Gökyüzünün yalnızlığı (GY)

Sonuncu dönem

(4 apr, 2019)

Kerem Arina'ya sarılıp uzun bir süre kokusunu içine çekti. Aralarındaki sessizliği aklına gelen şeyle kendisi bozmuştu. "Kaktüs?" diye seslendi. Sesi Arina'nın kalbini okşamakla yetinmeyip eritmişti.

"Hıı.."

Uykulu ses tonuyla belli belirsiz cevap verişine güldü Kerem. Arina nedense gülümsediğini anlamıştı. Başını kaldırıp bakmasa bile dudağının hafif kaçtığını biliyordu. Gözleri fal taşı gibi açıldı. Kerem'in güldüğü nasıl canlanmıştı gözünün önünde?! Bu adam onun ezberini bozuyordu. İçinde bir şeylerin göçertildiğinin farkındaydı ve karşısını alamıyordu.

"Ne düşünüyorsun sen? Niye daldın?"

"Hiiiiç.. oturalım mı?"

Kerem olur anlamında başını salladı ve kanapenin Arina'dan en uzak köşesine geçip oturdu.

Arina merakla duvara bakıp "Niye çerçevelerin bazıları boş?" diye sordu.

"Bilmem.. sana bıraktım. Belki de duvarlarını sadece geçmişinle değil gelecekteki mutlu anılarınla süslersin."

Arina hiç gelecek hayali kurmamıştı.

"Kerem biliyor musun ben nasıl kabullendim hayatı?"

"Nasıl?"

"Her sabah umutla değil inadına umutsuzlukla uyandım. Çünkü bana göre fazla umut öldürür. Bazen aniden bazen sinsice yavaş yavaş.."

Kerem dikkatli bir şekilde Arina'yı dinliyordu.

"Yani demem o ki ben gelecek için umut etmiyorum. Sadece yardım kampanyalarını düşünüyorum. Benim aksime umudu olanlara yardım etmek istiyorum. Bir de annemin hatırası var."

"Tamam bunlar hepsi çok güzel hatta kutsal. Gerçekten çok kutsal. 23 yaşındasın ve varlıklı bir ailenin çocuğu gibi yaşamıyorsun ve öyle de davranmıyorsun. Tıpkı annen gibi. Ama sen bunları yaparken ben paralel olarak sana umut etmek için nedenler vereceğim. Senin inadına."

Arina'nın değişen yüz ifadesini görünce keyiflendi ve ona göz kırptı.

"Hadi bana anlat.. Nasıl bir Arina var içinde? Bana klişe şeyler anlatma. Onları zaten kendim öğreniyorum. Senin anlattıklarını duymak istiyorum."

"Duymak istemezsin çok komik şeyler var. Ve bence çok klişe, sıradan ve yaşıtlarımın çoğunun yaptığı şeyler."

"Sen anlat. Hatta seni cesaretlendirmek için ben de bir şeyler anlatayım.." dedi ve parmağını uyarır gibi Arina'ya doğru uyarır gibi salladı. "Gülmek yok ama."

Arina ellerini havaya kaldırdıve gülmemek için dudaklarını bir birine sıkı bir şekilde bastırdı. Kerem çok komik gözüküyordu. "Tamam söz. Duyar duymaz unutacağım."

"Çocukken arkadaşlarım benimle alay ederdi. Hiç küfür bilmezdim. Ağzım hiç kötü laf etmezdi. Üniformam hep düzenli, ütülü olurdu. Kavga etmek konusunda da başarısızdım. Sorunlu okul yıllarım oldu anlayacağın."