Daglicht (na morgenrood) twilight

Afstand

Alles ging mis. Nu ik juist dacht dat alles weer zoals vroeger kon worden. Jacob en Edward hadden ruzie en alleen om dat Jacob Renesmee geen pijn wilde doen viel hij Edward niet aan. Maar tussen Edward en mij was er ook iets mis. Edward had naar mij gegromd. Hard. Edward ging na het bijna gevecht weg. Op reis. Om rustig te worden. Hij was nu bijna 2 weken weg. Maar hij had Renesmee duidelijk verboden om nog naar Jacob te gaan. En Renesmee hield dat nu ook nog eventjes liever. Maar Renesmee moest nog steeds afstand houden van Jasper. Zonder iemand anders mocht ze niet in zijn buurt komen. Soms was dat erg lastig. Ik staarde naar buiten. Ik miste Edward. Maar ik was vooral gekwetst. Dit was Edward niet meer. Dit was iemand anders. Die behoorlijk veel leek op Edward. De lieve, perfecte, dappere, vertrouwende Edward was veranderd in een grommende, vechtende, wantrouwige, gemene Edward. En hoe? Tja, als ik dat zou weten. Ik stond op. Ik ga even naar buiten. Carlisle knikte. Ik liep naar buiten. Het bos in. Ik liep naar de plek waar ik Edward had gevonden. Ik ging op hetzelfde stenen muurtje zitten als hij. Misschien moest ik er ook wel even tussen uit. Naar Denali. Naar Tanya, Kate, Elezear en Carmen. Ze waren altijd erg open. Ik kon hier in ieder geval niet blijven, voor nu. Het zou de Cullens alleen maar meer kapot maken. Al dat geruzie. Ik zou tegen Renesmee zeggen dat ze pas weer met Jake mocht afspreken wanneer zij er echt helemaal klaar voor was. Wanneer zij er zin in had. En nooit anders. Bella? Zei iemand van achter. Ik draaide me om. Edward stond daar met een spijtige blik. Hij liep naar me toe. Het spijt me Bella. Ik weet niet wat me bezielde. Echt waar. Ik sloot mijn ogen. Edward, dit is niet iets wat zomaar vergeten kan worden. Vanaf het begin. Toen Renesmee verdween. Tot nu. Ik kan het niet. De familie valt uit elkaar Edward. Tenminste als we er niks aan doen. Het is beter als ik voorlopig weg ga. Edwards ogen werden groot. Bella, echt waar. Ik zal me gedragen als een ware echtgenoot. Ik heb het beloofd, dus ik zal het doen. Ik meen het. Hij pakte mijn hand. Ik kon hem niet zomaar vergeven. Ik trok mijn hand los. Edward luister, ik geloof best dat je het meende, toen je het zei. Het is beter als ik voor een tijdje ga. Ik heb tijd nodig. Nee alsjeblieft. Nee. Smeekte Edward. Het was moeilijk om hem zo te zien maar ik moest doorzetten. Ik wreef nog een keer over zijn wang. Daarna liep ik weg. Verbouwereerd bleef Edward staan. Ik pakte snel wat spullen bij elkaar. Daarna liep ik naar Renesmee. He lief. Ze zat op een boomstronk. Ze glimlachte. Ik ging naast haar zitten. Je weet dat het slecht gaat. Met jou en Jake, met mij en Edward. Ik heb besloten dat ik voor een tijdje weg ga. Renesmee keek me aan. Nee, mam, alsjeblieft. Ze kreeg tranen in haar ogen. Ik trok haar tegen me aan. Hey luister is, ik kom terug. Maar ik heb gewoon even tijd nodig. Begrijp je? Renesmee duwde haar gezicht in mijn hals en begon te snikken. Mam, ik heb je het hardst nodig. Je bent het belangrijkste. Ik streelde door haar haar. Jij ook voor mij Nessie. Maar dit is ook belangrijk. Anders gaat het alleen maar slechter en slechter met onze familie. Renesmee knikte. Je hebt gelijk. Ik wil ook niet dat jullie uit elkaar gaan ofzo. Ik glimlachte. We gaan niet uit elkaar. We hebben gewoon even afstand nodig en misschien moet jij dat ook even met Jake hebben. Renesmee knikte weer. Kom je wel gauw terug? Ik knuffelde haar. Tuurlijk. Ik drukte een kus op haar hoofd. En daarna vertrok ik naar de garage. Edward stond langs mijn auto. Bella, het spijt me. Echt. Ik ging in mijn auto zitten. Hij was veel te duur om mee in Forks rond te rijden maar ik wilde niemands auto afpakken. Nee Edward, het spijt mij. Zei ik en ik reed weg. Toen ik ver weg van het bos was ging ik pas zachter rijden. Ik moest na kunnen denken. Zonder dat iemand anders mij kon beïnvloeden. Als ik bij Edward bleef zou hij het helemaal niet meer kunnen uitstaan. Met Jake en Renesmee. En dan zou hij alleen maar bozer worden. Dus afstand zou goed zijn. Voor mij, maar ook voor Renesmee. Ik moest Edward de tijd geven zodat hij zelf ook kon nadenken. Over alles. Sinds de geboorte van ness tot nu. Het was nodig dat hij het begrip puber leerde kennen. Hij was te ouderwets. Hij moest inzien dat het modern was. Jacob moest maar zien wat hij deed als het maar niet tegen Renesmee's zin in was. Ik pakte mijn mobiele telefoon. Ik belde het nummer van Kate. Hallo met Kate. Hallo Kate, Bella hier. Zei ik. Bella! Wat leuk je weer te spreken! Het is zo lang geleden! We kunnen wel weer een keertje op bezoek komen. Ik glimlachte. Is het ook goed als ik jullie kant op kom, alleen? Ik hoorde Kate haar schouders ophalen. Prima. Maar waarom? Tja, het gaat niet zo goed tussen Edward en mij. Ah. Liefdesprobleempjes. Daar houd ik van. Kom maar wanner je wilt! Ik lachte. Dankje Kate. Ik hing op en drukte op vol gas. Overmorgen zou ik in Denali zijn.