ARSEN K. (+18)

Bölüm 19 - Süpriz Oy...

Arsen'den...

Yüreğim ağzımda atarken sadece arkasından bakmakla yetinebildim ve o gidince gözüme ilişen kağıda doğru ilerledim. Masanın üzerinde duran kağıdı uzanıp aldığımda üzerinde bir adres, tarih ve saat yazılıydı. Adres'in bulunduğu yer bir depoyu tarif ediyordu. Tarih olarak ise birkaç gün sonrayı gösteriyordu... Elimdeki kağıtla beraber evden dışarı çıktığımda art arda sıkılan kurşun sesiyle yerimde kalakaldım. Sesin yankılanıyor oluşu Mahir'in nerede olduğunu tahmin etmemi zorlaştırdığı için bağırmaya başladım.

"Mahir! Mahir neredesin?" diye birkaç kez daha bağırdığımda korkuyla etrafımda dönmeye başladım. Ne yapacağımı bilemez bir halde ormanın ortasında durmaya devam ederken birden ağaçların arasında gördüğüm silüetle koşmaya başladım. Koştum... Koştum ve en sonunda sımsıkı sarıldığım adamın boynunda rahatça bir nefes aldım. Şükürler olsun buradaydı ve sağ salim ayakta duruyordu. "Yakalayamadım, kaçtı!.." diye sinirle konuştuğunda kendimi ondan ayırıp yüzüne baktım ve "Olsun..." dedim elimdeki kağıdı ona uzatırken. Merakla kağıda gözlerini diktiğinde ise "Üzerinde bir adres ve tarih var. İçimden bir ses buraya gitmemiz gerektiğini söylüyor." dedim. Uzanıp elimden kağıdı aldı ve "Haklısın, bu adrese gitmek gerek." dedikten sonra işaret parmağını bana doğrultup "Ama bu sefer sen gelmeyeceksin!.." dediği an itiraz etmek istedim fakat aniden dudaklarımın üzerine bastırılan parmakla kalakaldım. "Sus Arsen, gelmeyeceksin dedim bitti... Sana gittiğimiz yerde ne ile karşılaşacağımız belli değil dediğimde bunu kastetmiştim. Adam arkamızdan silah sıktı! Oyun değil bu ve ben sürekli senin için tedirgin olmak istemiyorum."

Hiçbir şey diyememiş ve öylece susup kalmıştım. Ne yani benim için endişelenmiş miydi? Ben de onun için endişeleniyordum! Erkek diye illa her kurşunun önüne o mu atlamak zorundaydı?

Dudaklarıma koyduğu elini tutup aşağı indirdiğimde gözlerimi gözlerine diktim ve "Benim için endişelenmek zorunda değilsin. Kendi başımın çaresine bakabilirim ben..." diyerek arabaya ilerledim.

***

Bakışlarımı pencereden çekip karşımda oturan adamlara sabitlediğimde Mahir'in çayına hiç dokunmamış olduğunu ve Rıza amcanın pür dikkat onu dinlediğini ve ara sıra ağzını açıp bir şey söyledikten sonra Mahir'in onu onaylayan bakış ve mimiklerine şahit olmuştum. Buraya Mahir'in "Ustama gidelim, o ne yapılacağını bilir." demesi üzerine gelmiştik. Ama benim tek yaptığım uzaktan onları izlemekti!.. Sıkıntıyla alıp verdiğim birkaç nefesten sonra duyduğum ses ile bakışalarımı o tarafa çevirdim. "Arsen, yanımıza gel kızım bir şey konuşacağım seninle." diyen Rıza amcaya doğru yaklaşıp eliyle işaret ettiği yere, yanına oturunca bakışlarımı ona çevirdim. "Buyur Rıza amca."

"Bak kızım, sizin bu girdiğiniz iş... Çok meşakkatli ve çok da tehlikeli. Yani demek istediğim bu işler senin bildiğin işler değil kızım... Benim sana demem o ki, eğer Mahir sana geride dur diyorsa geride dur..." dediğinda bu sefer bakışlarım Mahir'e kaydı. Yüzünden hiçbir şey okunmuyordu. O yüzden tekrar Rıza amcaya dönüp "Haklısın Rıza amca, bu işler benim bildiğim işler değil. Ama beline silahı takmakla da bu işler öğrenilmiyor." dediğim an Mahir'in bakışları beni buldu. "Ne demek o?" diye çıkıştığında "Ne demekse o demek. Beline silah takınca tüm problemler çözülüyor mu? Hem sen nereden buldun onu?" diye soruşumla yine sus pus oldu. O hiçbir şey demezken yanımda oturan Rıza amca "Ben verdim." dedi. "Boş durmasına izin veremezdim. Hem seni hem de kendini korumalı."

"İyi de benim kimsenin korumasına ihtiyacım yok." dediğimde Mahir "Bugün olanları ne çabuk unuttun sen? Ben olmasam bok yoluna gidiyordun." diye tekrar çıkışınca "Belindeki silah olmasa nasıl koruyacaktın acaba? Madem öyle bana da bir silah verin." deyince Mahir ayağa kalkıp "Allahım delirtecek bu kız beni! Usta... Bari sen bir şey söyle." diye sitem edercesine konuşunca bende ayağa kalkıp karşısına dikildim. "Ne söylecekmiş Usta bana? Senin ağzın dilin yok mu? Gözümün içine bakıp iki lafı bir araya getiremiyor musun?"