Η σαγήνη των ρόδων

34

Η συνάντηση της Ρόζαλιν με τη Μέρεντιθ πήγε πολύ καλά. Η εκδότρια ήταν το ίδιο υποχωρητική και διαλλακτική κι από κοντά και στο μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας τους δεν παρέλειπε να της κάνει κομπλιμέντα. Στο τέλος της ζήτησε συγγνώμη για το λάθος της και της πρότεινε να ετοιμάσει το νομικό τμήμα του εκδοτικού οίκου ένα νέο συμβόλαιο, αναπροσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα και με σημαντικές οικονομικές βελτιώσεις για τη Ρόζαλιν. Εκείνη της απάντησε πως θα δεχόταν με χαρά να το υπογράψει αφού πρώτα το δώσει για έναν τυπικό έλεγχο στον δικηγόρο της. Έτσι όπως άκουγε τη Μέρεντιθ να μιλάει καθόταν και σκεφτόταν πως άλλαζαν τα πράγματα. Η αλήθεια ήταν πως μπορεί να έγραφε καλά, δεν ήταν όμως πάντα απολύτως προσηλωμένη στο γράψιμο, κι αυτό οφειλόταν στην τόσο ευμετάβλητη διάθεση της. Ίσως τα πράγματα να γίνονταν και χειρότερα αν χώριζε τώρα με τον Ρόναλντ, γιατί το μόνο βέβαιο ήταν πως θα της έλειπε αφόρητα τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα. Είχε να μιλήσει μαζί του από χθες κι έτσι δεν ήξερε τι σκεφτόταν. Δε θα αργούσε όμως να το μάθει. Φεύγοντας από το γραφείο της μέρεντιθ κοίταξε την ώρα στο τηλέφωνο της. Είχε περάσει από δύο. Κάλεσε την Κλαρίσα και τη ρώτησε αν θα μπορούσε να πάει και να τη βρει. Εκείνη της είπε πως την περίμενε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε αναγκαστεί να συμπαρασταθεί σε ανθρώπους που είχαν χάσει λίγες μόλις ώρες πριν κάποιο πολύ αγαπημένο τους πρόσωπο. Ποτέ δεν τα έχανε αλλά αυτή τη φορά δεν έγινε το ίδιο. Έτσι όπως είδε την Κλαρίσα Στάνφορντ ολοφάνερα γερασμένη και κουρασμένη μπέρδεψε τα λόγια της και κάτι ακατάληπτο βγήκε τελικά από το στόμα της. Τότε, τα παράτησε κι έτρεξε και την αγκάλιασε σφιχτά. Άρχισε να της χαιδεύει την πλάτη παρασύροντας την προς ένα μικρό σαλονάκι που δεν ήταν γεμάτο από κόσμο εκείνη την ώρα. Κάθισε μαζί της στον καναπέ και δεν της άφηνε καθόλου τα χέρια. Η Κλαρίσα προσπαθούσε να μην κλάψει αλλά δεν τα κατάφερνε και πολύ καλά.

-δεν είναι ανάγκη να το κάνεις αυτό, σου το είπα κι από το τηλέφωνο, αν δεν ξεσπάσεις δε γίνεται τίποτα. Δε θα αντέξεις να τα κρατάς όλα μέσα σου και κάποια στιγμή θα αντιδράσεις με απρόβλεπτο τρόπο.

-Τους έχασα όλους, τώρα για ποιον θα ζω; Ο Πίτερ έφυγε από τον πόνο του για το θάνατο της κόρης μας. Πες μου ποιος της το έκανε αυτό... Η Ρόζαλιν άνοιξε την τσάντα της και πρόσφερε στην άλλη γυναίκα ένα μπουκαλάκι με κρύο νερό που είχε αγοράσει καθώς πήγαινε στο νοσοκομείο.

-σου έδωσα τον λόγο μου πως θα την ανακαλύψουμε μαζί την αλήθεια. Τώρα όμως δε γίνεται να κάθεσαι και να σκέφτεσαι αυτό το πράγμα. Προέχει δυστυχώς να οργανώσεις μερικά πράγματα. Ναι, γίνομαι πεζή και το ξέρω αλλά...