Daglicht (na morgenrood) twilight

Tactieken

Wat als de Volturi iemand heeft ingehuurd? Die dit voor ons veroorzaakt. Ik bedoel we kennen de geur niet maar hij lijkt erg op die van de Volturi. De vragen spookten door mijn hoofd. Nadat ik elke tactiek had uitgelegd waren we weer verder gegaan met zoeken. Iedereen dacht dat het klopte van de Volturi. Behalve Alice. Ze vond het niet fijn dat ze met die wolven niet goed de toekomst kon zien maar uiteindelijk vond zij dit ook de enige tactiek die een beetje logisch was. Ik ijsbeerde rond in de grote woonkamer. Iedereen was in de buurt zoeken maar Edward en ik bleven thuis. Bella het spijt me dat ik zo slecht heb opgelet. Verontschuldigde Edward zich voor de 6e keer. Ik schudde mijn hoofd. Alsjeblieft geef jezelf hier niet de schuld van. Ieder ander had hetzelfde gedaan. Edward zuchtte. Op dat moment kwamen Emmett en Rosalie de kamer ingestormd. In zijn hand had hij een roze haar clipje. Kijk! Riep Emmett. Mijn ogen werden groot. Die is van ness! We hebben spoor! Riep ik. Ik pakte het clipje. En snoof er even aan. Dit was overduidelijk Renesmee. Edward knikte maar Jasper en rende toen achter Emmett naar buiten. Die avond kwamen we bij elkaar. Maar niemand had meer aanwijzingen dan dat clipje gevonden. Carlisle, waarom kunnen... Begon Alice maar ze verstijfde midden in haar zin. Jasper stond meteen naast haar. Wat heb je gezien? Vroeg hij vlug. Ook Edward naast me voelde ik verstijven. Wat is er Alice? Vroeg Jasper weer. Alice staarde voor zicht uit. Zwart. Volturi. Onbekend. Mompelde ze. Alice, Edward, Carlisle en Jasper gingen met zijn vieren op zoek naar antwoorden van het visioen van Alice. Ik liep naar het huisje. De kamer van Renesmee. Ik miste haar zo. Ik pakte haar dagboek weer. Ik bladerde er door heen. Er was een bladzijde uitgescheurd. En ik weet zeker dat die er de vorige nog in zat. Verbaast keek ik om me heen. Niks te zien. Wie kon dit gedaan hebben? Edward, Renesmee en ik waren de enige die naar binnen kon. Ik liep door de kamer. Kijkend of ik de bladzijde nog kon vinden. Maar ik vond niets. Uiteindelijk liet ik het erbij zitten. Dagen ging het zo door. We waren radeloos. Edward voelde zich met de dag schuldiger en Jacob werd elke dag bozer. Elke avond liep ik even naar het huisje ook al was het nergens voor nodig. Ik liep door Renesmee haar kamer en ging daarna weer terug. Ik probeerde Jacob op te vrolijken maar ik besefte hoe moeilijk het was voor hem. Natuurlijk was het voor ons allemaal moeilijk maar Jake was een soort van beschermer van haar. Ik probeerde met Edward te praten maar hij haatte zichzelf door en door. Ik wist niet meer hoe het verder moest. Zonder spoor van Renesmee of zonder ook maar enkele aanwijzing van of ze nog leefde. We hadden tegen Charlie gezegd dat Renesmee naar Tanya, Kate, Carmen en Eleazar was om te logeren. Dagen liepen de Cullens en de roedel rond in het bos en de omgeving. Zonder spoor. Soms vingen we de geur van Renesmee op maar die verdween dan snel weer. Die avond liep ik weer naar het huisje. Alleen. In de kamer van Renesmee ging ik op haar bed zitten. Weer liep ik rond in haar kamer. Met de dag mee miste ik haar meer en meer. Steeds vond ik het moeilijker om in haar kamer te zijn. Ik keek haar kamer rond en snoof. Er was iets anders ik wist niet wat. Opeens viel mijn oog op een blaadje. De losgescheurde bladzijde uit het dagboek. Ik vouwde het blaadje open. Een sierlijk handschrift...