ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

42.

ΚΛΕΙΩ

Πέρασα μια νύχτα μπλεγμένη σε όνειρα μυθοπλασίας και γεγονότων που μου είχε διηγηθεί ο Κρις. Σκεφτόμουν ξανά και ξανά όλα εκείνα τα περιστατικά που τον είχαν διώξει μακριά από την οικογένεια του, σε μια εξορία που ποτέ δεν ήθελε και όμως αποδέχτηκε μακάρια εξαιτίας του ξαδέρφου του και των τύψεων που κουβαλούσε. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα ανάμεσα από τις ημιδιάφανες κουρτίνες το φως που έμπαινε από το παράθυρο. Αμυδρά μπορούσα να ακούσω τις φωνές της οικογένειας που έπαιρνε το πρωινό της κάτω από τα πλατιά φύλλα του δέντρου που βρισκόταν στην αυλή. Η μυρωδιά από την κουζίνα που μαγείρευε η γιαγιά του Κρις έφτανε πάνω στο δωμάτιο μου. Αμέσως το στομάχι μου γουργούρισε και η επιθυμία μου να συναντήσω τον Κρις εντάθηκε. Ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπόρεσα φορώντας ένα σορτσάκι τζιν και μια λευκή μπλούζα και κατέβηκα γρήγορα στο μέρος όπου βρισκόντουσαν. Το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν στον Κρις και εκείνος σαν να το διαισθάνθηκε με κοίταξε. Ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του πριν επιστρέψει ξανά την προσοχή του στην κοπέλα που βρισκόταν απέναντι του. Η Κλαρίσα. Ένιωσα την έκπληξη να με χτυπάει ωστόσο συνέχισα να περπατάω προς το μέρος τους. Κάθισα δίπλα στην παιδική φίλη του Κρις και απέναντι από τον Μάρκο. Τα δίδυμα ήταν πασαλειμμένα δίπλα μου με μαρμελάδα παίζοντας με το βούτυρο που ήταν απλωμένο στα πιάτα τους. Η Έλοντι διάβαζε στο τάμπλετ της τα νέα και η γιαγιά του Κρις πηγαινοερχόταν από τον κήπο στην κουζίνα. Ο πατέρας μου δεν βρισκόταν πουθενά τριγύρω.

«Καλημέρα» είπα δυνατά τραβώντας την προσοχή όλων τους πάνω μου.

«Buongiorno cara. Come stai?» ακούστηκε η ενθουσιασμένη φωνή της Κλαρίσα. (Καλημέρα αγαπημένη. Τι κάνεις;)

Την κοίταξα αμήχανα. Της απάντησα «Bene» και στην συνέχεια έστρεψα την προσοχή μου στην Έλοντι. Μου έδωσε στα γρήγορα μια δικαιολογία για την απουσία του πατέρα μου από το πρωινό και το θέμα της συζήτησης άλλαξε με την πλειοψηφία της να λαμβάνει μέρος στα Αγγλικά εφόσον πλέον βρισκόμουν παρούσα εγώ. Τα γέλια απλώνονταν γύρω μας και η ατμόσφαιρα είχε χαλαρώσει αρκετά κάνοντας ακόμη και τον Κρις να χαμογελάσει αφήνοντας την χθεσινή του διάθεση στο παρελθόν. Και καθώς περνούσε η ώρα και παρατηρούσα την Κλαρίσα και τον Μάρκο τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμουν την απώλεια τους από την ζωή του Κρις. Το έβλεπα στα μάτια του. Στον τρόπο που συμπεριφερόταν καθώς μιλούσε μαζί τους για μερικές από τις παιδικές σκανδαλιές τους. Πόσο είχε λατρέψει εκείνα τα καλοκαίρια στην Ιταλία. Και πόσο διαφορετική ήταν η αντίληψη για την ζωή του τότε...