Η σαγήνη των ρόδων

18

Όταν ο αλεξάντερ γύρισε στο σπίτι του μετά τη συνάντηση του με τα μέλη της αδελφότητας των ρόδων, μια γλυκιά ηρεμία τον είχε καταλάβει παρά τα τόσα διαδοχικά προβλήματα που του αναστάτωναν το νου ως και πριν από λίγες ώρες. Είχε μιλήσει με τη λόρεν νωρίς το ίδιο απόγευμα και την είχε πείσει αν και κάπως δύσκολα ομολογουμένως να πάει και να μείνει σε ένα ακριβό ξενοδοχείο μέχρι την Τρίτη που ήταν η μέρα της εκδήλωσης. Είχε επιμείνει να της κάνει ο ίδιος δώρο τη διαμονή της σε αυτό, προκαλώντας την να δοκιμάσει όλους τους διαθέσιμους χώρους που για μόνο σκοπό είχαν την περιποίηση και την αναψυχή. Εκείνη είχε βάλει τα γέλια και του είχε προτείνει να μοιραστούν τη σουίτα που θα έκλεινε αμέσως μετά την εκδήλωση, το βράδυ της τρίτης δηλαδή. Ήθελε όπως του είπε βοήθεια για να χαλαρώσει. Δεν της χάλασε χατίρι. Όταν σταμάτησε να μιλάει μαζί της όμως, την έβγαλε από το νου του πολύ πιο εύκολα από ό,τι θα ήθελε. Έβαλε ένα ποτό και πήγε και πήρε το βιβλίο της Ρόζαλιν που είχε ξεκινήσει να διαβάζει. Κανονικά θα έπρεπε να καθίσει και να σκεφτεί την έκβαση της συνάντησης της αδελφότητας αλλά μόνο αυτό δεν ήθελε να κάνει. Ο μπάρτον είχε αποδειχθεί τέλειος οικοδεσπότης, και η κάβα του ανεκτίμητη, θυμίζοντας εκείνη του Κέβιν. Γενικά η φιλοξενία στο σπίτι του ήταν άψογη και δεν έμεινε δυσαρεστημένος κανένας από τους άνδρες. Ο Αλεξάντερ έτυχε μουδιασμένης υποδοχής από τους περισσότερους αλλά ο Μπάρτον ήταν από τους λίγους που του είχαν σφίξει το χέρι τουλάχιστον με φαινομενική ειλικρίνεια όταν του ευχόταν να ζήσει καλά και να απολαύσει την ελευθερία του. Δεν είχε τίποτα μαζί του ο αλεξάντερ αφού ποτέ δεν είχε εναντιωθεί και ιδιαίτερα στον πατέρα του. Αυτός που τον απασχολούσε ήταν ο Ραλφ Μόρτιμερ. Είχε φτάσει εκεί από τους πρώτους κι έπινε πολύ. Ήταν ντυμένος στα μαύρα και οι κουβέντες που έβγαιναν από το στόμα του ήταν μετρημένες. Βέβαια υπήρχε σοβαρός λόγος να το κάνει αυτό. Ο αλεξάντερ πήγε και τον συλλυπήθηκε για τον πατέρα του μετρώντας τον με το βλέμμα. Αφού αυτό όριζαν οι κοινωνικές επιταγές δε μπορούσε και να το παρακάμψει. Μπροστά σε κόσμο βρίσκονταν, έτσι ο Ραλφ τον ευχαρίστησε στεγνά. Η ματιά όμως που του έριξε ήταν φαρμακερή σαν το δηλητήριο του φιδιού, και λίγο πριν επιστρέψει στη θέση του ο αλεξάντερ δε μπόρεσε να μην του την ανταποδώσει. Ο πόλεμος ανάμεσα τους είχε ξεκινήσει κι επίσημα πλέον. Τελικά μετά το δείπνο και το απεριτίφ, ο Μπάρτον τους κάλεσε κι αυτός στη βιβλιοθήκη του που δε συγκρινόταν με αυτή του κέβιν κι άρχισε ήσυχα να μιλάει για το σκοπό της συνάντησης αυτής. Επί της ουσίας θα έπρεπε να γίνει μια αναδιάρθρωση ανάμεσα στα μέλη καθώς και να επανακαθοριστούν οι σκοποί ύπαρξης της αδελφότητας. Ακολούθησε σύντομη ψηφοφορία με την οποία αποφασίστηκε ομόφωνα πως δε θα προχωρούσαν στη διάλυση της, αντιθέτως, θα δούλευαν όλοι μαζί για την ισχυροποίηση της. Έπειτα, ο Μπάρτον καλωσόρισε επίσημα και τον ραλφ που αφού χαιρέτισε τους υπόλοιπους έβαλε πάνω στο γραφείο του Μπάρτον την πλακέτα που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του. Και κάπως έτσι πέρασαν και στον κυριότερο λόγο που είχαν μαζευτεί εκεί κι αυτός δεν ήταν άλλος από την έναρξη της διαδικασίας για την εκλογή του νέου αρχηγού. Βέβαια είχαν συμφωνήσει όλοι αμέσως πως από την επόμενη κιόλας συνάντηση θα προχωρούσαν στην προσθήκη ορισμένων καινούριων μελών που δεν είχαν συγγενείς τους ως τότε στους κόλπους της αδελφότητας. Μα η ανάγκη για ανανέωση ήταν επιτακτική αφού πολλά από τα παλιότερα μέλη ήταν είτε στη φυλακή είτε νεκρά, κι ακόμη, οι επιχειρηματικοί κύκλοι αναπτύσσονταν κι άλλαζαν ταχύτατα.