Romaissa&Adam Deel 2

54.0

Pov Safouane

De zon komt op en ik ben nu pas naar de loods aan het lopen. Was in de avond gaan rennen en had even een pauze tegen een boom aan op de berg. Blijkt dat ik wel iets meer dan een pauze heb gehad. Ik hoor mijn maag knorren en kijk in de kast. Leeg. Ik pak een fles water en drink er de laatste druppels uit. Ik heb zo'n dorst. Mijn laatste beetje geld is ookal op. Met een zucht ga ik op het matras liggen. Ik sluit mijn ogen nadenkend over waar ik eten vandaan moet halen. Ik heb zo'n honger.

Ik schrik door hard gebonk op de loodsdeur. 'Wie is daar?' Roep ik in het Arabisch. 'Safouane ik ben het!' Hoor ik in het Nederlands. Ik open de deur en knuffel mijn moeder meteen. 'Wat doe jij hier? Het is heet, kom naar binnen.' Zeg ik gehaast en trek haar naar binnen. 'Wat is er gebeurd? Ben je wel oke?' Vraagt ze dan bezorgt en kijkt me pijnlijk aan. 'Het is niks mama. Hoe kom je hier?' Vraag ik. 'Safe wat is er gebeurd?' Vraagt ze dan weer. 'Niks mama. Ik deed mee met een bokswedstrijd.' Zeg ik. 'Wat voor bokswedstrijd? Sinds wanneer boks jij?' Vraagt ze snel. 'Ik had geld nodig.' Zeg ik beschaamd. 'Waarom belde je me niet? Je ziet er zo dun uit. Het is hier zo klein en donker.' Vraagt ze verder. Ze graait door mijn kastjes en kijkt me bezorgt aan. 'Ik vermoord hem. Ik vermoord hem.' Zegt ze en kijkt boos om zich heen. 'Heb je honger?' Vraagt ze en pakt wat uit haar tas. 'Nee mama. Mam hoeft niet.' Zeg ik, maar ze stopt al een stuk koek in mijn mond. Ik geniet er intens van. Onbewust kreun ik van genot. 'Heb je überhaupt geld om eten te kopen? Hoe lang heb je al niet gegeten?' Vraagt ze snel. 'Yemma het gaat prima. Echt waar.' Probeer ik weer. Ze is stil en denkt even diep na. 'Waarom sloeg je Intisar? Je weet dat je haar nooit mag aanraken. Waarom? En niet alleen zeggen dat ze rookte, want ik weet dat, dat niet alles is!' Zegt ze dan met tranen in haar ogen. Ik slik. 'Safouane zeg het!' Zegt ze snikkend. Ik ben even stil en bedwing mijn tranen. Mijn moeders tranen doen het meest pijn. 'Al mijn fouten begonnen toen ik begon te roken en drinken.' Zeg ik zacht. Ik kijk van schaamte naar beneden en durf haar niet eens aan te kijken. Ik heb mijn moeder laten huilen. Ik heb mijn zusje geslagen. Wat voor neppe man ben ik?

'Ik kan niet met je meegaan.' Zeg ik en kijk naar het lege bord voor mijn neus. 'Wat zeg je?' Vraagt mijn moeder dan. 'Ik blijf hier. Ik kan Intisar niet onder ogen komen en ik verdien Nederland niet eens. Ik ben het niet waard.' Ga ik door. 'Kijk me aan. Safe kijk me aan!' Zegt ze opgefokt. Ik kijk haar langzaam aan en zeg niets. 'Als ik klaar ben met eten breng ik je naar huis en pak je, je spullen. Je houd mond gesloten en komt mee naar Nederland, waar je een stabiele baan zoekt en niks raars meer doet. Geen gerook, geen gedrink, helemaal niks meer. Gehoord?' Vraagt ze met een strenge toon. 'Ja.' Zeg ik zacht. 'Pardon?' Vraagt ze streng. 'Ja mama.' Herhaal ik.

'Kan je me hier afzetten? Safae woont een paar blokken verder. Ik moet haar spreken.' Zeg ik als we naar huis rijden. 'Ik wil je vanavond thuis zien, acht uur maximaal.' Zegt mijn moeder dan. Ik zeg niks en knik. Dat is al over een uur. Fuck. Ik stap uit en loop naar het huis van Safae. Ik klop aan, maar geen gehoor. De bel is kapot, dat weet ik nog. Ik zie het raam open staan en hoor er geluiden uit. 'Maar mama ik wil niet met hem trouwen.' 'Het moet schat. Je bent al een maand achttien en nog steeds niet getrouwd. Wat zullen ze wel niet denken.' 'Maar ik ken hem helemaal niet! En ik kan niet eens zo goed Marokkaans. Hoe moet ik met hem praten?' Ik schrik van wat ik hoor en loop in een snelle pas weg. Zonder ook maar na te denken loop ik naar het huis van Soufiane en mijn zusje. Een paar wijken verderop.

Na tien minuten lopen, eigenlijk is het dertig, maar ik was zo gestrest, ben ik er. Ik bel aan en dat een paar keer achter elkaar. Geïrriteerd doet Soufiane open. 'Wat moet jij hier?' Vraagt hij en kijkt me vies aan. 'Is Int thuis?' Vraag ik en kijk langs hem heen. 'Grappig dat je denkt dat je haar mag spreken. Opkankeren voor ik je wegsla.' Zegt hij vurig. 'Luister je mag me een andere keer uithalen. Dit is belangrijk. Ga aan de kant of ik zorg dat je aan de kant gaat.' Waarschuw ik hem. Hij wilt wat zeggen, maar Intisar komt tevoorschijn. 'Ik had je gezegd dat je me met rust moet laten!' Zegt ze boos. 'Het gaat op Safae.' Zeg ik en ik zie haar gezichtsuitdrukking meteen veranderen. 'Ze wordt gedwongen om te trouwen. Met iemand die ze helemaal niet kent. Je moet haar helpen Int.' Zeg ik hopeloos. Ze is even stil. 'Ik kan daar niks aan doen. Dat is haar familie, niet de mijne.' Zegt ze dan. 'Ben je fucking serieus nu? Je beste vriendin? Fucking shit!' Schreeuw ik zowat en denk diep na. 'Schreeuw niet!' Zegt Soufiane agressief. 'Ik regel het zelf wel.' Zeg ik pissig en vertrek. Ik kijk op mijn horloge en loop naar huis. Kwart voor acht. Moet snel doen.