Daglicht (na morgenrood) twilight

Redding

Edward kwam het veld op gelopen. Bella! Ik was zo blij hem weer te zien. Weer zo dicht bij me. Maar ik was kwaad. Kwaad op Aro. Ik moest het opnemen tegen mijn familie. Nee. Zei ik zacht. Maar ik wist dat iedereen het hoorde. Aro keek me met een glimlach aan. Ja Bella? Nee. Zei ik nog een keer maar dan iets harder. Wat? Vroeg Aro. Nu was het klaar. Nee! Riep ik hard. Ik wilde wegrennen maar Aro hief zijn hand. Felix en Demetri grepen me vast. Laat haar gaan! Schreeuwde Edward. Hij wilde naar me toe rennen maar hij werd tegen gehouden door Emmett en Jasper. Ik schopte in het rond maar ik werd alleen maar steviger vastgehouden. Bella! Riep Aro. Hij kwam voor me staan. Compromis? Weet je nog? Ik gromde. Ik ga het niet opnemen tegen mijn eigen familie. Dat begrijp je best. Aro glimlachte vals. Goed, goed maar dan blijf je bij de Volturi. Dat begrijp je toch ook wel? Ik keek hem ongelovig aan. Alsjeblieft, laat me gaan. Aro glimlachte weer. Nee. Weer hief hij zijn hand en Felix en Demetri lieten me los. Ze liepen weer terug naar de wacht. Laat haar gaan! Riep Carlisle die nu ook op het veld stond. Carlisle, mijn vriend, Bella heeft het recht niet om te gaan. Zei Aro. Op dat moment gromde Edward luid. Emmett en Jasper pakte hem weer vast voor hij weer kon aanvallen. Ik wilde weer rennen maar Demetri en Felix grepen me weer vast. Alice kwam het veld op gelopen. Ik zag Aro's gezicht opklaren. Alice. Fluisterde hij. Alice! Nee! Schreeuwde Edward. Jasper keek verbaast naar Alice. Hij rende naar haar toe. Snel overlegde ze iets en ook Jasper schudde zijn hoofd. Nee. Niet doen, alsjeblieft. Smeekte hij. Ness heeft haar nodig. Edward heeft haar nodig. Mij niet. Fluisterde Alice terug. Ik begreep het niet. Alice stapte naar voren. Aro, ruil mij met Bella. Mijn ogen werden groot. Alice! Nee! Gilde ik. Maar Aro lachte. Met alle plezier. Nee! Alice! Riep ik weer. Maar Alice besteedde er geen aandacht aan. Ik rukte me hard los uit de greep en rende hard naar Alice. Nee. Nee nee. Doet het niet. Ik blijf bij de Volturi. Ga alsjeblieft. Smeekte ik. Maar Alice schudde haar hoofd. Bella, Renesmee heeft je nodig. Edward nog harder. Jacob ook. Niemand zal me missen. Mijn ogen werden groot. Niemand? Denk je dat. Wat denk je van Jasper. En Esmée en heel je familie. En ik. Nee Alice dat kan niet. Ga naar huis. Alsjeblieft. Alice knuffelde me. Het is goed Bella, ik doe het graag. Als ik zou kunnen huilen zou het nu zijn. Nee. Alice. Smeekte ik. Ze keek me aan. Ik red me wel. Geen zorgen. Aro kwam het veld opgelopen. Alice ben je klaar? Alice knikte. Jasper rende naar haar toe. Nee. Alsjeblieft. Smeekte hij. Maar Aro seinde Alec. De zwarte wolk vloog het veld over en 1 voor 1 werd iedereen blind. Behalve ik. Ik probeerde uit alle macht Alice bij me te houden dat ik mijn schild gewoon vergat. Demetri en Felix pakte Alice ieder bij een arm. Nee! Schreeuwde ik. Maar het was te laat, ze waren weg. Ik probeerde hun geur te volgen maar op een of andere manier was die helemaal weg. Ik voelde 2 armen om me heen. Edward. Doe dat nooit meer. Fluisterde hij. Het spijt me. Het spijt me. Het spijt me zo. Herhaalde ik steeds. Edward pakte mijn hand. Het is goed Bella. Ik schudde mijn hoofd. Alice. Ze is weg door mij. Edward streelde over mijn wang. Niet waar Bella. Ze heeft een plan. Verbaasd keek ik hem aan. Om ons heen was iedereen verzameld. Zelfs Jasper glimlachte. Alice gaat Aro zijn toekomst laten zien. Maar dan fout. Ze heeft het onder de knie. Nog verbaasder keek ik Edward aan. Het? Ze kan nu als ze zich heel goed concentreert de toekomst anders laten zien dan het is. Maar met een hele kleine wending. Zei Carlisle. Dus geen zorgen Bella ze komt terug. Jasper liet een golf kalmte door de groep gaan. Ik voelde me beter.