alpha's bright star 'tk ✓

19

|Papatyalar.

Jeongguk, elinde yer edinen bugün için çıkardığı notları heyecanla okurken hayatı için ufak dokunuşlarda bulunmak kendi açısından oldukça özeldi. Uzun süredir, kendi hayatına dair bir fikire, karara sahip olmamanın verdiği farkındalıkla defalarca kez yaşlı bilgeye teşekkür etmek istemişti.

Jeongguk, ufak da bir ihtimalin peşinden gidecekti. Konuşmak istiyordu, anlatabilmek, kendisini ifade etmek istiyordu. Bunlar herkes için basit bir işlevken kendisinin senelerdir hayâliyle dahi gözlerinin dolduğu bir durumdu. Bunun olmayacağını biliyordu, fakat bununla yaşamayı öğrenmeliydi. Kendi ayakları üzerine durabilmeyi bilmeliydi. Taehyung her zaman yanında olmayacaktı belki de.

Flashback

Yaşlı adam, elindeki eskimiş kitaplarıyla birlikte çekingence bir köşede oturan küçüğün yanına giderek yanına rahatça oturarak gülümsemişti.

"Öncelikle, başına birkaç hafta aynı hassasiyetle dikkat etmelisin. Yaran yeniden zarar görebilir. Bu karışımı her gece uyumadan önce yaralı kısma sürmeni istiyorum."

Bilge, omegadan aldığı onaylamayla kitapları küçüğün dizleri üzerine bırakarak bakaması için kaşını oynatıp elini omzuna koymuştu.

"Sen de benim gibi bir şifacı olmak ister misin?"

Jeongguk aldığı ani teklifle bir süre donduğunu hissetmişti. Evet, bu teklifi Taehyung'un dudaklarından duymuştu fakat teklifin sahibinden duymak oldukça garip gelmişti. Nasıl olurdu ki? Konuşamıyordu dahi, bu nasıl olacaktı?

"Eşin sana bundan bahsetmedi mi?"

Küçük, el işaretini kullanarak parmaklarını oynatıp heyecanlı bir ifadeyle kendisini açıklamaya çalışmıştı.

'Bahsetti, fakat aklıma takılan bir şey var. Ben konuşamıyorum. Nasıl yardım edebilirim ki?'

"Ne yani önemli olan konuşman mı? Beni eğiten şifacı dilsizdi. Seni temin ederim ki dönemin en güçlü şifacılarından biriydi."

Jeongguk düşünceli bir ifadeyle başını olumsuz anlamda sallayarak ayağa kalkmıştı.

'İstemiyorum. Ben yapamam.'

Yaşlı bilge küçüğün üzgün tavrına karşın içten içe sinirlendiğini hissediyordu. Tıpkı ölen kızı gibiydi. Yalnız ve çaresiz görünüyordu. Yaralıydı, kırgındı fakat hiçkimsenin kendisini iyileştirmesine izin vermiyordu. Tıpkı gururlu bir kral gibiydi, kalesi, imparatorluğu ateşler altındaydı fakat o korkuyla odasından izlemeye devam ediyordu, o ateşin kendisini de bir süre sonra yakıp kavuracağını dahi bilmeden.