Trzy lata temu uciekłam od mojego brata i jego przyjaciół. Dziś jestem zmuszona wrócić do niego, ale nie mam zamiaru udawać dawnej siebie, którą od dawna już nie jestem.
-Dobra, idę do siebie, nara- rzuciłam i poszłam do mojego pokoju.
Weszłam do garderoby i ubrałam się w:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Następnie pomalowałam się. Postanowiłam odwiedzić moją jedenastkę, ale nie pamiętałam adresu pod, który ich odprowadzałam.
Do Braciszek💗(Jackson): Podaj mi wasz adres.
Po chwili dostałam odpowiedź.
Od Braciszek💗: Ul. *********
Do Braciszek💗: Dzięki😘
Zeszłam na dół, gdzie był tylko, wciąż mokry, Chris. - Chris'uś, wiesz gdzie jest *********?- zapytałam go. - Biała willa, pięć domów od nas i nie nazywaj mnie "Chris'uś", bo to wkurza. - Ale właśnie, dlatego tak cię nazywam- wytłumaczyłam mu i wyszłam z domu.
Po kilku minutach byłam już pod willą chłopaków. Wyglądała tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Też taką chce. Ich jest ładniejsza od willi Zack'a i bandy debili.
Weszłam do środka i od razu zostałam przytulona przez Ethan'a i Connor'a. - Wszystko ok?- zapytałam. - Tak, tylko tęskniliśmy- odpowiedział Ethan.- I przy okazji Jackson powiedział, że jak przyjdziesz, to masz pójść do jego biura. - Ok, to mnie puśćcie i pójdę do niego- powiedziałam. Gdy już mnie puścili, poszłam do Jacksona. Weszłam bez pukanie. - Ty się nigdy nie nauczysz pukać- stwierdził, kiedy zobaczył, że to ja weszłam do biura. - Mówisz to, za każdym razem, gdy tu przychodzę. - A ty, za każdym razem, wchodzisz bez pukania- odbił piłeczkę Jack. - Dobra do rzeczy. Po co mnie wezwałeś?- zapytałam. - Jak wiesz, kończą się wakacje i będziesz musiała chodzić do szkoły w Sydney- powiedział. - Jeszcze nie załatwiłeś sprawy z Aaronem? - Jeszcze nie, ale już niedługo. I jeszcze jedno, jutro są wyścigi na starym lotnisku. - Na pewno będę. Dobra, idę do domu, bo jeszcze Zack, zgłosi zaginięcie. Do jutro- powiedziałam wychodząc.
Wróciłam do domu, a to co tam zobaczyłam, zamurowało mnie. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 1/3 maratonu
Jeśli podoba ci się opowiadanie to zostaw ⭐ lub 💭, to bardzo motywuje mnie do pisania.
