Η σαγήνη των ρόδων

41

Ο αλεξάντερ χαμογέλασε στον πιλότο που θα τον μετέφερε στον προορισμό του και τον χαιρέτισε στρατιωτικά θέλοντας να διακωμωδίσει την κατάσταση. Εκείνος, που ήταν ένας άνδρας ψηλός και γεροδεμένος με ξανθά σγουρά μαλλιά, του ανταπέδωσε τον χαιρετισμό κι ύστερα του έσφιξε το χέρι. Ήταν φανερό πως άρεσαν αμέσως ο ένας στον άλλον κι ο Αλεξάντερ σημείωσε στον νου του να τον καλέσει για ένα ποτό όταν τελείωναν όλα αυτά. Αν τα πράγματα κυλούσαν ομαλά, τότε θα είχε πολλά ταξίδια να κάνει για λογαριασμό της αδελφότητας, μόνο για να τη διευρύνει θετικά. Οι δυο τους συνομίλησαν εύθυμα για λίγο πίνοντας καφέ κι ύστερα αφού έλεγξαν για τελευταία φορά τα χαρτιά τους πήγαν να ετοιμαστούν για την πτήση. Ο Αλεξάντερ είχε κανονίσει να παραδώσει το κινητό και το τάμπλετ του στον άνθρωπο που θα ερχόταν να τον παραλάβει και να τον μεταφέρει εκεί που έμενε τώρα ο κόρενταλ για να αποκλειστεί η πιθανότητα να αντλήσει πληροφορίες για την τοποθεσία. Έτσι, πριν απογειωθεί, πήρε το τηλέφωνο και συνδέθηκε στο διαδίκτυο. Η Ρόζαλιν δεν τον είχε αναζητήσει μα δεν περίμενε τίποτα αλλιώτικο. Δεν ήταν καλά κι εκείνος είχε σπάσει αντί να τη στηρίξει ως το τέλος. Ας έπαιρνε λίγο χρόνο, ας σκεφτόταν ξανά... απόρησε όταν είδε πως του είχε στείλει μήνυμα ο Τζάξον κι έσπευσε να το ανοίξει πριν φύγει. Δε θα τον ενοχλούσε ποτέ χωρίς λόγο εκείνος:

«Αλεξάντερ, ελπίζω πως θα σε προλάβω πριν απογειωθείς. Λοιπόν πήρα την πρωτοβουλία και φύτεψα μια μικροκάμερα σε ένα κολιέ που θα φοράει η Τζιλ. Μη ρωτάς ούτε πως τη βρήκα ούτε πως της το έδωσα. Είναι σε ένα ρουμπίνι, έχει μια ανεπαίσθητη χαρακιά αλλά κανείς δε θα μπορέσει να την ανιχνεύσει εύκολα. Θα ταιριάζει μια χαρά με τα σκουλαρίκια της. Και κάτι ακόμη, έμαθα πως ο κόρενταλ έχει μια κόρη, ακούς; Έχει μια κόρη τριών χρόνων την οποία δεν τη βλέπει σχεδόν ποτέ, κυρίως για τη δική της ασφάλεια και προστασία. Την λένε άνναμπελ. Κράτα την πληροφορία κι ενημέρωσε με αμέσως μόλις ξεμπερδέψεις, θα σε περιμένω».

Πληκτρολόγησε την απάντηση του στον Τζάξον συνειδητοποιώντας πως είχε αρχίσει να νιώθει ένα κύμα στοργής για τον αναθεματισμένο τον χάκερ. Κάποτε, κάπως, κάτι έπρεπε να κάνει για αυτόν...

Στέναξε και μπήκε στο ελικόπτερο απενεργοποιώντας τα πάντα. Κάθισε στη θέση του κι έδωσε στον πιλότο που ήταν πανέτοιμος το οκ για να ξεκινήσει. Μετά, έκλεισε τα μάτια του κι άφησε τον βόμβο από τη μηχανή και τις έλικες να τον νανουρίσει. Ένιωθε πως είχε την ανάγκη να περάσει λίγο χρόνο με τον εαυτό του. Όταν έφτασε στη Γαλλία, η παράξενη αυτή εσωστρέφεια τον είχε επιτέλους εγκαταλείψει δίνοντας τη θέση της στην έξαψη και στην αναμονή που έφτανε κι αυτή στο τέλος της. Η νύχτα είχε πέσει μαζί και η θερμοκρασία αλλά η ψύχρα δεν τον ενοχλούσε. Φόρεσε πάντως το τζιν μπουφάν που είχε φέρει μαζί του κι ευχαρίστησε τον πιλότο. Μετά, του εξήγησε πως η αναχώρηση τους θα καθυστερούσε για λίγες ώρες, ακριβώς επειδή είχε προκύψει ανάγκη να δει και κάποιον άλλο πριν φύγει. Ο άνδρας τον διαβεβαίωσε πως από τη στιγμή που πλήρωνε κανένα πρόβλημα δεν υπήρχε και πως θα ήταν έτοιμος να τον γυρίσει πίσω στο Λονδίνο ανά πάσα στιγμή.