Η σαγήνη των ρόδων

16

Τα δυσάρεστα νέα για την αυτοκτονία του πατέρα του τα έμαθε ο Ραλφ την ώρα που κόντευε να φτάσει στο ξενοδοχείο. Τελικά κάπου είχε μπερδευτεί με τους φακέλους και τις ημερομηνίες κι όσο οδηγούσε μόνος, αφού είχε δώσει ρεπό στον Ισπανό σοφέρ του, πάσχιζε να βρει τρόπο να αντλήσει από κάπου πληροφορίες. Τον ενημέρωσε ο ίδιος ο διευθυντής των φυλακών με ύφος περισπούδαστο πως ο δεσμοφύλακας που είχε πάει το βραδινό στον πατέρα του ήταν αυτός που τον βρήκε. Μετά, κομπιάζοντας κάπως του έδωσε σχεδόν σπαστά να καταλάβει πως είχαν καθυστερήσει να τον βρουν. Εκεί θύμωσε κι ο Ραλφ και του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα λέγοντας του πως ερχόταν αμέσως. Ειδοποίησε κατόπιν τον δικό του γιατρό κι άλλαξε κατεύθυνση τόσο απότομα που κόντεψε να πέσει πάνω σε κάποιο άλλο διερχόμενο αυτοκίνητο. Ούτε που το άκουσε το έντονο κορνάρισμα του άλλου οδηγού. Ο πατέρας του είχε βάλει τέλος στη ζωή του. Ο πόνος τον είχε κεραυνοβολήσει άσχημα κι ακόμη ήταν μόλις στην αρχή της συνειδητοποίησης της πικρής αλήθειας. Όμως τη γνώση αυτή δεν τη συνόδευσε και η κατάπληξη, κι αυτό γιατί Τον Ραλφ τον προετοίμαζε καιρό τώρα ο άλφρεντ για να τον διαδεχτεί σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς. Καθώς πάρκαρε έξω από τη φυλακή, του πέρασε για πρώτη φορά από το νου πως ίσως και να ήταν δικό του το φλασάκι που είχε πάρει στα χέρια του πριν από μερικές ώρες. Πριν μπει πάντως στο κτίριο δεν παρέλειψε να στείλει ένα γραπτό μήνυμα στον χάκερ του με το οποίο του ζητούσε να ενημερώσει τη στέφανι πως για λόγους ανωτέρας βίας το ραντεβού τους θα έπρεπε να μετατεθεί κατά μια μέρα.

Ύστερα, μίλησε και με τον διευθυντή και με τον γιατρό της φυλακής που είχε ήδη προλάβει να εξετάσει το σώμα του πατέρα του. Μόλις έμαθε για τα χάπια τον έπιασε τέτοιος θυμός που με δυσκολία συγκράτησε τη γλώσσα του. Μήπως δεν τον είχε μεγαλώσει ο άλφρεντ περνώντας του το μήνυμα πως με τα χρήματα κερδίζονται τα πάντα; Κόντευε δέκα όταν υπέγραψε όσα χαρτιά έπρεπε, κι όταν τακτοποίησε γενικά όσα έπρεπε να γίνουν μέσα στις επόμενες ώρες. Ο άλφρεντ μόρτιμερ το διατυμπάνιζε πάντα πως ήθελε να αποτεφρωθεί μετά το θάνατο του και να σκορπιστούν οι στάχτες του στη Βενετία την οποία λάτρευε. Κι έτσι ο Ραλφ δεν είχε άλλη επιλογή από το να ζητήσει να ετοιμάσουν το σκάφος του.

Μπήκε πάλι με την ψυχή του βαριά και μαυρισμένη στο αμάξι του κι εκεί σκούπισε το ένα και μοναδικό δάκρυ που είχε κυλήσει. Για όλα έφταιγε ο Γουέλς. Το καταλάβαινε πως υπήρχαν μπόλικοι λόγοι για να τον μισεί αλλά απόψε είχε προστεθεί σε αυτούς κι ο πιο σημαντικός. Σκέφτηκε για λίγο να πάει σε ένα μπαρ και να πιει δυο τρία ποτά αλλά μετά από λίγο άλλαξε γνώμη. Η καλύτερα εφοδιασμένη κάβα από όλες δεν ήταν άλλη από τη δική του. Έτσι, τρία τέταρτα της ώρας αργότερα, κλείδωνε το αυτοκίνητο του κι έμπαινε στο σπίτι. Ένιωθε λίγο πιο ήρεμος, μπορεί να είχε χάσει τον τελευταίο άνθρωπο που του είχε μείνει να αγαπάει και να νοιάζεται, μα θα επιβίωνε.