Η σαγήνη των ρόδων

47

Η Τζιλ ξύπνησε πολύ αργά την Τετάρτη. Ευτυχώς που δεν την ενόχλησε κανείς αφού στο θέμα αυτό ο Ραλφ ήταν κάθετος. Το σπίτι αυτό είχε λιγότερους υπηρέτες πάντως. Μόλις κοίταξε την ώρα συνειδητοποίησε πως είχε χάσει κατά πάσα πιθανότητα ήδη το πρωινό, όχι πως δε θα έτρωγε ό,τι της τραβούσε η όρεξη, αλλά πιο πολύ παρέπεμπε σε ένα λίγο πρόωρο μεσημεριανό ο χρόνος. Έτσι, τεντώθηκε και μετά κατέβηκε από το κρεβάτι. Την ώρα που καθόταν στην τουαλέτα της για να βαφτεί και να χτενίσει τα μαλλιά της, αναρωτήθηκε τι κέφια θα είχε ο Ραλφ εκείνη τη μέρα, άρα και τι θα ήταν προτιμότερο να φορέσει. Μετά από σύντομη σκέψη, επέλεξε ένα λεπτό μακρύ γαλάζιο φόρεμα γιατί το θυμόταν πως του άρεσε αυτό το χρώμα. Ύστερα, άνοιξε το κινητό της και βρήκε να την περιμένει ένα μήνυμα από τον Στάνλει, στο οποίο της απαντούσε πως κι εκείνος μάλλον την αγαπούσε. Χαμογέλασε και μετά έπιασε τα σκουλαρίκια της. Τα στριφογύρισε στα χέρια της και μετά τα πέρασε στα αφτιά της. Έπρεπε να δει τι διάθεση είχε ο Ραλφ ο οποίος θα μπορούσε να τη γδύσει ανά πάσα στιγμή. Κι αν το έκανε αυτό και τα έβρισκε κρυμμένα πάνω της, τότε το μόνο βέβαιο ήταν πως δε θα αντιδρούσε καθόλου καλά. Τον βρήκε στο μικρότερο από τα σαλόνια. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη κι αυτός μιλούσε ζωηρά στο κινητό του με κάποιον Κόρενταλ.

-Χαίρομαι που τα βρήκες όλα εντάξει. Βγάλε από τον νου σου αυτό που σου έκανε ο αναθεματισμένος ο Γουέλς. Δε θα ασχοληθεί μαζί σου, δεν είσαι εσύ το πρόβλημα του να το θυμάσαι αυτό... Ναι, σύμφωνοι, είναι μεγάλη η ζημιά που σου προξένησε αλλά θα βρούμε τον τρόπο να αποζημιωθείς. Πότε θα μπορέσεις να αποκαλύψεις τον πίνακα κάτω από το lament for a white rose; Αύριο το πρωί αν δουλέψεις εντατικά, θαυμάσια... Μη διστάζεις, θα κάνουμε και μια αναπροσαρμογή στη συμφωνία μας αν χρειαστεί, θέλω να τον δω νωρίς το πρωί αύριο... Καλή συνέχεια. Αν θελήσεις κάτι, αν σου λείπει ο,τιδήποτε ειδοποίησε με σε παρακαλώ...

Ο Ραλφ την είδε στο άνοιγμα της πόρτας και της έγνεψε να πλησιάσει. Η Τζιλ το έκανε χαριτωμένα. Δεν κατάλαβε πως μια γλυκιά σγουρομάλλα καμαριέρα που δεν ήταν πάνω από είκοσι ανέβαινε διακριτικά στο δωμάτιο της, αλλά ακόμη κι αν την έβλεπε να πηγαίνει προς τη σκάλα δε θα ανησυχούσε αφού αυτό ήταν και μέρος της δουλειάς της. Μπήκε λοιπόν στο σαλόνι και κάθισε δίπλα στον Ραλφ. Εκείνος έσβησε το τσιγάρο που κάπνιζε και μετά την αγκάλιασε από τους ώμους.

-Καλημέρα ωραία μου, ή μάλλον καλησπέρα. Κοιμήθηκες καλά; Σου έλειψε τίποτα από το δωμάτιο; Η Τζιλ έγνεψε αρνητικά κι ακούμπησε το δεξί της χέρι στην πλάτη του αρχίζοντας να την τρίβει δοκιμαστικά. Ο Ραλφ το πίεσε πάνω του.