alpha's bright star 'tk ✓

42

|Paylaşmak.

bölüm şarkısı: nilipek-koşuyolu🌼

Yağmur damlaları sertçe camlara çarparken elindeki sıcak kahvesiyle birlikte koltukta kıvrılmış, bugün yaşananları zihninde yeniden canlandırıyor ve olanları aşamıyordu. O an daha fazla konuşmak ve kendisini anlatmak istemişti fakat... Fakat olmamıştı. Bu durum ilk kez böylesine canını yakmıyordu elbet, ancak onu susturanın canından çok sevdiği eşi olması içten içe büyük bir hâyâl kırıklığına uğramasına neden olmuştu. Onun en büyük mutluluğu her şeye ve herkese rağmen eşinin yanında olup kendisini anlamasıyken şimdi oldukça küçük bir tartışmada bir an bile olsa Jeongguk'un hislerini önemsememiş kendi doğruları üzerinden bir karar vermişti. Kararsız hissediyordu, bunu onunla paylaşıp daha fazla canının sıkılmasını istemiyor, bir an önce unutmayı diliyordu. Ne yapmalıydı?

"Jeong-"

Düşünceleri arasında kaybolmuşken, onu aniden çekip çıkaran kalın sesle telaşla ayaklanırken elleri arasındaki sıcak kupanın varlığını unutmuş ve kahvenin pantolonundan bacaklarına ulaşması birkaç saniye sürmüş olsa da hissettiği acıyla küçük bir çığlık dolmuştu odaya.

"J-jeongguk özür dilerim! Ah çıkar çabuk-- Tanrım aptalım, aptalım, aptalım!"

Taehyung telaşla zayıf bedenini kucağına alarak banyoya ulaştığında küveti hızla açarak kucağındaki bedenle soğuk suyun içine girmişti.

"Özür dilerim keşke seslenseydim sana bir anda içeri daldım.."

"Sıcaktan değil fakat soğuktan hasta olabilirim."

Kısa bir sürede bedenini soğuk küvette hissederken ne yapacağını şaşırmış Taehyung kendilerini dondurana kadar da bir şey söyleyememişti. Ellerinden destek alarak ayağa kalktığında onunla birlikte ayağa kalkan bedenin şaşkın hâline gülmek istese de gün içinde olanlar öylesine canını sıkmıştı ki herhangi bir tepki dahi veresi gelmiyor, yalnızca küçük koltuğunda pencereden dışarıya bakmayı diliyordu. Onu kırgınlığını belli edememesi çok kötü hissettiriyordu.

Üzerini değiştirerek yatağa uzandığında şiddetlenen yağmurun sesi tüm kasabayı susturmuşcasına duyduğu tek şey nefes sesleriydi. Soğuk damlaların gücü karşısında hayatta kalmaya çalışan yapraklara öylesine odaklanmıştı ki bacağının yanan kısımlarına sürülen soğuk kremle gözlerini eşine çevirmişti.

"Juwon'u evsizlerin olduğu binaya götürdüm. Kalmasını teklif etmeden teşekkür etmeye başladı, iyi biri olup olmadığını bilmiyorum buna zaman karar verecek fakat onunla görüşmek istediğinde ben yanında olmalıyım, ona güvenmiyorum Jeongguk."

İçinin bir nebze de olsa rahatladığını hissederken gülümsedi. Maria ve ağabeyinden kalan tek hatıranın öylece yok olup yeniden geçmişe karışması isteyeceği son şey olabilirdi. Belki de bu tavırları Taehyung'a aptalca geliyor olabilirdi fakat o da sevdiklerini kaybetmişti, bir nebze de olsa neden kendisini anlamaya çalışmamıştı? Ona minnettardı fakat biliyordu ki birkaç saat önce kendisinin her ne kadar gizlemeye çalışsa da gördüğü kırgın gözlerinin hatrına böyle bir şey yapmıştı.