Η σαγήνη των ρόδων

31

Εκείνο το πρωινό ο Τζάξον καθώς άνοιγε ένα κουτί μπισκότα με σοκολάτα και κεράσι για να φάει είχε την αίσθηση πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όπως πάντα είχε τσεκάρει όλες του τις οθόνες αμέσως μόλις άνοιξε τα μάτια του και δεν είχε εντοπίσει πρόβλημα πουθενά. Το θέμα ήταν πως ξύπνησε με μια αλλόκοτη ανησυχία που δεν έλεγε να τον εγκαταλείψει ούτε κι όταν άνοιξε τη μηχανή του για να φτιάξει ένα καπουτσίνο. Σπάνια έπινε τέτοιο καφέ τόσο νωρίς, για την ακρίβεια σπάνια ξυπνούσε τόσο νωρίς αλλά τα όνειρα του που ήταν ευχάριστα θυμίζοντας του τα μεγαλεία που είχε γευτεί για λίγο, διακόπηκαν από την καταραμένη εκείνη ανησυχία. Με τον καφέ στα χέρια μπήκε πάλι στην τεράστια αίθουσα που φιλοξενούσε το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού του. Εκεί, κάθισε βαρύς σε μια καρέκλα και βάλθηκε να πίνει απολαμβάνοντας τουλάχιστον τα πλούσια αρώματα. Δεν ήταν κι άσχημος ο καφές τέτοια ώρα... ένας υπολογιστής κουδούνισε κι ο Τζάξον σηκώθηκε και τον πλησίασε με την κούπα πάντα στα χέρια. Μα πώς μοσχοβολούσε αυτό το πράγμα; Μήπως να αγόραζε μια καλύτερη μηχανή; Θα έριχνε αργότερα μια ματιά σε κάποιο ηλεκτρονικό κατάστημα. Είδε από ποιο πρόγραμμα είχε προέλθει ο ήχος και χαμογέλασε πλατιά. Ποιος τον έβλεπε; Κανείς. Καλή δουλειά είχε κάνει το παιδάκι του... Αν τον άφηνε ήσυχο έστω και για λίγο ο Αλεξάντερ τότε θα σκάρωνε κι άλλα τέτοια προγράμματα ακόμη καλύτερα. Το όνομα του ΣΤάνλει Στολ, του τρίτου νεαρού της τότε παρέας, εμφανίστηκε συνοδευόμενο από ένα κόκκινο πλαίσιο. Ο Τζάξον καταδέχτηκε τελικά να βάλει κάτω τον καφέ και σωριάστηκε μπροστά από την οθόνη. Άρχισε να πληκτρολογεί με φούρια και λίγο αργότερα είχε την πληροφορία που του χρειαζόταν. Κοπάνησε με δύναμη το γραφείο και κοίταξε την ώρα. Ο Αλεξάντερ δε θα κοιμόταν τέτοια ώρα, λογικά θα είχε διαβάσει και το τρίτο κείμενο της Μαρτίνα. Άρπαξε το κινητό του και τον κάλεσε, ενώ την ίδια στιγμή κουδούνιζε ένας άλλος υπολογιστής. Ο Αλεξάντερ δεν του απάντησε κι έτσι ο Τζάξον πήγε προς μια άλλη οθόνη. Κακώς ανησυχούσε, η μέρα αυτή είχε ξεκινήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είχε υποσχεθεί στον αλεξάντερ πως θα αναζητούσε ένα τουλάχιστον τρωτό σημείο πάνω στον Μπράντον Κόρενταλ και να που το είχε βρει. Βέβαια όχι μόνος του αλλά κι αυτός πρόσφερε βοήθεια όταν έκρινε πως αυτός που τη ζητούσε την άξιζε. Έστειλε ένα ευχαριστήριο μήνυμα σε έναν άλλο χάκερ που ζούσε πολύ μακριά. Ποτέ δεν τον είχε δει όπως και σχεδόν κανέναν άλλον αλλά να που τον είχε εξυπηρετήσει πολύ καλά. Από τις κουβέντες που είχε ανταλλάξει μαζί του ποτέ δε θα το φανταζόταν πως ο άνθρωπος αυτός γνώριζε έστω και τη σημασία της λέξης τέχνη. Ο Τζάξον τουλάχιστον είχε δει μπόλικους πίνακες στη ζωή του. Ο Αλεξάντερ τον κάλεσε δέκα λεπτά αργότερα και γεμάτος ενθουσιασμό έσπευσε να του απαντήσει. Ο καφές βέβαια είχε αρχίσει να κρυώνει αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα, μπορούσε πάντα να φτιάξει φρέσκο. Μα και τώρα, το ίδιο καλά μύριζε...