Η σαγήνη των ρόδων

33

Ένα τέταρτο της ώρας αργότερα χαμογελούσε στο είδωλο του στον καθρέφτη. Ούτε ο ίδιος του ο πατέρας δε θα τον αναγνώριζε αν τον έβλεπε έτσι. Οι φακοί επαφής που του άλλαξαν το χρώμα στα μάτια καθώς και το ψεύτικο μούσι είχαν δώσει στο πρόσωπο του μια έκφραση πιο σκληρή, πιο άγρια. Ο Ραλφ μόνο προς το μέρος του δε θα κοιτούσε. Πήρε το κινητό και τα υπόλοιπα πράγματα του και κοίταξε την ώρα πριν φύγει από το σπίτι. Έπρεπε να περάσει κι από ένα μαγαζί πριν φτάσει στο ξενοδοχείο. Μακάρι μόνο να προλάβαινε και να είχε πέσει μέσα στις εκτιμήσεις του.

Όπως κι αν είχε, επιτέλους θα συνέχιζε τη δράση και μάλιστα χωρίς βία και χωρίς αίμα, μόνο με προσήλωση στον στόχο και με σωστές κινήσεις. Μπήκε στο πρώτο ανοιχτό κοσμηματοπωλείο και ζήτησε χαμογελώντας από την ιδιοκτήτρια, μια γυναίκα γύρω στα πενήντα με σγουρά κοντά μαλλιά, να τον προμηθεύσει με ένα μαργαριταρένιο βραχιόλι. Την άφησε να φλυαρήσει για λίγο από ευγένεια κι έπειτα της ζήτησε να τυλίξει σε συσκευασία δώρου το πρώτο που του είχε προτείνει. Πλήρωσε με κάρτα, το έβαλε στην τσέπη του, και συνέχισε τον δρόμο του. Μέχρι να φτάσει στο royal garden χαμογελούσε κάνοντας εικασίες για το τι θα έλεγε η Κλερ αν της έδειχνε αυτό που είχε αγοράσει. Το δίχως άλλο θα του έριχνε μια περιφρονητική ματιά και μετά θα έστρεφε αλλού το βλέμμα της χωρίς να καταδεχτεί ούτε να το σχολιάσει. Για τη δουλειά όμως που το ήθελε το κόσμημα αυτό ήταν μια χαρά και με το παραπάνω. Έφτασε στο ξενοδοχείο λίγο μετά τις εννιά. Καθώς πατούσε το πόδι του στο αψεγάδιαστο μάρμαρο του λόμπι κατακλείστηκε από ένα σφοδρό κύμα αναμνήσεων. Εκεί είχε περάσει η Λόρεν τις τελευταίες ώρες της ζωής της, εκεί είχε συναντήσει και τον θάνατο της. Προχώρησε προς το μπαρ που είχε πραγματοποιηθεί η εκδήλωση. Ήταν έρημο αφού το προστατευτικό και η ταινία της αστυνομίας εξακολουθούσαν να παραμένουν στη θέση τους. Το προσπέρασε παλεύοντας να κατανικήσει όσα του γέμιζαν το νου. Για άλλο λόγο ήταν εδώ απόψε, όχι για να σκορπίσει κι αυτός τον θάνατο, μόνο για να κατασκοπεύσει και για να οργανωθεί καλύτερα. Κόσμος τον προσπερνούσε. Είδε καλοντυμένα νεαρά μα και μεγαλύτερα ζευγάρια πιασμένα από το χέρι να κουβεντιάζουν για τη μέρα τους προφανώς κι αναρωτήθηκε γιατί δεν τα είχε επηρεάσει καθόλου το γεγονός πως μια νέα γυναίκα είχε πεθάνει εκεί μέσα. Έπνιξε έναν βαθύ αναστεναγμό και λίγο αργότερα έφτανε στο krystal flower. Εδώ τα πράγματα ήταν κατά πολύ διαφορετικά. Ο ήχος ενός τσέμπαλου γέμιζε τον χώρο. Ο Αλεξάντερ μπήκε μέσα πολύ αργά εξερευνώντας και θαυμάζοντας παρά τη θέληση του τη διακόσμηση, τον πολυέλαιο και όλο το μεγαλοπρεπές βικτωριανό στυλ. Χαιρέτισε την κοπέλα που ήρθε να τον συναντήσει στην είσοδο και φορώντας το πιο αφοπλιστικό του χαμόγελο τη ρώτησε μελιστάλαχτα αν θα μπορούσε να καθίσει κάπου και να πιει ένα ποτό. Εκείνη μιλώντας του στον ίδιο τόνο τον ρώτησε αν είχε κάποιο ραντεβού μα έλαβε αρνητική απάντηση. Τότε, τον μελέτησε ξανά λίγο πιο προσεκτικά. Μάλλον όμως ενέκρινε το σκούρο μπλε κουστούμι του καθώς και τους λεπτούς του τρόπους, που έτσι επιτηδευμένοι καθώς ήταν, έδειχναν να ταιριάζουν καλά με τα πάντα εκεί. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι και τον οδήγησε σε ένα τραπέζι στο βάθος του μπαρ. Τον Αλεξάντερ διόλου δεν τον πείραξε, του έφτανε και με το παραπάνω που είχε βρεθεί μια καρέκλα για αυτόν εκείνη την ώρα. Μόλις εκείνη απομακρύνθηκε από κοντά του, έβγαλε το κινητό του και το κουτί από την τσέπη του και τα ακούμπησε στη μια πλευρά του τραπεζιού. Μετά, τράβηξε μπροστά του τον κατάλογο με τα ποτά κι άρχισε να τον μελετάει σχεδόν με συγκέντρωση. Είχε πάντως προλάβει να ελέγξει τον χώρο. Κάμποσα τραπέζια ήταν κατειλημμένα άλλα από άνδρες και γυναίκες, κι άλλα από μοναχικούς ακόμη άνδρες. Ο Ραλφ δεν είχε φτάσει. Αυτό του φάνηκε περίεργο δεδομένου του γεγονότος πως εκείνος είχε ξεκινήσει για το ξενοδοχείο πολύ νωρίτερα από αυτόν. Το πιθανότερο ήταν πως είχε κολλήσει κάπου στην κίνηση, και πως θα έμπαινε από λεπτό σε λεπτό. Κατάλαβε πως κάποιος στεκόταν πολύ κοντά του κι αναγκάστηκε να πάρει τα μάτια του από το μενού των κρασιών. Δεν είχε δυστυχώς αποφασίσει τι θα έπινε. Μπορεί να είχε έρθει ως εδώ για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο αλλά είχε αποκτήσει τόσο πρόσφατα την ελευθερία του που δεν τις είχε αντιληφθεί όλες της τις προεκτάσεις.