Η σαγήνη των ρόδων

24

Η Ρόζαλιν έφτασε με μικρή καθυστέρηση στο ξενοδοχείο. Είχε προτιμήσει να πάει ως εκεί με ταξί κι όχι με το αυτοκίνητο της. Μπορεί να μην είχε βάλει σταγόνα αλκοόλ στο στόμα της εκείνη τη μέρα, η ψυχολογική της όμως κατάσταση ήταν ιδιαίτερα εύθραυστη. Κι ακόμη είχε σκεφτεί πως θα μπορούσε άνετα στο γυρισμό να κάνει με τα πόδια ένα μεγάλο τουλάχιστον κομμάτι της διαδρομής μέχρι το σπίτι. Ίσως ενδόμυχα να ήθελε να βρει κοιμισμένο τον Ρόναλντ, δεν ήξερε να πει. Του είχε φερθεί βέβαια σκληρά κι εκείνη αλλά και η τόση δική του απάθεια την απογοήτευε. Μπήκε στη φωταγωγημένη αίθουσα και άρχισε να κοιτάει διακριτικά τους προσκεκλημένους που είχαν ήδη καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος των θέσεων στις πρώτες σειρές. Τη Μέρεντιθ την εντόπισε από την πρώτη στιγμή. Ήταν ντυμένη με δερμάτινο παντελόνι και κρατούσε μια λουστρινένια μεγάλη τσάντα. Της πέρασε από το νου να πάει και να τη χαιρετίσει για να δει σε τι διάθεση ήταν αλλά δεν το έκανε. Πλάι στη Μέρεντιθ ήταν καθισμένη η συγγραφέας εκείνη που είχε συναντήσει κάποτε στο γραφείο της. Θα μπορούσε κάλλιστα η εκδότρια να θέλει να την αντικαταστήσει μαζί της. Ανασήκωσε τους ώμους διώχνοντας τη σκέψη αυτή κι ετοιμάστηκε να στραφεί μακριά όταν η μέρεντιθ σήκωσε τα μάτια της και τα κάρφωσε κατευθείαν πάνω στη Ρόζαλιν. Εκείνη αναθεμάτισε από μέσα της αλλά ύψωσε το χέρι σε χαιρετισμό και της έστειλε ένα χαμόγελο. Ωστόσο, δεν πήγε προς το μέρος της, μόνο της έδειξε απολογητικά την ώρα στο τηλέφωνο της. Η Μέρεντιθ συγκατένευσε ατάραχη χαμογελώντας και μια στιγμή αργότερα γύρισε ξανά στη συνομιλήτρια της. Αυτό άφησε αδιάφορη, σχεδόν ανακουφισμένη τη Ρόζαλιν που έσπευσε να πιάσει μια θέση στις πολύ πίσω σειρές. Δεν την ένοιαζε να μπορεί να δει καλά. Ήταν εκεί κυρίως για να ακούει. Βολεύτηκε προσέχοντας το φόρεμα της κι ύστερα ξανακοίταξε το κινητό που εξακολουθούσε να το κρατάει στο χέρι της. Η εκδήλωση θα έπρεπε να είχε αρχίσει πριν από είκοσι λεπτά.

Είδε τη Λόρεν κρεμασμένη από το μπράτσο του Αλεξάντερ ακριβώς τη στιγμή που έκαναν την είσοδο τους στην αίθουσα. Είχε το βλέμμα της χαμηλωμένο σαν να ντρεπόταν. Η καρδιά της Ρόζαλιν χτύπησε πιο γρήγορα έτσι όπως τους παρακολουθούσε. Δε μπόρεσε να μην επιδοκιμάσει την επιλογή του λευκού χρώματος για το ντύσιμο της. Ήταν έξυπνη. Κι ο Αλεξάντερ δεν πήγαινε πίσω. Φορούσε σκούρο μπλε παντελόνι κι ένα ωραίο πουκάμισο από πάνω. Κάτι ψιθύρισε στο αφτί της Λόρεν αγγίζοντας της απαλά τα μαλλιά κι ύστερα της επέτρεψε να φύγει για να πάει να συναντήσει το υπόλοιπο cast της βραδιάς. Η Ρόζαλιν δεν πρόλαβε να αναρωτηθεί για το που θα πήγαινε εκείνος να καθίσει. Φαίνεται πως την εντόπισε εύκολα γιατί της έκλεισε το μάτι στιγμιαία και βολεύτηκε ακριβώς δυο σειρές μπροστά της. Χάρηκε, έτσι θα μπορούσε να τον βλέπει ευκολότερα.