licht blauwe jeans. Wit shirt. Geruiten beige met witte blouse tot over haar kont.

He wacht eens! Dat is mijn blouse! Hoe? Wat? Huh? Ugh.

Ze drukt een kus op haar vaders hoofd. Ik sta op en glimlach onbewust. Even weet ik niet hoe ik haar moet groeten. Ze is m'n verloofde, maar het is raar met haar vader erbij. Ze drukt een kusje op mijn wang en verdwijnt de keuken in. Ik neem weer plaats. Het is ongemakkelijk met haar vader hier. Ze heeft me zojuist een kusje op mijn wang gegeven en haar vader staart me aan alsof hij me wilt doden. Heel erg ongemakkelijk.

Gelukkig komt Safae niet veel later samen met haar moeder de kamer in met wat koekjes en nog wat thee. Safae komt naast me zitten en we houden een lang gesprek.

Na een eindeloos gesprek op de bank is het eindelijk tijd om te gaan. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van haar ouders, maar mijn god wat ongemakkelijk. Haar moeder valt prima mee te praten. Haar vader is het ding. Hij haat mij. Zo komt het over temminsts. Pff.

'Je bent stil. Alles oke?' Vraag ik wat onzeker. Het is even stil voor ze antwoord geeft. 'De afgelopen dagen waren zo chaotisch. Veel om over na te denken.' Ik knik instemmend. 'Ik zou je hand willen vasthouden, maar aangezien ik mijn auto terug moet verdienen heeft deze geen automaat.' Zeg ik lachend. Ze moet lachen. 'Je weet dat ik daar niet om geef he.' Zegt ze. 'I know. Goldigger ben je sowieso niet. Zoveel geld heb ik niet.' Grap ik. Ze moet lachen. Het is even stil. 'Denk je dat je de juiste keuze heb gemaakt?' Vraag ik en let goed op de weg. 'Ik heb mijn hart gevolgd. Of dat een juiste keuze was zal ik nooit zeker weten.' Zegt ze intelligent. Ik knik instemmend.

'Weet je zeker dat je hier klaar voor bent?' Vraagt Safae me als we voor mijn zusjes huis staan. 'Het moet.' Zeg ik en kijk strak voor me. Safae belt aan en een moment later wordt er opengedaan door Intisar. Ze twijfelt geen seconde en knuffelt Safae. Samen lopen ze naar binnen en ik achter hen aan. 'Ik ga even thee maken.' Zegt mijn zusje en loopt dan naar de keuken. 'Yallah ga.' Sist Safae en tikt me aan.

Met alle moed uit mijn ballen loop ik naar de keuken. Mijn zusje kijkt me kort aan. Ik neem een hap lucht en verman me. 'Ik heb zoveel spijt Int.' Zeg ik. 'Waarom reageerde je zo agressief? Je hebt me nooit geslagen op die manier?' Vraagt ze trillend. 'Je moet begrijpen dat ik sowieso al in een klote periode zat en toen ik jou dat zag doen brak er iets.' Zeg ik langzaam. 'Het is mijn leven toch? Sinds wanneer bepaal jij wat ik wel en niet doe?' Vraagt ze en kijkt me fronsend aan. 'Alle fouten die ik ooit in mijn leven gemaakt heb zijn door drank en drugs. Ik wilde niet dat jij hetzelfde ging doen.' Zeg ik. Ze kijkt me in stilte aan. 'Het was fout van mij en dat weet ik. Als ik het terug kon draaien zou ik dat doen.' Ga ik verder. 'Weet je hoe ik me voel? Al tijden en niks helpt.' Zegt ze en strijkt haar mouwen op.

Ik ben zeer geschokt van wat ik zie. Ze heeft allerlei littekens op haar armen. Ze snijdt zichzelf. Mijn hart breekt. Ik als broer heb gefaald.

Ik kijk haar met tranen over mijn wangen aan. 'Ik weet ook niet meer hoe ik me goed moet voelen Safe. Soufiane behandelt me als een koningin en ik kom niks te kort. Ik weet het niet meer.' Snikt ze. We kijken elkaar enkele seconden aan. Ik neem haar dan in mijn armen en sus haar stil.