alpha's bright star 'tk ✓

31

|Sen ruhumun çığlıklarını duydun sevgilim.

Saatler geçti, sonra günler kovaladı zamanı, bir süre sonra ay kapıya dayandı. Kim Taehyung her geçen gün çökmeye devam ediyordu. Göz altları çökmüştü, yediği yemekleri birkaç dakikanın ardından kusuyor ve saatler boyunca o küçük balkonda boşluğa bakıyordu.

Jeongguk pes etmemişti, eşini, ruhu kaybolmuş eşini hayata geri döndürmek için yapmadığı ne kalmıştı?

Yaptığı şebeklikler, her gün denediği tarifler, esmer için aldığı kıyafetler birer birer değerini kaybetmeye başlarken omega çaresizlikle çoğu zaman kilitli olan kapının ardından Taehyung'un varlığını hissetmeye çalışırdı. Kurdu... Onun kurdunu uzun süredir hissetmiyordu.

Dolu gözlerini sertçe bileğinin tersiyle silerek dudaklarına tatlı bir tebessüm bırakmış, yedek anahtar sayesinde içeri adımlamıştı.

"Ben geldim sevgilim, bak buradayım işte. Yanındayım Taehyung. Her zaman yanında olacağım. Sen benim ailemsin sevgilim. İyi günde, kötü günde ve her şekilde birbirimizin yanında olacağına söz verdik. Bak, ben buradayım. Her zaman burada olacağım. Aylar geçse de yıllar geçse de burada kalacağım, senin yanında."

"Bir gün... Bir gün iyileşecek kalbindeki yaralar. Ben saracağım o yaraları. Kirpiklerinden yine ben öpeceğim. Çocuklarımız olacak bizim. Bu tatlı ve küçük evimizde kocaman anılarla dolu her bir ayrıntıyı onlara anlatacağım. Senin ne kadar eşsiz ve özel birini anlatacağım onlara. Birlikte olacağız, her sorunun üstesinden hep beraber geleceğiz. Sevmeyi öğreteceğiz onlara, sadakati, güveni. Her birini teker teker işleyeceğiz minik kalplerine."

"Buradasın Taehyung, yanımdasın. Gel sarıl bana. Unutayım her şeyi. Çok şey yaşandı sevgilim. Bunu seni incitmek için söylemiyorum fakat çok kırdın kalbimi zamanında Taehyung. Fakat ne kadar acı ki ben hiçbir zaman senin yanlış kişi olduğunu düşünmedim. Sen benim kahramanımdın, hatırlıyor musun ilk karşılaşmamızı. Ben çok iyi hatırlıyorum sevgilim. Ölümün soğuk nefesini beklerken sıcacık ve kocaman bir kalbi olan alfa ellerini uzattı bana. Yaşamam için çaba sarf etti. Hiç kimseyi önemsemedi, sırtında taşıdı beni, yetmedi aç olduğu hâlde yemeğini sundu bana. O omega seni bırakmak istemedi, çünkü sen sığınabileceği tek limandın. İşte ben o kişiye aşık oldum, yanlış anlaşılmalar, basit iftiralar sonucu bana nefret dolu olan adama değil."

"Neredesin sevgilim?"

Jeongguk, kelimelerini birer birer kalbine hapsederken elindeki hediye paketi ile birlikte eşinin yanına adımladı. O kadar zayıflamıştı ki Jeongguk bir anlığına kör olmak ve sevdiği adamın böylesi çökmüş hâlini görmemek istedi.

Yanına geçerek oturmuş ve elindeki paketi esmerin kucağına koymuştu.

Esmerin uzun süredir kendisiyle hiçbir şekilde göz kontağı kurmadığını bildiğinden önceden hazırladığı kağıdı önünde sallayıp kıkırdamıştı.