38.

566 84 4
                                    

ΚΛΕΙΩ

Άνοιξα τα μάτια μου αργά προσπαθώντας ακόμη να συνειδητοποιήσω πως δεν βρισκόμουν στο δωμάτιο μου στην Αθήνα. Αντιθέτως εδώ και μερικές μέρες κοιμόμουν και ξυπνούσα σε έναν αμπελώνα στην Τοσκάνη που ανήκε στην οικογένεια του Κρις. Ο Κρις. Ο ετεροθαλής κυκλοθυμικός αδερφός μου, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσα μέχρι προσφάτως. Και από την άλλη ο Κρις που σηματοδοτούσε τον πρώτο μου έρωτα. Εκείνο τον σούπερ σταρ που είχε κλέψει την καρδιά μου από τις πρώτες ώρες που περάσαμε μαζί ένα χρόνο πριν στο Παρίσι. Η έλξη που μου ασκούσε ήταν αμείλικτη και οι σκέψεις που γεννιόντουσαν κάθε λεπτό στο κεφάλι μου εκκωφαντικές. Και όμως αισθανόμουν εγκλωβισμένη. Ανίκανη να κάνω το παραμικρό για όλα αυτά που ένιωθα. Και εκείνος αν και τόσο κοντά βρισκόταν μίλια μακριά χωρίς να μου επιτρέπει να σηκώσω το χέρι μου και να τον αγγίξω. Και έπειτα εκείνοι οι φόβοι. Πως θα τον χάσω. Πως θα μείνει για πάντα ο ένας και μοναδικός χωρίς να μπορώ να το αποκαλύψω στην οικογένεια μου.

Πάτησα με τα γυμνά μου πόδια το πάτωμα του υπνοδωματίου που μου είχε δοθεί και περπάτησα μέχρι το παράθυρο. Έπειτα κοίταξα κάτω προς τον κήπο διαπιστώνοντας πως η οικογένεια βρισκόταν ήδη εκεί μαζεμένη για πρωινό. Έτσι ξεκίνησα να ετοιμάζομαι ώστε να βρεθώ ανάμεσα τους.

«Καλημέρα» είπα ανάμεσα στις συνομιλίες του πατέρα μου με την μητέρα του Κρις και την γιαγιά του. Ο Μάρκο, ο ξάδερφος του Κρις, που καθόταν δίπλα του μου χαμογέλασε καθώς έσπρωχνα την καρέκλα απέναντι τους ώστε να χωρέσω στην θέση μου. Ο Κρις από την άλλη δεν σήκωσε το κεφάλι του από το πιάτο του μόνο αρκετά λεπτά αργότερα όταν πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ του με κοίταξε έτοιμος να μου ξεριζώσει το κεφάλι από την θέση του. Αμέσως έστρεψα το βλέμμα μου μακριά νιώθοντας πως εγώ ήμουν η υπαίτια για ότι και αν αισθανόταν ο Κρις. Εγώ άλλωστε τον είχα απομακρύνει ζητώντας του να μείνει μακριά μου.

«Κλειώ» άκουσα την προσπάθεια στη φωνή του να προφέρει το όνομα μου. Χαμογέλασα στον Μάρκο κοιτάζοντας τον γεμάτη συμπάθεια αφού πλέον ήταν ο μοναδικός που προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου. Αυτός και η γιαγιά του Κρις που ήθελε να μου μάθει τα μυστικά της Ιταλικής κουζίνας για να καταπλήξω τον άνδρα τον ονείρων μου με τις μαγειρικές μου ικανότητες.

«Μετά το πρωινό θα πάμε με τον Κρις στην Σιένα και σκέφτηκα μήπως ήθελες να μας ακολουθήσεις... Ξέρεις να πάρεις την φωτογραφική σου και να το παίξεις τουρίστας όσο εμείς κάνουμε τις δουλειές μας. Για μια καλλιτέχνη όπως εσύ η Σίενα είναι απόλυτη πηγή ομορφιάς και έμπνευσης...»

ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora