Η σαγήνη των ρόδων

15

Όταν ο αλεξάντερ υποδέχτηκε τη Λόρεν φορούσε το καλύτερο του χαμόγελο. Από τη στιγμή που είχε στείλει το μήνυμα στη Ρόζαλιν είχε φροντίσει και να τη βγάλει από το νου του κατά το δυνατό. Η Λόρεν φορούσε δερμάτινο μαύρο παντελόνι συνδυασμένο με ίδιο ακριβώς σακάκι, κι από μέσα μια μπλούζα που είχε δαντέλα τόσο στα μανίκια όσο και στην πλάτη και ήταν λευκή. Όσο για τα κοσμήματα, μικρές επίσης λευκές πέρλες στόλιζαν και τον λαιμό μα και τα αφτιά της.

-είσαι όμορφη Λόρεν, καμιά φορά το ξεχνάω αυτό αλλά το λάθος είναι μόνο δικό μου.

Την αγκάλιασε σφιχτά και την πίεσε πάνω του νιώθοντας το στήθος της πάνω στο στέρνο του. Εκείνη κόλλησε το στόμα της στο δικό του κι άφησε κάτω την τσάντα που μέχρι τότε κρεμόταν από τον ώμο της.

-δεν ξέρω γιατί μα που και που νιώθω πως με αγνοείς Αλεξάντερ, κι εγώ για να σταθώ στο πλευρό σου έκανα στην άκρη και οικογένεια και φίλους.

Του είχε μιλήσει χαμηλόφωνα σχεδόν χωρίς παράπονο διατηρώντας όσο μπορούσε την αξιοπρέπεια της αλλά του ήταν αρκετό αυτό για να καταλάβει πόσο πολύ την είχε ταπεινώσει τα χρόνια αυτά έστω και χωρίς τη θέληση του.

-μη σε νοιάζει, θα βρω τρόπο να επανορθώσω. Έλα να πιούμε ένα ποτό πριν το φαγητό, τελείωσες τη δουλειά σου για σήμερα έτσι δεν είναι;

Η Λόρεν πήρε πάλι την τσάντα της και τον ακολούθησε στο σαλόνι.

-αχ ναι, ευτυχώς το κείμενο βγήκε καλό. Σε εσένα θα το ομολογήσω πως είχα ήδη έτοιμο ένα προσχέδιο που θα μου χρησίμευε σαν βάση για ένα άρθρο που δε δημοσιεύτηκε ποτέ.

-Γιατί όχι; θα πιούμε καμπάρι με σόδα;

-Οπωσδήποτε. Επειδή αυτό συνέπεσε χρονικά με τη δική σου φυλάκιση κι όπως καταλαβαίνεις δεν είχα νου για δημοσιεύσεις.

Ο Αλεξάντερ συννέφιασε αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ. Μόλις ετοίμασε τα δυο ποτά, την πλησίασε και της έδωσε το ένα.

-Υγεία Λόρεν, υγεία, χαμόγελο κι ελευθερία.

Τσούγκρισαν όσο πιο ανέμελα τους το επέτρεπαν οι περιστάσεις κι ύστερα άρχισαν να κουβεντιάζουν για ένα σωρό πράγματα. Μίλησαν για τον Μότσαρντ και τον μαγικό αυλό που θα αποτελούσε και τον κεντρικό πυρήνα της ομιλίας της, μίλησαν για την πρωινή βόλτα του Αλεξάντερ καθώς και για τη γεύση του τσαγιού και του φαγητού έξω από τη φυλακή... Μίλησαν για το σπίτι του Κέβιν που στεκόταν επιβλητικό και πανέτοιμο λες και περίμενε να υποδεχτεί τους επόμενους κατοίκους του... Μίλησαν για τα σχέδια της Λόρεν που σκόπευε σύντομα να κάνει ανακαίνιση στο δικό της σπίτι καθώς και να οργανώσει μια λέσχη για γυναίκες οι σύζυγοι των οποίων είχαν περάσει πολύ ή λίγο χρόνο μέσα στη φυλακή τραυματίζοντας τες κι αυτές ταυτόχρονα...