Trzy lata temu uciekłam od mojego brata i jego przyjaciół. Dziś jestem zmuszona wrócić do niego, ale nie mam zamiaru udawać dawnej siebie, którą od dawna już nie jestem.
Tak jak myślałam, zakupy się udały. Kupiłam kilka par spodni, kilka koszulek i bluz. Wróciłam już do domu i poukładałam zakupy w garderobie. Zeszłam na dół, zrobić sobie kolacje. Cóż... trochę zeszło mi się na zakupach. W kuchni, znowu był tylko Chris. Robił naleśniki. - Chris'uś, dasz mi naleśnika?- zapytałam. - Pod jednym warunkiem. - Jakim? - Pójdziesz ze mną na randkę- powiedział. Jego coś boli!?! Ale, kurde, marzę o naleśnikach. - Dobra- burknęłam. - To jutro, o 19:00- powiedział i podsunął mi talerz z naleśnikami. Zjadłam je i wróciłam do swojego pokoju.
Dzień później
Zaczęłam szykować się do randki. Zrobiłam kąpiel i umyłam włosy. Postanowiłam ubrać się w:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zrobiłam mocniejszy makijaż niż zwykle i pofalowałam włosy. Końcowy efekt był całkiem niezły. Spojrzałam na zegar, była 18:52. Wzięłam jeszcze małą torebkę i zeszłam na dół. Czekał tam już Chris z resztą chłopców. Zauważyli mnie, a ich miny były bezcenne. Wyglądali jakby zobaczyli ducha. - Idziemy?- zapytałam Chris'a, a on tylko pokiwał głową. Wyszliśmy z domu i weszliśmy do jego auta. Jechaliśmy przez chwilę w ciszy. - Gdzie jedziemy?- odezwałam się. - Niespodzianka. - Powiedz proszę...- ciągnęłam temat. - Jak Ci powiem, to nie będzie niespodzianki. - No, proszę... - Ale ty jesteś upierdliwa, nie powiem Ci, bo to niespodzianka i mnie nie przekonasz.
Jechaliśmy jeszcze przez około dwadzieścia, bardzo długich minut. Wkońcu się zatrzymaliśmy, a moim oczom ukazał się... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Dziękuję za 1 tyś. wyświetleń i za to, że jesteście ze mną 💓
Jeśli podoba ci się opowiadanie to zostaw ⭐ lub 💭, to bardzo motywuje mniedo pisania.
