Η σαγήνη των ρόδων

1

Η Μαρτίνα εΛίζαμπεθ στάνφορντ έκανε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της όταν βρέθηκε να περνάει την πόρτα του "royal garden". Αυτό, ήταν ένα από τα πιο γνωστά και πολυτελή ξενοδοχεία του λονδίνου. Διέθετε 4 μπαρ, που το καθένα από αυτά εξυπηρετούσε και μια εντελώς διαφορετική κατηγορία ανθρώπων. Η Μαρτίνα που έκρυβε επιμελώς τόσο το δεύτερο της όνομα όσο και το επώνυμο της ήταν 23 χρόνων. Είχε προσφάτως αποφοιτήσει από το μητροπολιτικό πανεπιστήμιο του Λονδίνου και ήταν πολύ περήφανη για αυτό. Όμως όσο κι αν το χαιρόταν αυτό που είχε καταφέρει, ποτέ δε θα έλεγε σε κανέναν τι είχε αναγκαστεί να κάνει για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χρήματα για την ολοκλήρωση των σπουδών της. Η οικογένεια της διέθετε λεφτά, κι αν η κοπέλα δεν είχε εναντιωθεί στις επιθυμίες των γονιών της, τότε δε θα χρειαζόταν να κάνει τίποτα από όσα έκανε για να μπορέσει να σπουδάσει. Ήταν λεπτή και ξανθιά, με μαλλιά που χρύσιζαν, ήταν ολόισια και μακριά και συνήθως τα άφηνε να πέφτουν ανεμπόδιστα στην πλάτη της. Φορούσε πάντα ροζ κραγιόν, ένα βαρύ άρωμα που μοσχοβολούσε βανίλια και ροδάκινο, καθώς και πράσινη σκιά για να ταιριάζει με τα μάτια της. Δεν είχε επισκεφθεί τυχαία αυτό το ξενοδοχείο, αφού κάποιος την είχε συστήσει, φροντίζοντας παράλληλα να την υποδεχτεί κάποιος από τους ρεσεψιονίστ στο λόμπι.

Της πρόσφερε ένα χαμόγελο, και μετά την οδήγησε σε ένα μικρό σαλονάκι. Εκεί, επέμενε να της βάλει να πιει ένα ποτό, κι όταν το ήπιε η μαρτίνα κι ένιωσε να ζεσταίνεται κάπως, εκείνος της εξήγησε σε ποιο από τα 4 υπέροχα μπαρ θα έπρεπε να μπει.

Επρόκειτο για το «crystal flower". Η διακόσμηση του ήταν αυστηρότατη, και ακολουθούσε το στυλ της βικτωριανής περιόδου. Στην αρχή της φάνηκε γελοίο και ντεμοντέ, μα μετά έβρισε τον εαυτό της που έδινε σημασία σε τέτοια πράγματα και προχώρησε όσο πιο ήρεμα μπορούσε προς ένα από τα πιο μοναχικά τραπέζια στη μια άκρη του χώρου. Πόσα χρήματα να είχαν άραγε δαπανηθεί για να δείχνει έτσι το μέρος; Μουσική για πιάνο ακουγόταν χαμηλά, και η Μαρτίνα που την απολάμβανε, ζήτησε να της φέρουν ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

Μετά, έβγαλε από το μικροσκοπικό της τσαντάκι με τα στρας το κινητό της και το κοίταξε. Ο άνθρωπος που σε λίγα λεπτά θα καθόταν δίπλα της θα έπρεπε να έχει το όνομα Ραλφ μόρτιμερ. Την είχαν προμηθεύσει και με μια φωτογραφία του για να μη γίνει κανένα λάθος. Την κοίταξε χαμογελώντας. Τουλάχιστον αυτός εδώ ήταν ωραίος άνδρας όχι σαν τον προηγούμενο που την έβαζε να κάνει τα αίσχη για ψίχουλα...