Η σαγήνη των ρόδων

28

Η παλιά οικονόμος του Κέβιν άνοιξε την πόρτα κι έμεινε να κοιτάει τον Αλεξάντερ. Κρατούσε στα χέρια της μια κονσέρβα με τροφή για γάτες κλειστή ακόμη, αλλά μόλις ξεπέρασε το αρχικό σοκ την πέταξε κάτω και τον αγκάλιασε με αγάπη. Ο Αλεξάντερ καλοδέχτηκε το άγγιγμα της κι έσπευσε να της ανταποδώσει την αγκαλιά. Η γυναίκα αυτή ήταν γνωστή για την πειθαρχία και την αποτελεσματικότητα της στη δουλειά, αλλά ο Αλεξάντερ την είχε συνδέσει με πολλές όμορφες στιγμές τις οποίες τις είχε πλάσει εκείνη.

-Πες μου πως δε σε ενοχλώ, ήθελα να έρθω και να σε δω αμέσως μόλις βγήκα μα δεν τα κατάφερα. Θα έμαθες τι έγινε χθες... Ήμουν πνιγμένος από μέρες... Η έλεν συνέχισε να τον κρατάει σφιχτά πάνω της. Του ανακάτεψε τα μαλλιά χαμογελώντας.

-Θα ερχόμουν εγώ να σε βρω. Το σπίτι μου είναι ανοιχτό για εσένα, έλα μέσα. Φτιάχνω earl gray δε θα μπορούσες να διαλέξεις καλύτερη στιγμή. Την ακολούθησε στο εσωτερικό του σπιτιού. Μπήκαν μαζί στην κουζίνα κι ο Αλεξάντερ την διαβεβαίωσε πως θα του άρεσε να καθίσει εκεί. Δεν ήθελε επισημότητα. Η Έλεν γέλασε και πήγε να βάλει φαγητό στη μεγάλη άσπρη γάτα που γουργούριζε παρακλητικά μα και υπομονετικά. Μετά, κι αφού είχε μόλις βράσει το τσάι, κατέβασε δυο πορσελάνινες κούπες και τις γέμισε, φέρνοντας και μια φρεσκοψημένη τάρτα λεμονιού.

-χαίρομαι πάρα πολύ που σε βλέπω καλά κι ελεύθερο, Αλεξάντερ. Εσύ δεν το ξέρεις μα εμένα μου κόστισε αφάνταστα όλο αυτό που έγινε. Σας είχα σαν οικογένεια, μου πήρε μήνες να συνέλθω. Του έβαλε στο πιάτο δυο μεγάλα κομμάτια γλυκό κι έκοψε ένα και για τον εαυτό της. Ο Αλεξάντερ τύλιξε τα χέρια του γύρω από την αχνιστή κούπα και χαμήλωσε το βλέμμα του.

-δεν, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά Έλεν. Δε θα τον σκότωνα αν δεν ετοιμαζόταν να σκοτώσει αυτός πριν από εμένα. Ήταν ο πατέρας μου, δεν τον μισούσα όσο νόμιζα.

Η οικονόμος του χάιδεψε το χέρι αναγκάζοντας τον να σηκώσει πάλι τα μάτια και να την κοιτάξει.

-το ξέρω, εκείνος σε μεγάλωσε έτσι. Είσαι στρατιώτης κι έχεις κάνει πολλά, μα της το χρωστούσες να τη σώσεις αφού της πήρες την ίδια της την αδερφή.

-Το πιστεύεις αυτό που λες; Αν ναι τότε παίρνεις μεγάλο βάρος από πάνω μου. Σε εκτιμάω Έλεν, θέλω να το ξέρεις αυτό.

-Και βέβαια το πιστεύω, αλλιώς γιατί να το πω; Πάντα θα σε κατατρέχουν οι πράξεις σου όπως όλους μας, αλλά θα συμβιβαστείς κάποτε με τις επιλογές σου. Ο Αλεξάντερ που ένιωθε ήδη καλύτερα άρχισε να τρώει το πρώτο κομμάτι της τάρτας. Είχε καταναλώσει ζάχαρη για ολόκληρη τη χρονιά.