Gökyüzünün yalnızlığı (GY)

6.Teslimiyyet

Mar 3, 2019* (Y.t)

Kerem hayal gördüğünü sanıyordu. Daha önce ne kendisi ne de ofisinin duvarları böyle kapının kırılır gibi açılışına şahit olmamıştı.

"Siz kimsiniz hanımefendi?"

Gül tekli koltuğa oturup "Evet huyum kurusun çok hanımefendi bir kişiliğe sahibimdir. Ama söz konusu sevdiklerimse eğer hanımefendiliğimi istemeyerek bir kenara bırakıp çok vahşi biri oluyorum. Adeta dişi kaplana dönüşüyorum. Düşüne biliyor musun?" dedi, konuşurken adeta gizemli bir şeyden bahsediyordu. 

Kerem masaya doğru eğilip "Hı?" dedi.

Kimdi bu? Acaba eski sevgililerinden biri ona oyun mu oynuyordu? Bu kadını nerede görmüştü?!

Kendini silkeleyip sabırsızca "Kimsin sen? Benimle derdin ne?" diye sordu.

"Hah! İşte sen de beyefendiliğinden soyundun özüne döndün! Memnun oldum."

"Sadete gelsek! Ne istiyorsun benden? Ben sana ne kadar tahammül etmek zorunda kalacağım?"

"İsmim Gül. Arina'nın kuzeniyim."

"Hı?"

Kafasının üzerinde adeta şimşekler çakmaya başlamıştı. Gözünün önünde film karesi gibi canlanan sahneleri düşündü. Otelin açılış gününde Gül de vardı. Niye gelmişti? Arina mı göndermişti?

"Öyle şaşkın şaşkın bakma. Benim buraya geldiğimden Arina'nın haberi yok. Ve umarım hiç bir zaman olmaz."

"Niye?"

"Çünkü Arina kimseye benzemiyor. Hatta bize bile. O öyle akıl oyunları oynamayı, hile yapmayı bilmez. Seninle arasında ne olduğunu bilmiyorum ama gözlemlediğim kadarıyla seninle konuşmak istemiyor. Sebebini de bilmiyorum. Ama sen söyleye bilirsin diye düşünüyorum."

Kerem ayağa kalkıp sesini yükseltmemeye çalıştı. "O söylemiyorsa ben asla söylemem. Onunla ikimizin arasında."

"Biz onu burada zorla tutuyoruz. Hayatında bir sürü aşamadığı sorunları var. Eğer ters bir şey yaparsan onu gerçekten bu sefer kaybederiz. Senin Arina'yla derdin ne?"

Anladığı kadarıyla Gül Arina'ya değer veriyordu ve endişelendiği için ofisini basmıştı. Ama anlamadığı onu niye ve ne için uyarıyordu.

"Niye hepiniz Arina'ya her an kırılacak değerli bir eşya gibi davranıyorsunuz?"

"Aşağılık herif! O zaten çok değerli."

Kerem gülümsedi. "Ben sadece değerli demedim. Eşya da dedim. Arina bir insan ve hayatındaki sorunlarla baş etmek zorunda."

Gül aniden öfkelenmişti ve yeniden Kerem'in söyledikleriyle sakinleşmişti.

Kerem yeniden konuşmaya devam etti. Bu deli kuzeni çok sevmişti. Belki de ona yardım bile ederdi. "Arina ile derdim yok. Ondan hoşlanıyorum. Ve ona ulaşmaya çalışıyorum. O da benden kaçıyor."

"Ee doğal. Uğraşman gerekiyor."

"Uğraşırım."

"Onu üzersen.." Kerem onu susturup "Biliyorum biliyorum beni mahvedersin." dedi.

Gül keyifle gülümsedi. "Seninle kalıp uzun uzun sohbet ederdim ama ziyaretin kısa olanı makbuldür. Başka bir zaman umarım kafanı kırmak için değil oturup güzel anılarınızı dinlemek için seni ziyarete gelirim."